prwti epafi

[john]

geia sas, eimai kainourios sto forum sas kai genika psyloasxetos me tin empeiria twn forum.
wstoso se ayti tin energeia me wthei kyriws i anagki mou na mathw perissotera gia tin psyxologia atomwn pou pasxoun apo sklirynsi kata plakas kai fysika kai genikes plirofories gia to thema.
exw sxesi sxedon edw kai 3 xronia kai prin 1 mina mathame oti i sxesi mou pasxei apo MS.
arxika kai oi dyo mas pagwsame (na kanw mia parenthesi kai na pw oti logw tou antikeimenou mou me tis bioepistimes eimai exikoiwmenos kai gnwstis me tous moriakous mixanismous tis nosou gia ayto kai opws idi dilwsa endiaferomai kyriws na enimerwthw gia ton tomea psyxologia), prospathw na eimai synexws dipla sti sxesi mou kai den exw skeftei oute mia stigmi na fygw, alla apo twra exoun arxisei idi kapoia provlimata. pistevei oti gia na me prostateysei prepei na apomakrynthei apo konta mou kai egw apla na synexisw tin zwi mou. me stenaxwrei afantasta na vlepw na peftei synaithimatika, na apomakrynetai! i kourasi, kinitika provlimata, moudiasmata kai ta loipa emena den me tromazoun kserw oti mexri na syneiditopoihsei ti symvainei na eksoikiwthei na vrei tin katallili agwgi na allaksi programma (ypnos, diatrofi, ksekourasi, athlisi) tha ta exoume ayta, ayto omws pou den antexw einai i paraitisi i apaisiodoksia. an kapoios exei mia antistoixi empeiria, pistevw oti tha me voithouse poly na mathw pws mporw na stathw kai na stiriksw me ton kalytero dynaton kai katallilotero tropo tin psyxologia enos tetoiou atomou!!!

[GEORGE]

GEIA SOY JOHN. EIMAI ARKETA PALIOS STO PROBLHMA KAI NOMIZV PVS EXV THN EMPEIRIA.
PREPEI AMESA NA ENHMERVUEI H KOPELIA SOY GIA THN PAUHSH. NA KATALABEI OTI DEN EINAI OPOS TA FANTAZETAI TORA POY PERNAEI ENA CYXOLOGIKO SOK.

[john]

eyxaristw poly george! i enimerwsi einai ontws kati poly simantiko eidika otan oi perissoteroi exoun sto myalo tous mia strevlwmeni eikona enos atomou panw stin anapiriki karekla! apla anarwtiomoun an ayti ti stigmi einai anagkaio na ginw prostateytikos me kindyno na dwsw tin entypwsi oti eksartatai apo emena apolyta enisxyonatas ena lanthasmeno aisthima anikanotitas i na "adiaforisw" me endexomeno kindyno na thewrisei oti prospathw na apomakrynthw mia stigmi pou me xreiazetai! pantws thanx gia ton xrono sou!

[ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ]

Θα σου πω την δική μου εμπειρία όπου ο φίλος μου το έμαθε πριν από μένα και ήμασταν μαζί μόνο 1 μήνα.Μη σου πω ότι δεν ήμασταν καν μαζί.Επέλεξε όμως να μείνει δίπλα μου και τώρα μετα από 8 χρόνια είμαστε και αρραβωνιασμένοι.Εγώ έκανα ένα αρκετά μεγάλο διάστημα να συνηθίσω στην ιδέα της αρρώστειας αλλά αυτός ήταν δίπλα μου συνεχώς μιας και το έμαθα και με τον χειρότερο τρόπο.Θέλω με αυτό να σου πω πως θα ήταν άσχημο αν δεν είσαι σίγουρος γι'αυτή τη σχέση-γιατί δεν ξέρω σε τί φασή βρίσκεται, και πόσο καιρό είστε μαζί-να της σταθείς τώρα, να στηριχθεί επάνω σου και μετά ενδεχωμένως για πολλούς και διαφόρους λόγους να δώσεις τέλος στη σχέση.Αυτό μπορεί να της κάνει μεγάλο κακό.Δυστυχώς με αυτήν την ασθένεια πρέπει να σκέφτονται λίγο παραπάνω οι γύρω μας λόγω της αβεβαιότητας.

