Ενσυναίσθηση..........

[billios]

Μαλοπλιν..Μαλοπλιν

[Nick.]

... αλλά καταπώς φαίνεται έχω πρόβλημα με την ενσυναίσθηση επειδή ήθελα να μπαστουνιάσω μια ηλικιωμένη κυρία (sic) που παραλίγο να με πετάξει κάτω.

Έχω πρόβλημα και με τα νεύρα μου

Τώρα θυμήθηκα εκείνο το βιντεάκι που κυκλοφορούσε στο youtube με τη γριά κάπου εκεί στο LA που ήθελε να περάσει τις διαβάσεις και ήταν σταματημένο στο φανάρι ένα ακριβό σπορ αμάξι και της μάρσαρε άγρια ο οδηγός και εκείνη σήκωσε το μπαστούνι της και του το έσπασε κανονικά.

Σχετικά με αυτό που είπε η Κασσάνδρα ότι δεν θα μας οφελήσει να "ξέρουμε κάτι παραπάνω" αν δεν οφεληθούμε κι εμείς απ'αυτό απλά, θα ταλαιπωρούμαστε ακόμα παραπάνω, έχει δίκιο. Είναι ξεκάθαρο πως στην κοινωνία των ανθρώπων τελικά δεν επιβραβεύεται η καλοσύνη, αλλά η αγωνιστικότητα. Η θέση του καθένα μας στην κοινωνία δεν χαρίζεται, πρέπει να την διεκδικήσουμε. Εξάλλου είναι μία λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τη βλακεία από την καλοσύνη.

Σχετικά με την αλληλοβοήθεια, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση και όλα τα σχετικά υπερβατικά συναισθήματα που βελτιώνουν το ανθρώπινο είδος, έχουν λόγο ύπαρξης μόνο όταν υπάρχει βελτίωση. Όταν η κατάσταση την οποία κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν παραμένει στάσιμη, τότε περνάμε στο στάδιο της βλακείας.
Οπότε, όλοι αυτοί οι οπωσδήποτε φοβισμένοι και γεμάτοι αγωνία για το μέλλον τους άνθρωποι που ζητούν από αυτό το σάιτ να παίξει το ρόλο του γιατρού διαγνώστη και στη συνέχεια να τους πει και το μέλλον τους, νομίζω πως έχει νόημα μέχρις ενός βαθμού.
Το σημείο όπου ξεπερνάται το όριο της αλληλοβοήθειας και μπαίνουμε σε ψυχωτικά μονοπάτια, νομίζω πως ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό. Εκεί, λογικό είναι να τα παίρνουν μερικοί στο κρανίο.

[LL--MM]

Το σημείο όπου ξεπερνάται το όριο της αλληλοβοήθειας και μπαίνουμε σε ψυχωτικά μονοπάτια, νομίζω πως ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτό. Εκεί, λογικό είναι να τα παίρνουν μερικοί στο κρανίο.
Σωστά, κι όταν τέτοια φαινόμενα αναπτύσσονται εξ αιτίας αδιαγνωστης συμπτωματολογίας σημαίνει πως κι εκεί, μπαίνουν γιατροί δίχως να βοηθάνε: Ιδίως άμα δίνουν τέτοιου ειδους φάρμακα, αντί να κοιτάξουν ν'απωθήσουν τα όποια συμπτώματα, αυτά που συζητιούνται εδώ στις "θεραπείες συνταγές" κ.ά. παρόμοια. Σκπ ή όχι, όλοι χρειαζόμαστε σωρεία ανακουφιστικών μέτρων, και μάλιστα τετοιων που να μην εξαναγκάζουν σε εξάρτηση.

Βέβαια, μερικοί απ'αυτούς, ομολογούν ότι τα ψυχοφάρμακα δε χρειαζονται πια όταν εξομαλυνθούν τα συμπτωματα, αλ'αυτό είναι μονο για μόστρα στα συνέδρια σκπ (όχι στα δικά τους, φυσικά, σ'αυτά για τις αφεντιές μας) στα γραφεια τους δε θα χάσουν και τη μίζα...

[Nick.]

Έχω εμπεδώσει.
Τα ψυχοφάρμακα είναι για τους φτωχούς και η ψυχανάλυση για τους πλούσιους.