Το "η θάλασσα μέσα μου" είναι μία "κουλτουριάρικη" ταινία που πραγματεύεται την ευθανασία και το δικαίωμα στον θάνατο που προσπαθεί να διεκδικήσει ένας χρόνια κατάκοιτος (ο πρωταγωνιστής-από ατύχημα το είχε πάθει), Ραμόν κάτι λεγόταν.
Μέχρι εκεί καλά, αλλά άκρως καταθλιπτική ταινία... Αυτός ο τύπος ζητάει απεγνωσμένα από το κράτος του να του επιτρέψουν να προβεί σε ευθανασία για να φύγει με αξιοπρέπεια. Στον αγώνα του αυτό μπλέκονται 2 γυναίκες που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη ζωή του πριν την αυτοκτονία.
Μία δικηγόρος που τον βοηθά με τα νομικά της διεκδίκησής του και στην πορεία φαίνεται ότι τον βοηθά επειδή έχει σκλήρυνση (αυτό φαίνεται πιο πέρα στην ταινία), του το παίζει ερωτευμένη και παρόλο που χάνουν τη δίκη και ενώ του είχε πει ότι θα τον βοηθήσει να αυτοκτονήσουν παρέα, στο τέλος τον προδίδει και μένει με τον άντρα της (το πως καταντά στο τέλος αυτό είναι το ψυχοπλακωτικό, ανάπηρη και με "αμνησία".)
Αλλά ο "ερωτιάρης" (

) Ραμόν σιγά μην είχε μόνο τη δικηγόρο. Τον βοηθά μία άλλη γυναίκα που τον είδε στην τηλεόραση και η οποία υποτίθεται ότι τον ερωτεύεται κι αυτή, αλλά τον αφήνει να "φύγει". Τον παίρνει μαζί της και του δίνουν παρέα με άλλους φίλους του ένα ισχυρό ποτό-δηλητήριο και the end.
Είναι λίγο βαρετή ταινία σε κάποια σημεία, αλλά αν τη δεις πέφτεις για λίγο σε κατάθλιψη.
Όταν η ζωή σε κερνά λεμόνια, μην ξεχάσεις να ζητήσεις λίγη τεκίλα και αλάτι!!
Και... άσπρο πάτο!!