[heidi]

Καλώς ήρθες στην παρέα μας (αν και καλύτερα να μην χρειαζόταν να μας αναζητήσεις). Νομίζω ότι η κοπέλα σου χρειάζεται χρόνο για να συνειδητοποιήσει αυτό που της συμβαίνει,να βρεί τα όριά της και να το αποδεχτεί,ώστε να ζεί πάλι μια φυσιολογική ζωή. Ο ένας μήνας είναι πραγματικά πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Εμένα με είχε βοηθήσει πολύ το αγόρι μου όταν αρρώστησα.Το αντιμετώπισε σαν μια απόλυτα φυσιολογική πάθηση,που θα μπορούσε να είχε συμβεί σε εκείνον.Μου άρεσε αυτό τότε.Νομίζω ότι πρέπει να βρείς την λεπτή γραμμή μεταξύ της προστασίας και της καταπίεσης. Σίγουρα όμως σε χρειάζεται έστω και αν αντιδρά περίεργα κάποιες φορές. Πάντως εμάς μας έδεσε η αρρώστιά μου.....Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο....

[thanos]

Φαινεται οτι η ms συσφιγγει τις σχεσεις.

[litsa]

Επειδή κάθε περίπτωση ειναι ξεχωριστή θα σας πω αυτά που έχω διαβάσει και που ένιωσα και εγώ ... μήπως και βοηθήσω τον john...
Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις
το πρώτο στάδιο είναι η άρνηση: όχι δεν είναι αυτό ή είναι κάτι άλλο.Γιατί αυτό σε μένα?
το 2ο στάδιο είναι ο θυμός: θυμώνουμε με τους γιατρούς, τα νοσοκομεία ή με τους γύρω μας.
το 3ο στάδιο ειναι το παζάρι: ίσως αν κάνω αυτό να γίνω καλά ή αν πάω εκκλησία - που δεν είναι κακό - θα γίνω καλά ή αν ήμουνα καλός με εκείνον δεν θα το πάθαινα...
το 4ο στάδιο είναι η κατάθλιψη:όταν δεν έχουμε αποτέλεσμα με το πιο πάνω αρχίζουμε να το πιστεύουμε και μας πιάνει κατάθλιψη...και γενικότερα η θλίψη για όλα αυτά που μας συμβαίνουν....το δουλεύουμε το συζητάμε με το γιατρό μας, ακόμα και με ειδικό και φθάνουμε
στο 5ο στάδιο που είναι η ΑΠΟΔΟΧΗ: ειναι η ηρεμία και γαλήνη που νιώθουμε,
σαν να μην είμαστε εμείς αλλά κάποιος άλλος.
Εγώ τα πέρασα αυτά τα στάδια και αρκετά δυνατά, ώσπου αποδέχτηκα και έχω αρχίσει να είμαι πιο καλά! Και βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε ο άντρας μου, που ενώ και αυτός θορυβήθηκε στην αρχή, μετά βρήκαμε τις ισσοροπίες,
και όπως είπε η heidi θέλουμε το χρόνο μας για να βρούμε τους νέους ρυθμούς μας και κυρίως τα νέα μας όρια.. και να νιώσουμε ανθρώπους να μας αγαπούν πραγματικά δίπλα μας και ΟΧΙ από οίκτο..
Δεν είναι και τόσο εύκολο, γιατί και εγώ έχω διαγνωστεί 16/9/08, άσχετα αν είχα αλλο επεισόδιο πριν 2 έτη.
ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ.. ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ REBIF , Οπότε πρέπει την άλλη εβδομάδα να αρχίσω θεραπεία...και ήδη το επεξεργάζομαι στο μυαλό ...και μετά ...θα παρω τηλέφωνο τη νοσοκόμα..

ΕΛΠΙΖΩ να βοήθησα...!
ευχομαι σε όλους τα καλυτερότερα!

[thanos]

Χαιρομαι που δεν χρειαστηκε να περασω τα πρωτα 4 σταδια για να φτασω στο 5ο. Αν και μπορει να τα περασω αργοτερα.
Εγω αυτο που εκανα και κανω ειναι να "ζηλευω" ορισμενες φορες τους ανθρωπους που ειναι υγιεις και να τους ξεχωριζω απο μενα. Και το παραξενο ειναι οτι δεν το κανω με τους γυρω μου αλλα με αυτους που βλέπω στην τηλεοραση. Ειδικα στους αποτυχημενους που τους ζηλευω γιατι αν και αποτυχημενοι ειναι απολυτα υγιεις. Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου

[Χρήστος]

