Καλησπερα κ απο μενα. Ειμαι ο Γιωργος 32. καταρχην οφειλω να συγχαρω ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ εναν , εναν για την υπερανθρωπη δυναμη που εχετε. ειστε αξιοι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ κ οχι οικτου. Χρειαζομαι τη βοηθεια σας γιατι νομιζω πως θα εκραγω.
Ειμαι ερωτευμενος με την κολλητη μου απο το λυκειο. μεχρι το 2009 ηταν φιλικη η σχεση μας. καπου εκει της ειπα τι αισθανομαι κ παραλιγο να γινουμε ζευγαρι. για ασχετους λογους δε γιναμε. εφτασε το 2012 και απο τον Οκτωβρη αρχισαμε να ερχομαστε πιο κοντα. κοιμομαστε μαζι, αρκετα ΣΚ. Τα Χριστουγεννα πανω σε μια κουβεντα , κλαιγοντας μου ειπε να την αφησω και να φυγω. να παω να βρω την ευτυχια μου αλλου κ οτι με χρειαζεται σα φιλο. φοβάται πως αν γινουμε ζευγαρι μετα δε θα μιλαμε. ο λογος που μου ειπε ειναι οτι ειναι αρρωστη με μια ανιατη ασθενεια που διαγνωστηκε το 2005. τιποτα παραπανω. Εγω μενω Πελοπόννησο κ αυτή Αθήνα. Το όνειρο της είναι να καταφέρει να γυρίσει πίσω.
Ενώ μου λέει να φύγω τη βλέπω οτι ερχεται πιο κοντα με πολυ μικρα βηματα. καλυτερα ενα μπρος κ ενα πισω. μου εχει εξηγησει οτι κανει ενεσεις καθε δυο μερες , οτι βλεπει γιατρους συχνα, οτι αυριο μπορει να πεθανει.
12 Μαρτη φυγαμε για διακοπες. μειναμε μαζι 7 μερες. εκανε τις ενεσεις μπροστα μου (και ενω ξερει οτι συμβουλευομαι το internet). απο οσα εχω διαβασει εδω ηταν απο τις πολυ ασχημες μερες. μονιμως πυρετο 38-39 και τρομερους πονους μετα τις ενεσεις. τις τελευταιες 2 μερες την ειχα ολο αγκαζε γιατι κουραζοταν με το παραμικρο. ΔΕ ΜΕ ΕΝΟΙΑΖΕ. μου εφτανε που της κρατουσα το χερι κ την ειχα στην αγκαλια μου. παιρνει rebif 44. Ισως το εκανε για να το ψαξω , να διαβασω κ να φυγω μονος μου χωρις να μου το πει.
Γυρνωντας πισω εψαξα κ βρεθηκα στο forum σας. μια εβδομαδα δεν εχω κοιμηθει. διαβαζω σαν τρελος. οχι για να φυγω. για να ΒΡΩ ΤΡΟΠΟ να της πω οτι ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ αν εχει ΠΣ. τα σκεφτηκα ολα τα ενδεχομενα. δε με νοιαζει τι θα πουν οι γονεις μου ουτε ο περιγυρος. αυτη τη γυναικα την αγαπαω Αληθινα. αν ειναι να ζησω ευτυχισμενος για καποια χρονια δε θελω κατι αλλο. ουτε καποια αλλη διπλα μου. Ειναι αυτο που θελω. δε θα χαραμισω την οποια ζωη μου μενει με μια αλλη που φαινομενικα "ειναι καλα"... θα ειμαι τουλαχιστον με αυτη που αγαπαω απο μικρος. να πω οτι ειναι παρα πολυ καλα. δεν καταλαβαινεις οτι εχει κατι. μονο οτι ειναι τρομερα κυκλοθυμικη κ ευεξαπτη. μονο που κοιταω τα ματια της λιωνω . αφηστε που μπορει να πεθανω κ εγω αυριο το πρωι. Προσπαθησα παλι σημερα με πολυ προσεχτικο τροπο να την κανω να μου πει τι εχει με το ονομα του για να βρω πατημα να της πω ολα οσα εχω διαβασει. μου γυρισε την κουβεντα λεγοντας μου πως αν καταλαβει πως καθυστερω τη ζωη μου περιμενοντας την , θα εξαφανιστει την επομενη μερα κ δε θα την ξαναδω. το εχει κανει με τον πρωην που ειχε οταν διαγνωστηκε. ΤΟΝ ΕΔΙΩΞΕ το 2008. το παλικαρι ομως εκανε μια δουλεια καριερας. Ισως σκεφτηκε πως θα του σταθει εμποδιο. τα λεω μπερδεμενα αλλα το μυαλο μου δεν ειναι στα καλα του. βοηθηστε με . εγω ειμαι Ιδ. Υπαλληλος και εχω ξεκινησει μια επενδυση με μηλιες . Πρωτα ο Θεος σε 5-7 χρονια ισως να μη χρειαζεται να δουλευω παρα μονο στα χωραφια μου. μπορει να εχει διπλα μου τη ζωη χωρις αγχος κ το ξερει.. θα μπορω να ειμαι διπλα της ολη μερα. της ειπα χθες οτι σκεφτομαι να χτισω αλλο σπιτι διπλα στο πατρικο μου γιατι τελικα "μου αρεσει καλυτερα ενα ΙΣΟΓΕΙΟ σπιτι". ποσο πιο απεξω απεξω να της πω οτι σκεφτομαι ηδη να ειναι ανετα αν εμφανιστουν κινητικα προβληματα; συνεχεια μου λεει τι προκομενος κ δουλευταρας ειμαι κ οτι οποια διαλεξω θα την κανω ευτυχισμενη. αυτη λεει ομως δε μπορει να κανει κανεναν ευτυχισμενο. μου ειπε οτι δε μου αξιζει. της ειπα οτι το αν μου αξιζει ας αφησει να το αποφασισω εγω.
προτεινετε μου κατι. γιατι μεχρι να μου πει οτι εχω ΠΣ νοιωθω οτι περπαταω σε τεντωμενο σχοινι. φοβαμαι μηπως κανω λαθος κινηση κ εξαφανιστει. ειναι τρομερα πεισματαρα και ΠΕΡΗΦΑΝΗ.
Ειμαι ερωτευμενος με την κολλητη μου απο το λυκειο. μεχρι το 2009 ηταν φιλικη η σχεση μας. καπου εκει της ειπα τι αισθανομαι κ παραλιγο να γινουμε ζευγαρι. για ασχετους λογους δε γιναμε. εφτασε το 2012 και απο τον Οκτωβρη αρχισαμε να ερχομαστε πιο κοντα. κοιμομαστε μαζι, αρκετα ΣΚ. Τα Χριστουγεννα πανω σε μια κουβεντα , κλαιγοντας μου ειπε να την αφησω και να φυγω. να παω να βρω την ευτυχια μου αλλου κ οτι με χρειαζεται σα φιλο. φοβάται πως αν γινουμε ζευγαρι μετα δε θα μιλαμε. ο λογος που μου ειπε ειναι οτι ειναι αρρωστη με μια ανιατη ασθενεια που διαγνωστηκε το 2005. τιποτα παραπανω. Εγω μενω Πελοπόννησο κ αυτή Αθήνα. Το όνειρο της είναι να καταφέρει να γυρίσει πίσω.
Ενώ μου λέει να φύγω τη βλέπω οτι ερχεται πιο κοντα με πολυ μικρα βηματα. καλυτερα ενα μπρος κ ενα πισω. μου εχει εξηγησει οτι κανει ενεσεις καθε δυο μερες , οτι βλεπει γιατρους συχνα, οτι αυριο μπορει να πεθανει.
12 Μαρτη φυγαμε για διακοπες. μειναμε μαζι 7 μερες. εκανε τις ενεσεις μπροστα μου (και ενω ξερει οτι συμβουλευομαι το internet). απο οσα εχω διαβασει εδω ηταν απο τις πολυ ασχημες μερες. μονιμως πυρετο 38-39 και τρομερους πονους μετα τις ενεσεις. τις τελευταιες 2 μερες την ειχα ολο αγκαζε γιατι κουραζοταν με το παραμικρο. ΔΕ ΜΕ ΕΝΟΙΑΖΕ. μου εφτανε που της κρατουσα το χερι κ την ειχα στην αγκαλια μου. παιρνει rebif 44. Ισως το εκανε για να το ψαξω , να διαβασω κ να φυγω μονος μου χωρις να μου το πει.
