neroxytis έγραψε:Μπορείς να περάσεις όλη τη ζωή σου κλαίγοντας τη μοίρα σου, με αποτέλεσμα να χάσεις και ότι έχει απομείνει. Είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.Χάρη τα λες μια χαρά
Εναλλακτικά, μπορείς να το ρίξεις στην προσευχή για κάποιο θαύμα, που τελικά δεν θα γίνει και θα απογοητευτείς χειρότερα γιατί θα νομίζεις ότι κάνεις κάτι λάθος. Και αυτό είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.
Θα μπορούσε να αραδιάζει κανείς ατελείωτες εναλλακτικές επιλογές. Θα σου αναφέρω τη δική μου. Τα κάμποσα χρόνια που είμαι ανάπηρος είχα πολύ χρόνο να μελετήσω, να μάθω καινούρια πράγματα, να ταξιδέψω όσο το επέτρεπε η κινητική και η οικονομική μου κατάσταση. Δεν είμαι χαρούμενος με την αναπηρία μου αλλά είμαι με τη ζωή μου. Θα σου απαντήσω με 2 αρχαία ρητά:
- Ταράττει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα. -- Επίκτητος
- Πάς γάρ ο βίος του ανθρώπου ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται. --Πλάτων
Το καθένα από αυτά σηκώνει 1 βιβλίο ανάλυση. Πρέπει και μπορείς να προσαρμοστείς (2ο ρητό). Δεν σε ωφελεί σε τίποτα να καθηλώνεσαι από το τι νομίζεις για τη ζωή σου και τον εαυτό σου (1ο ρητό). Καθηλώσου όσο σου επιβάλλει η κινητική σου αναπηρία, αλλά ούτε χιλιοστό περισσότερο!


