• ΟΝΕΙΡΑ

  • Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
 #107667  από Κωνσταντίνα
 Σάβ Νοέμ 29, 2014 7:55 pm
neroxytis έγραψε:Μπορείς να περάσεις όλη τη ζωή σου κλαίγοντας τη μοίρα σου, με αποτέλεσμα να χάσεις και ότι έχει απομείνει. Είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.

Εναλλακτικά, μπορείς να το ρίξεις στην προσευχή για κάποιο θαύμα, που τελικά δεν θα γίνει και θα απογοητευτείς χειρότερα γιατί θα νομίζεις ότι κάνεις κάτι λάθος. Και αυτό είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.

Θα μπορούσε να αραδιάζει κανείς ατελείωτες εναλλακτικές επιλογές. Θα σου αναφέρω τη δική μου. Τα κάμποσα χρόνια που είμαι ανάπηρος είχα πολύ χρόνο να μελετήσω, να μάθω καινούρια πράγματα, να ταξιδέψω όσο το επέτρεπε η κινητική και η οικονομική μου κατάσταση. Δεν είμαι χαρούμενος με την αναπηρία μου αλλά είμαι με τη ζωή μου. Θα σου απαντήσω με 2 αρχαία ρητά:

- Ταράττει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα. -- Επίκτητος

- Πάς γάρ ο βίος του ανθρώπου ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται. --Πλάτων

Το καθένα από αυτά σηκώνει 1 βιβλίο ανάλυση. Πρέπει και μπορείς να προσαρμοστείς (2ο ρητό). Δεν σε ωφελεί σε τίποτα να καθηλώνεσαι από το τι νομίζεις για τη ζωή σου και τον εαυτό σου (1ο ρητό). Καθηλώσου όσο σου επιβάλλει η κινητική σου αναπηρία, αλλά ούτε χιλιοστό περισσότερο!
Χάρη τα λες μια χαρά :clap: :clap: :clap:
 #107672  από litsa
 Σάβ Νοέμ 29, 2014 9:44 pm
και εγώ συμφωνώ παιδιά!!

ας προσπαθήσουμε για άλλη μια φορά!!

φιλί και μην το βάζεις κάτω!!!

πολύ σοφά neroxyti!!! θα τα κρατήσω!

Το καθένα από αυτά σηκώνει 1 βιβλίο ανάλυση. Πρέπει και μπορείς να προσαρμοστείς (2ο ρητό). Δεν σε ωφελεί σε τίποτα να καθηλώνεσαι από το τι νομίζεις για τη ζωή σου και τον εαυτό σου (1ο ρητό). Καθηλώσου όσο σου επιβάλλει η κινητική σου αναπηρία, αλλά ούτε χιλιοστό περισσότερο!
 #107674  από κωστας
 Σάβ Νοέμ 29, 2014 11:15 pm
Ναντια μου σε καταλαβαινω απολυτα,μια απο τα ιδια ειμαι και'γω σχεδον φλερταρω το καροτσι,λιγα βηματα κανω και αυτα προς τα πισω (λογω πτωσης πελματος)...καθε μερα σχεδον ονειρευομαι οτι ζω μια φυσιολογικη ζωη χωρις καμια αναπηρια και μετα ξυπναω,καλως ηρθες στην πραγματικοτητα λεω!Πως θα το αντιμετωπισω ρε Πο@@@ μου σκεφτομαι,μια ζωη αναπηρος!Δεν ελπιζω σε καποια θεραπεια ειμαι σιγουρος δλδ οτι δεν θα βρεθει κατι ισως σε καποιες δεκαετιες,ουτε στις μαλ@@@ των γιατρων διοτι δεν εχουν ιδεα τι ειναι σκπ,μονο στον εαυτο μου πιστευω,οτι κατι μπορω να κανω μονος μου ειτε να αλλαξω την διατροφη μου,ειτε να πλακωσω συμπληρωματα,ειτε καποιες ασκησεις και οσο μπορω ψαχνομαι και μελεταω και ευτυχως υπαρχουν πολλα πραγματα να κανουμε!!!Πασχω 16 χρονια(30 χρονια και η μανα μου) ειμαι 35 χρονων εχω ενα παιδι και εχω δυο φιλους ,αυτα!!!Καλη δυναμη!!!
 #107677  από LL--MM
 Κυρ Νοέμ 30, 2014 12:56 am
Καλησπέρα Ντιάνα,

