το χαπάκι βρίσκεται στην φάση ΙΙΙ της μελέτης
Τυπικά, στη φάση ΙΙΙ οι λήπτες δεν γνωρίζουν αν παίρνουν φάρμακο ή placebo. Από τα συμπτώματα όμως και την ώση μετά την προσωρινή διακοπή της χορήγησης είναι προφανές ότι όντως ήταν φάρμακο. Αυτό όμως άμεσα κλονίζει την τυπική εγκυρότητα της μελέτης.
Όσο για τη συσχέτιση εστιών και κλινικής εικόνας, έχει ειπωθεί πολλές φορές και το αναφέρουν ΟΛΕΣ οι φαρμακευτικές εταιρίες, ότι ΔΕΝ υπάρχει γνωστή συσχέτιση μεταξύ εστιών και της παρούσας ή μελλοντικής εξέλιξης της κλινικής εικόνας.
Μια εστία μπορεί να απεικονίζει είτε φλεγμονή, είτε απομυελίνωση, είτε απόπτωση (καταστροφή αξόνων των νευρικών κυττάρων), είτε επαναμυελίνωση, είτε οποιονδήποτε συνδυασμό των παραπάνω σε οποιαδήποτε αναλογία:
http://www.sciencedirect.com/science?_o ... 3fb3e728e6
Αυτό που έχει επικρατήσει είναι η ταύτιση των εστιών με μη αναστρέψιμες βλάβες. Σαν συνέπεια όλοι προσπαθούν να μειώσουν τις εστίες και ελπίζουν για βελτίωση της κλινικής εικόνας, η οποία όμως σπανίως έρχεται. Και όταν οι ασθενείς ζητούν εξηγήσεις, η νευρολογική επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια και της πέφτουν τα παντελόνια.
Το παράδοξο αυτό εξηγείται εύκολα εάν υποθέσουμε ότι οι εστίες είναι κυρίως φλεγμονές που το σώμα δεν αντιμετωπίζει επαρκώς εξαιτίας της ανοσοαδράνειας που προκαλούν τα φάρμακα. Έτσι και οι εστίες μειώνονται, και ο ασθενής χειροτερεύει, ενώ αυτό που προκαλεί τη φλεγμονή παραμένει και δημιουργεί νέες που επίσης δεν αντιμετωπίζονται, κοκ. Και όταν ο ασθενής κάνει το λάθος να διακόψει τα φάρμακα, το ανοσοποιητικό, αρπαγμένο από τον χρόνιο περιορισμό, ορμά στις συσσώρευμένες φλεγμονές, καταστρέφει άρρωστα κύτταρα και προκαλεί ώσεις sui generis.
Οπότε το ερώτημα γίνεται "τί προκαλεί τις φλεγμονές;". Όποιος μετέχει του φόρουμ θα πρέπει ήδη να γνωρίζει την απάντηση...