• ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ

  • Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
 #6851  από Maria77
 Κυρ Ιούλ 05, 2009 10:19 pm
Mary-d-ath, ποιό είναι το "η θάλασσα μέσα μου''? Δεν το άκουσα ξανά! Εγώ αυτό που λες για το ψυχοπλάκωμα το έπαθα με την "κινούμενη άμμο". Ήταν τότε που είχα μάθει και εγώ πως έχω ΣΚΠ και θυμάμαι που έβλεπα τότε τη σειρά και είχανε μαζευτεί οι φίλοι του Γεωργούλλη στο νοσοκομείο και κλαίγανε για τον φίλο τους που του έγινε η διάγνωση! Απο τότε δεν την ξαναπαρακολούθησα...δεν ήμουνα και στα καλύτερά μου τότε... :roll:
 #6852  από mary_d_ath
 Κυρ Ιούλ 05, 2009 10:46 pm
Το "η θάλασσα μέσα μου" είναι μία "κουλτουριάρικη" ταινία που πραγματεύεται την ευθανασία και το δικαίωμα στον θάνατο που προσπαθεί να διεκδικήσει ένας χρόνια κατάκοιτος (ο πρωταγωνιστής-από ατύχημα το είχε πάθει), Ραμόν κάτι λεγόταν.
Μέχρι εκεί καλά, αλλά άκρως καταθλιπτική ταινία... Αυτός ο τύπος ζητάει απεγνωσμένα από το κράτος του να του επιτρέψουν να προβεί σε ευθανασία για να φύγει με αξιοπρέπεια. Στον αγώνα του αυτό μπλέκονται 2 γυναίκες που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη ζωή του πριν την αυτοκτονία.
Μία δικηγόρος που τον βοηθά με τα νομικά της διεκδίκησής του και στην πορεία φαίνεται ότι τον βοηθά επειδή έχει σκλήρυνση (αυτό φαίνεται πιο πέρα στην ταινία), του το παίζει ερωτευμένη και παρόλο που χάνουν τη δίκη και ενώ του είχε πει ότι θα τον βοηθήσει να αυτοκτονήσουν παρέα, στο τέλος τον προδίδει και μένει με τον άντρα της (το πως καταντά στο τέλος αυτό είναι το ψυχοπλακωτικό, ανάπηρη και με "αμνησία".)
Αλλά ο "ερωτιάρης" ( :lol: ) Ραμόν σιγά μην είχε μόνο τη δικηγόρο. Τον βοηθά μία άλλη γυναίκα που τον είδε στην τηλεόραση και η οποία υποτίθεται ότι τον ερωτεύεται κι αυτή, αλλά τον αφήνει να "φύγει". Τον παίρνει μαζί της και του δίνουν παρέα με άλλους φίλους του ένα ισχυρό ποτό-δηλητήριο και the end.
Είναι λίγο βαρετή ταινία σε κάποια σημεία, αλλά αν τη δεις πέφτεις για λίγο σε κατάθλιψη.
 #6857  από Giota
 Δευ Ιούλ 06, 2009 9:42 am
αυτη την τανια την ειδα λιγο μετα την διαγνωση. μου την εβαλε ο αρραβωνιαστικος μου ενα βραδυ χωρισ να ξερω το περιεχομενο της. εκλεγα ολο το βραδυ. αναπηρη κ με αμνησια? με χαλασε πολυ. κ σκπ να μην ειχα δεν μου αρεσε καθολου. μια βλακεια κ μιση
 #6860  από Παναγιώτα
 Δευ Ιούλ 06, 2009 11:58 am
Την συγκεκριμένη δεν την έχω δεί αλλά υπάρχουν ακόμα δύο ταινίες που είναι πάνω στο θέμα την σκπ η μια είναι το "φύγε μακριά μου" ή αλλιώς "go now" και η άλλη είναι η "Hilary and Jackie".
Την πρώτη ταινία δυσκολεύτικα να την βρώ αλλά ήταν καλή η δεύτερη δεν μ'άρεσε καθόλου.
Δεν ξέρω αν τις έχεται δει!
 #6862  από Fotis
 Δευ Ιούλ 06, 2009 12:17 pm
Ψιλο-άσχετο. Είχα δει κάπου μία λίστα διασήμων (πολιτικών-ηθοποιών κλπ) που πάσχουν από ΣΚΠ, αλλά αφορούσε μόνο Αμερικάνους. Από Έλληνες γνωρίζει κανείς; Το σκεφτόμουν διαβάζοντας κάτι που έγραψε ένας φίλος για τον Γεωργούλη. Έχω ακούσει για παράδειγμα για την Ράντου, αλλά δεν το επιβεβαίωσα.

Βέβαια, δεν περιμένω και πολλά, καθώς στην Ελλάδα οι περισσότεροι γνωστοί, αποκρύπτουν τέτοια θέματα.
 #6863  από Giota
 Δευ Ιούλ 06, 2009 12:35 pm
Κ ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΔΡΥΜΟΥΣΗ. ΚΑΝΕΙ ΣΤΟΝ ALTER ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΟΟΥ ΜΠΙΖ
 #6872  από mary_d_ath
 Δευ Ιούλ 06, 2009 3:51 pm
Giota έγραψε:αυτη την τανια την ειδα λιγο μετα την διαγνωση. μου την εβαλε ο αρραβωνιαστικος μου ενα βραδυ χωρισ να ξερω το περιεχομενο της. εκλεγα ολο το βραδυ. αναπηρη κ με αμνησια? με χαλασε πολυ. κ σκπ να μην ειχα δεν μου αρεσε καθολου. μια βλακεια κ μιση

Όντως... Κι εγώ είχα πλαντάξει στο κλάμα όταν την είδα...
Αλλά μου άρεσε πολύ σαν ταινία, αν εξαιρέσεις φυσικά όλες τις σκηνές με τη δικηγόρο και τη βλακεία στο τέλος που σου περνάει την ιδέα "γιατί δεν αυτοκτόνησες κι εσύ ηλίθια;".
 #7637  από Παναγιώτα
 Κυρ Αύγ 02, 2009 9:24 pm
Παιδιά εγώ είδα την ταινία "η θάλασσα μέσα μου" και έγινα χάλια...
 #8053  από LL--MM
 Σάβ Αύγ 22, 2009 3:44 pm
Eυχαριστώ για τις πληροφορίες, ήθελα να ξαναπιάσω λίγο τα ισπανικά μου (μετά από πάααρα πολλά χρόνια) και σκέφτηκα αυτό τον τρόπο. Δεν πρόλαβα να πάθω κατάθλιψη, διότι έπρεπε να συγκεντρωθώ σε κάθε λέξη, και μια και ήξερα το τέλος, δεν πολυπείραξε. Εντυπωσιάστηκα περισσότερο απο το παπαδάκι που ανεβοκατέβαινε τις σκάλες ενώ ο Ραμόν με τον επίσκοπο έκαναν τις κοκόνες, ο καθένας από τη μεριά του... Δεν είχαν κανένα όφελος από την ταλαιπωρία αυτή... Δε με πολυέπεισε η δικηγόρος, η σκηνοθεσία της ώσης, δηλαδή, ιδίως με τα φάρμακα που υπάρχουν τώρα...

Πάντως, Ισπανικά "κανονικά", (καστιλιάνικα) δεν είναι, είναι μια διάλεκτος/προφορά της Γαλλικίας...

Hasta luego, amigos :D