Σκεπασμένος από έναν καταγάλανο ουρανό, οι χρυσές αχτίδες της Δύσης του Ηλίου προσφέρουν ένα θέαμα που για μια στιγμή η τόσο απαράμιλλη ομορφιά, μας κόβει την ανάσα, μας παγώνει το βλέμμα. Το μεγαλείο της στιγμής τόσο ζαλιστικό, σταματάει ο καταναγκασμός διαρκών σκέψεων του νου, να μην χάσει ούτε δευτερόλεπτο από το παρόν της στιγμής. Λουσμένος στην φωτεινότητα, σαν να ανοίγει μια πύλη σε μια άλλη πραγματικότητα, πανταχού παρούσα, σπάνια όμως γνωριμία.

Σαν «Εμπειρίες κορύφωσης» θα μπορούσαν να περιγραφούν, αφού αντιπροσωπεύουν υψηλές στιγμές της ζωής όπου μας διαπερνάει μια χαρά η οποία μας εκτινάσσει μακριά από την μουντάδα των συνηθισμένων πεπραγμένων μας καταστάσεων. Σωστή ακούγεται και η έκφραση «Εμπειρίες κλειδαρότρυπας» αφού δίνεται η ευκαιρία να κρυφοκοιτάξουμε στιγμιαία το αιώνιο βασίλειο της Ύπαρξής μας. Για μια στιγμή ερχόμαστε πίσω στο σπίτι μας, στον Αληθινό μας Εαυτό.

Μπορεί να πει κανείς, «τι απίστευτο βασίλειο ομορφιάς…  αχ να μπορούσα να το κρατήσω για πάντα. Πως θα μπορούσα να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ;».

Τι είμαι; Τι είναι η Ζωή; Είναι μερικές ερωτήσεις της ανθρωπότητας οι οποίες ανάλογα την απάντηση που δίνουμε υπαγορεύουν την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά των προσωπικών μας σχέσεων με την οικογένειά, τους φίλους, και την κοινωνία σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Μικρή πλέον έκπληξη δημιουργεί η παγκόσμια για την ζωή άποψη (δυτικής προέλευσης) που τελικά αντικρούεται από αναδυόμενα δεδομένα και ανακαλύψεις:

Μύθος #1

Είμαστε ξεχωριστοί από τους άλλους, την φύση και τον Κόσμο.

Ο μύθος του Εγώ-και-οι-άλλοι είναι υπεύθυνο για χιλιάδες πολέμους, τον βιασμό του πλανήτη και όλες τις μορφές και εκδηλώσεις αδικίας στον πλανήτη. Πως θα μπορούσαμε να κάνουμε κακό σε κάποιον η κάτι αν τον θεωρούσαμε κομμάτι του εαυτού μας; Λεπτομερής μελέτες σε αντίθεση με γνωστές δυτικές αρχές μας υποδεικνύουν ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί από τους άλλους. Όπως τα κύτταρα του οργανισμού μας λειτουργούν σαν ομάδες έτσι και εμείς είμαστε κύτταρα ενός μεγαλύτερου οργάνου, σώματος και εν τέλει σύμπαντος. Υπάρχουν επίσης ξεκάθαρες αποδείξεις ότι οι σκέψεις, συμπεριφορές και θεραπευτικές προθέσεις ενός ανθρώπου επηρεάζουν την φυσιολογία ενός άλλου ανθρώπου, όπως συμβαίνει και με την εξ’ αποστάσεως θεραπευτική προσευχή.

Μύθος #2

Ο φυσικός μας κόσμος είναι το μόνο που υπάρχει.

Υλιστικές δέσμιες, οι παραδοσιακές επιστήμες υποθέτουν ότι οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί σε εργαστήριο, ή να παρατηρηθεί από τις πέντε αισθήσεις και τις τεχνολογικές των αισθήσεων επεκτάσεις, απλά δεν υπάρχει., δεν είναι αληθινό. Το συμπέρασμα είναι ότι όλη η ύπαρξη καταρρέει σε μια φυσική πραγματικότητα. Η πνευματικότητα, ή μάλλον η μη-φυσικές διαστάσεις της πραγματικότητας πέφτουν στο κενό.

Για καλή μας τύχη η πρόοδο της επιστήμης μπορεί πλέον (μέσα από την Κβαντική φυσική) να δει και να αποδείξει τις διαστάσεις της πραγματικότητας πέραν της φυσικής διάστασης, διατρέχοντας από την πιο πυκνή και λιγότερο συνειδητή διάσταση (Ύλη), στην λιγότερη πυκνή και πιο συνειδητή διάσταση (Πνευμα).

Μύθος #3

Ο άνθρωπος έχει περιορισμένες δυνατότητες.

Όσο εξελίσσεται ένας άνθρωπος στα προηγμένα επίπεδα πνευματικής ωρίμανσης, τόσο ανθίζουν αξιοσημείωτες πιθανότητες Θεραπείας και Δημιουργίας. Αγάπη, ζωντάνια, σωματική ευαισθητοποίηση, διαίσθηση, αντίληψη, επικοινωνία, θέλησή είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που ενισχύονται μέσα από μια τέτοια ωρίμανση. Το σημαντικότερο βέβαια, είναι να αντιληφθούμε πρωτίστως ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα και ότι υπάρχουν πολλές τεχνικές τις οποίες μπορούμε συνειδητά να εφαρμόσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα, δυστυχώς αγνοεί την ύπαρξη τεράστιας δυναμικής δημιουργίας και θεραπείας.

Το άρθρο αυτό είναι το ξετύλιγμα μιας νέας οπτικής του κόσμου μας, η οποία περιλαμβάνει μια νέα κατανόηση του εαυτού μας, των άλλων και της ζωής, όχι μέσα από τα μάτια των μικρού, γήινου εαυτό μας που ζει στο χρόνο και γεννιέται στο χρόνο. Αλλά, μέσα από τα μάτια της ψυχής, του Αληθινού μας Εαυτού. Ήρθε η ώρα ένας-ένας μας να συμπαρασυρθούμε στο μεγάλο άλμα της Ζωής σε μια ανώτερη τροχιά της.

∫ Στάθης