Κάποιες φορές ποστάρουμε οι συμπάσχοντες, περιπτώσεις ανθρώπων που υπερβαίνουν τον εαυτό τους, ή φέρνουμε φωτεινές ιστορίες, ή έχουμε την ανάγκη να διηγηθούμε δικά μας "τρόπαια".
Το έχω κάνει κι εγώ

.Με παραξένευε πάντα η δυσφορία κάποιων.Μα πώς είναι δυνατόν τέτοιες ξεχωριστές παραδειγματικές ιστορίες να μην τυχαίνουν ολοκληρωτικής αποδοχής, αλλά απεναντίας να κρίνονται και να κατακρίνονται;;;
Και απαντώ συναισθανόμενη πια το δίκαιό τους.
-Μα είναι φωτεινές και παραδειγματικές για τους ίδιους(δράστες) και σφόδρα απογοητευτικές για όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν καταφέρνουμε να "φωτίσουμε".
Που πασχίζουμε να αφομοιώσουμε μια πραγματικότητα που μας κάνει δύσκολη τη ζωή μας.
Τουλάχιστον ρε συνάδελφοι ας κάνουμε ό,τι και όσο μπορούμε, για τα άλλα βλέπουμε
Όλα εξαρτώνται από την ταχύτητα-θέση-θέαση-ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ που έχεις στη νόσο