Επειδή κάθε περίπτωση ειναι ξεχωριστή θα σας πω αυτά που έχω διαβάσει και που ένιωσα και εγώ ... μήπως και βοηθήσω τον john...
Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις
το πρώτο στάδιο είναι η άρνηση: όχι δεν είναι αυτό ή είναι κάτι άλλο.Γιατί αυτό σε μένα?
το 2ο στάδιο είναι ο θυμός: θυμώνουμε με τους γιατρούς, τα νοσοκομεία ή με τους γύρω μας.
το 3ο στάδιο ειναι το παζάρι: ίσως αν κάνω αυτό να γίνω καλά ή αν πάω εκκλησία - που δεν είναι κακό - θα γίνω καλά ή αν ήμουνα καλός με εκείνον δεν θα το πάθαινα...
το 4ο στάδιο είναι η κατάθλιψη:όταν δεν έχουμε αποτέλεσμα με το πιο πάνω αρχίζουμε να το πιστεύουμε και μας πιάνει κατάθλιψη...και γενικότερα η θλίψη για όλα αυτά που μας συμβαίνουν....το δουλεύουμε το συζητάμε με το γιατρό μας, ακόμα και με ειδικό και φθάνουμε
στο 5ο στάδιο που είναι η ΑΠΟΔΟΧΗ: ειναι η ηρεμία και γαλήνη που νιώθουμε,
σαν να μην είμαστε εμείς αλλά κάποιος άλλος.
Εγώ τα πέρασα αυτά τα στάδια και αρκετά δυνατά, ώσπου αποδέχτηκα και έχω αρχίσει να είμαι πιο καλά! Και βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε ο άντρας μου, που ενώ και αυτός θορυβήθηκε στην αρχή, μετά βρήκαμε τις ισσοροπίες,
και όπως είπε η heidi θέλουμε το χρόνο μας για να βρούμε τους νέους ρυθμούς μας και κυρίως τα νέα μας όρια.. και να νιώσουμε ανθρώπους να μας αγαπούν πραγματικά δίπλα μας και ΟΧΙ από οίκτο..
Δεν είναι και τόσο εύκολο, γιατί και εγώ έχω διαγνωστεί 16/9/08, άσχετα αν είχα αλλο επεισόδιο πριν 2 έτη.
ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ.. ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ REBIF , Οπότε πρέπει την άλλη εβδομάδα να αρχίσω θεραπεία...και ήδη το επεξεργάζομαι στο μυαλό ...και μετά ...θα παρω τηλέφωνο τη νοσοκόμα..

ΕΛΠΙΖΩ να βοήθησα...!
ευχομαι σε όλους τα καλυτερότερα!

Τα σταδια 2 και 4 τα περασα και γω. Βεβαια δεν θυμωσα με τα νοσοκομεια ή τους γυρω μου (μονο με ορισμενους αχριστους γιατρους που θα επρεπε να κανανε αλλο επαγγελμα).

Καλη αρχη με το Rebif, ελπιζω να μην σου κανει πυρετο το ατιμο.

Χαιρομαι που δεν χρειαστηκε να περασω τα πρωτα 4 σταδια για να φτασω στο 5ο. Αν και μπορει να τα περασω αργοτερα.
Εγω αυτο που εκανα και κανω ειναι να "ζηλευω" ορισμενες φορες τους ανθρωπους που ειναι υγιεις και να τους ξεχωριζω απο μενα. Και το παραξενο ειναι οτι δεν το κανω με τους γυρω μου αλλα με αυτους που βλέπω στην τηλεοραση. Ειδικα στους αποτυχημενους που τους ζηλευω γιατι αν και αποτυχημενοι ειναι απολυτα υγιεις. Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου

Η ατιμη η ζωη κανει οτι της γουσταρει. Εχω ευχηθει απειρες φορες να ημουνα ο βλαμενος παρουσιαστης που βλεπω και που ολα του πανε καλα. Ετσι κι αλλιως αυτος εχει αγνοια της ηλιθιοτητας του και καλοπερναει.

[ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ]

Παιδιά υπάρχει κατ'εμέ και ένα ακόμα τελευταίο στάδιο.Αυτό της "κούρασης" μετά από πολύχρονη επαφή με την ασθένεια και τα φάρμακα δηλαδή τις ενέσεις.Εγώ μετά από 11 χρόνια εκεί είμαι.Χωρίς βέβαια να με παίρνει από κάτω.Αν μπορούσα ας έκανα κι αλλιώς.Γιατί έχει σημασία και σε ποιά ηλικία νοσείς.Εγώ που το έπαθα στα 17, όπως μου είπε και ο ψυχίατρος,στην ηλικία αυτή δεν πιστεύεις ότι μπορεί να αρρωστήσεις ή να πάθεις κακό.Οπότε το σοκ είναι μεγάλο.Αναρωτιέμαι καμιά φορά πως είναι να είσαι καλά και να αισθάνεσαι κάθε σημείο του κορμιού σου.Αλλά το έχω δεχτεί γιατί ο θεός ξέρει τι είναι το καλύτερο για τον καθένα μας.