Σου στέλνω τις ευχές μου για καλό κουράγιο, εμπνευσμένη απο τα προηγούμενα ποστ, ιδίως της Κωνσταντίνας (το παράδειγμα της ζωγράφου δίνεται για ιδέες και όχι για σύγκριση "στα σημεία".) και του Στάθη, ώς προς το συγγραφέα που αναφέρει και που βλέπεις στο παρακάτω κλιπ:

Σου στέλνω λοιπόν αυτό το κείμενο κι ένα απο τα βασισμένα σε αυτό κομμάτια που παίχτηκαν στην τηλεόραση για να διασκεδάσεις με ξένη λογοτεχνία... Δε σου προτείνω, βέβαια, να σκοτώσεις κανέναν, ιδίως που στην εποχή μας οι αναλύσεις DNA μπορεί να πρόδιδαν την ηρωΐδα :smile-tongueout:
http://msgreenes9thgradeenglish.weebly. ... _text1.pdf
Το κείμενο είναι επεξηγηματικότερο του κλιπ, καλύτερα να διαβάζεται ΠΡΙΝ το θέαμα... Κι εδώ το παράδειγμα της κοπέλας δίνεται για την εφευρετικότητα στις ιδέες (νόμιμες κατά προτίμηση)

Η γιαγιά η Κασσάνδρα
 #107706  από ekastell
 Δευ Δεκ 01, 2014 12:39 pm
Αγαπητή φίλη. Όλοι λίγο πολύ σε καταλαβαίνουμε. Άλλοι λίγο άλλοι περισσότερο. Η δική μου η συμβουλή είναι να μην απογοητεύεσαι τόσο κα να πέφτεις. :smile-sweating: Δεχόμαστε ότι ανάποδο μας έρθει και προχωράμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι αλλά δεν υπάρχει λόγος να κλειστείς μέσα και να κλαίς. Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου κ από το καρότσι. Εντάξει δεν μπορείς να χορέψεις αλλά μπορείς να κάνεις πολλά για να γεμίσεις τη ζωή σου. Ούτε να χαλάσεις τη υπόλοιπη ζωή σου κλαίγονταςν για τα περασμένα. Βάλε πρόγραμμα κ ζήσε όσο καλύτερα μπορείς. Υπάρχουν και καλύτερα αλλά υπάρχουν και πολύ χειρότερα. :smile-flower:
 #107709  από ΝΤΙΑΝΑ
 Δευ Δεκ 01, 2014 2:49 pm
Σας ευχαριστω ολους και ολες για τις απαντησεις σας.Θελω ομως να διευκρινησω κατι προς αποφυγη λανθασμενων εντυπωσεων.Δεν ειμαι απαισιοδοξη και δεν το βαζω ευκολα κατω.Ειμαι ιδιαιτερα κοινωνικη και εχω ενα συζυγο και δυο παιδια που μ'αγαπουν και με στηριζουν.Ασχολουμαι με το διαβασμα καμια φορα ζωγραφιζω και φροντιζω, εκτος απο την οικογενεια μου,δυο σκυλακια και τρεις γατες.Απλως καμια φορα μελαγχολω και σκεφτομαι τα περασμενα και κυριως αυτα που δεν εκανα ενω μπορουσα.Αναρωτιεμαι,εσεις δεν μελαγχολειτε ποτε?Δεν σκεφτεστε ποτε το παρελθον?Σε μενα μαλλον φταιει το γεγονος οτι δεν εχω ακομα αποδεχτει την κατασταση και για να ειμαι ειλικρινης δεν θελω να την αποδεχτω.
 #107720  από ΑΝΝΑ59
 Δευ Δεκ 01, 2014 6:12 pm
ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Σας ευχαριστω ολους και ολες για τις απαντησεις σας.Θελω ομως να διευκρινησω κατι προς αποφυγη λανθασμενων εντυπωσεων.Δεν ειμαι απαισιοδοξη και δεν το βαζω ευκολα κατω.Ειμαι ιδιαιτερα κοινωνικη και εχω ενα συζυγο και δυο παιδια που μ'αγαπουν και με στηριζουν.Ασχολουμαι με το διαβασμα καμια φορα ζωγραφιζω και φροντιζω, εκτος απο την οικογενεια μου,δυο σκυλακια και τρεις γατες.Απλως καμια φορα μελαγχολω και σκεφτομαι τα περασμενα και κυριως αυτα που δεν εκανα ενω μπορουσα.Αναρωτιεμαι,εσεις δεν μελαγχολειτε ποτε?Δεν σκεφτεστε ποτε το παρελθον?Σε μενα μαλλον φταιει το γεγονος οτι δεν εχω ακομα αποδεχτει την κατασταση και για να ειμαι ειλικρινης δεν θελω να την αποδεχτω.
:smile-yes: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: Σωωωωωστη !!!!! Συμφωνω απολυτα μαζι σου ! Κι εγω μελαγχολω....Κι εγω σκεφτομαι το παρελθον.... Κι οταν συμβαινει αυτο , θελω να το συζητησω με καποιον , που ΑΚΟΥΕΙ ....Κι εγω ΔΕΝ το βαζω κατω.....!!! :smile-sun:
 #107734  από Κωνσταντίνα
 Τρί Δεκ 02, 2014 9:59 am
Καλημέρα στην παρέα :smile-flower: ,
Ντιάνα μου δεν ξέρω πώς σου φανήκαμε όλοι εμείς, που με περισσή έννοια προσπαθήσαμε να σου απαλύνουμε τη θλίψη.
Παρόμοια συναισθήματα μας κατακλύζουν φαντάζομαι τους περισσότερους :smile-nod:
Ευτυχώς η αλληλεγγύη μέσα στο forum υπάρχει για να μας ενώνει και να μη νιώθουμε μόνοι.
Και φυσικά δεν πρόκειται να αποδεχτούμε αυτή την κατάσταση, μόνο να την διαχειριζόμαστε με τα κάτω της και τα πάνω της :smile-punch: :smile-worried: :smile-makeup:
Αυτό που πιστεύω και θα ξαναμαναπώ, είναι ότι μία θα το βρίσκουμε και μία θα το χάνουμε (το σθένος) :idea:
 #107756  από ΝΤΙΑΝΑ
 Τρί Δεκ 02, 2014 5:13 pm
Κωνσταντινα μου,επειδη ακριβως νιωθω αυτη την αλληλεγγυη που υπαρχει,αποφασισα να εκφρασω τα συναισθηματα μου εκεινο το μουντο πρωινο.Και η αληθεια ειναι πως οι απαντησεις ολων σας και με συγκινησαν και με ταρακουνησαν και με βοηθησαν.Γι'αυτο σημερα ,μετα απο πολλους μηνες που αφεθηκα,ξεκινησα παλι φυσικοθεραπειες.Και αυτο σε μεγαλο βαθμο το οφειλω σε ολους εσας.Σας ευχαριστω!!!
 #107759  από ΑΝΝΑ59
 Τρί Δεκ 02, 2014 6:28 pm
ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Κωνσταντινα μου,επειδη ακριβως νιωθω αυτη την αλληλεγγυη που υπαρχει,αποφασισα να εκφρασω τα συναισθηματα μου εκεινο το μουντο πρωινο.Και η αληθεια ειναι πως οι απαντησεις ολων σας και με συγκινησαν και με ταρακουνησαν και με βοηθησαν.Γι'αυτο σημερα ,μετα απο πολλους μηνες που αφεθηκα,ξεκινησα παλι φυσικοθεραπειες.Και αυτο σε μεγαλο βαθμο το οφειλω σε ολους εσας.Σας ευχαριστω!!!
:smile-yes: :smile-yes: :smile-yes: :smile-yes: :smile-yes: :smile-yes: :smile-yes: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-handshake: :smile-kiss: :smile-kiss: :smile-kiss: :smile-kiss: :smile-kiss: