Κατερινάκι συμφωνώ με την άποψή σου περί κούρασης. Μετά από 19 χρόνια και σε συνδυασμό και με τα προβλήματα που έχουν παγιωθεί νιώθω ότι σπάω. Αυτό όμως που με τσακίζει περισσότερο είναι ότι η πάθηση αρχίζει να διώχνει ανθρώπους από δίπλα μου. Δημιουργεί αδιέξοδο στη σχέση μου, η οποία παρόλο που είναι πολλών χρόνων και μέχρι τώρα με στήριζε και ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, άρχισε να επηρεάζεται από στενόμυαλους ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Όλο αυτό με κάνει να νιώθω ότι δε μετράω σαν προσωπικότητα και να αναρωτιέμαι πόσο σίγουροι μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι για την υγεία και τη ζωή τους.
Ευχαριστώ όλους! Ακόμα δεν έχω ξεκινήσει το rebif λόγω μιας μικρής ίωσης που με ταλαιπωρεί! μάλλον έχω πάθει ψυχολογικό...
ελπίζω μέχρι Παρασκευή να ξεκινήσω... Και βέβαια και η κούραση είναι ενα άλλο στάδιο...