Γυρνωντας πισω εψαξα κ βρεθηκα στο forum σας. μια εβδομαδα δεν εχω κοιμηθει. διαβαζω σαν τρελος. οχι για να φυγω. για να ΒΡΩ ΤΡΟΠΟ να της πω οτι ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ αν εχει ΠΣ. τα σκεφτηκα ολα τα ενδεχομενα. δε με νοιαζει τι θα πουν οι γονεις μου ουτε ο περιγυρος. αυτη τη γυναικα την αγαπαω Αληθινα. αν ειναι να ζησω ευτυχισμενος για καποια χρονια δε θελω κατι αλλο. ουτε καποια αλλη διπλα μου. Ειναι αυτο που θελω. δε θα χαραμισω την οποια ζωη μου μενει με μια αλλη που φαινομενικα "ειναι καλα"... θα ειμαι τουλαχιστον με αυτη που αγαπαω απο μικρος. να πω οτι ειναι παρα πολυ καλα. δεν καταλαβαινεις οτι εχει κατι. μονο οτι ειναι τρομερα κυκλοθυμικη κ ευεξαπτη. μονο που κοιταω τα ματια της λιωνω . αφηστε που μπορει να πεθανω κ εγω αυριο το πρωι. Προσπαθησα παλι σημερα με πολυ προσεχτικο τροπο να την κανω να μου πει τι εχει με το ονομα του για να βρω πατημα να της πω ολα οσα εχω διαβασει. μου γυρισε την κουβεντα λεγοντας μου πως αν καταλαβει πως καθυστερω τη ζωη μου περιμενοντας την , θα εξαφανιστει την επομενη μερα κ δε θα την ξαναδω. το εχει κανει με τον πρωην που ειχε οταν διαγνωστηκε. ΤΟΝ ΕΔΙΩΞΕ το 2008. το παλικαρι ομως εκανε μια δουλεια καριερας. Ισως σκεφτηκε πως θα του σταθει εμποδιο. τα λεω μπερδεμενα αλλα το μυαλο μου δεν ειναι στα καλα του. βοηθηστε με . εγω ειμαι Ιδ. Υπαλληλος και εχω ξεκινησει μια επενδυση με μηλιες . Πρωτα ο Θεος σε 5-7 χρονια ισως να μη χρειαζεται να δουλευω παρα μονο στα χωραφια μου. μπορει να εχει διπλα μου τη ζωη χωρις αγχος κ το ξερει.. θα μπορω να ειμαι διπλα της ολη μερα. της ειπα χθες οτι σκεφτομαι να χτισω αλλο σπιτι διπλα στο πατρικο μου γιατι τελικα "μου αρεσει καλυτερα ενα ΙΣΟΓΕΙΟ σπιτι". ποσο πιο απεξω απεξω να της πω οτι σκεφτομαι ηδη να ειναι ανετα αν εμφανιστουν κινητικα προβληματα; συνεχεια μου λεει τι προκομενος κ δουλευταρας ειμαι κ οτι οποια διαλεξω θα την κανω ευτυχισμενη. αυτη λεει ομως δε μπορει να κανει κανεναν ευτυχισμενο. μου ειπε οτι δε μου αξιζει. της ειπα οτι το αν μου αξιζει ας αφησει να το αποφασισω εγω.
προτεινετε μου κατι. γιατι μεχρι να μου πει οτι εχω ΠΣ νοιωθω οτι περπαταω σε τεντωμενο σχοινι. φοβαμαι μηπως κανω λαθος κινηση κ εξαφανιστει. ειναι τρομερα πεισματαρα και ΠΕΡΗΦΑΝΗ.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος george32 την Δευ Μαρ 25, 2013 4:54 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
