2ο παιδι? γιατι οχι??

[ioanna papantoni]

καλησπερα σας.. εχω μια κορουλα 17 μηνων κ μετα το καλοκαιρι λεμε να βαλουμς μπρος για το 2ο..εχω δυο γιατρους ο ενας ειναι γνωστος καθηγητης της θεσσαλονικης κ η αλλη ειναι μια πολυ πολυ καλη σχετικα νεαρη γιατρος την οποια βρισκω οποτε την χρειαζομαι κ μιλαμε σαν φιλες εχουμε πολυ καλη σχεση... η γιατρος μου λοιπον μου ειχε πει πριν 2 1/2 χρονια να μεινω εγκυος κ πως θα με βοηθησει παρα πολυ η εγκυμοσυνη οπως κ εγινε ηταν η καλυτερη περιοδος της ζωης μου περα απο την χαρα του οτι θα φερω εναν ανθρωπο στον κοσμο αλλα δεν ειχα κ καθολου υποτροπες καθολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης αλλα και μετα δεν εχω τπτ ( φτου μην με ματιασω)..μου ειχε πει πως εαν γεννουσα φυσιολογικα να εβαζα πολυ γρηγορα για το δευτερο γιατι πραγματικα θα μου κανει καλο...κ αφου τα εζησα κ ετι εγινε ναι συμφωνω....λιγους μηνες μετα την γεννηση της νεραιδας μου πηγα στον καθηγητη σε καποια φαση με ρωτησε τι κανει η μικρη σου?του απαντω καλα ..περιμενουμε να ξεπεταχτει να βαλουμε μπρος για το 2ο κ μου λεει με αυστηρο υφος...ενα κ καλο δεν θα κανεις αλλο....του λεω για ποιον λογο???γιατι μου απαντα ταλαιπωτηται πολυ ο οργανισμος κ δεν σου κανει καλο...εφυγα με ενα βλεμα γεματο απορια κ πηγα στην κοπελα την γιατρο μου στην Ολγα μου...δεν της λεω τι μου ειπε ο καθηγητης κ απλα την ρωτω μηπως εχουν αλλαξει τα νεα κ δεν πρεπει να κανω αλλο παιδι...η απαντηση της????κανε οσο πιο πολλα μπορεις....εχοντας βιωσει ολο αυτο κ δεν ειναι κατι που απλα μου ειπαν λεω πως θα κανω οσα περισσοτερα μπορω (θελουμε 3) γιατι λατρευω τα παιδια κ γιατι πραγματικα μου εκανε τοσο μεγαλο καλο....
δλδ δεν φτανει που εχουμε ΣΚΠ τι δλδ?δεν μπορουμε να γινουμαι κ μανες????

[mplearkouda]

Οι γιατροί δεν συμφωνούν μεταξύ τους για ένα σωρό πράγματα σχετικά με τη νόσο. Ήταν δυνατόν να συμφωνούν σε αυτό το θέμα?
Μια απορία. Είπες ότι η γιατρός σου είπε θα σε βοηθήσει η εγκυμοσύνη. Ως προς τι? Στο να μην έχεις συμπτώματα και να είσαι σταθερή για τους 9 μήνες που θα είσαι έγκυος?
Εγώ έχω ένα παιδακι, η αλήθεια ενόσω ήμουν έγκυος, ως δια μαγείας μου είχαν περάσει και τα συμπτώματα που είχαν αφήσει κατάλοιπα οι μέχρι στιγμής ώσεις που είχα πάθει. 10 μήνες μετά που γέννησα, άρχισαν οι ώσεις. Επανήλθαν όλα τα συμπτώματα που είχα πριν μείνω έγκυος, μαζί με άλλα που άφησαν κατάλοιπα οι επόμενες ώσεις.
Και το χω και γω απορία αυτό με την εγκυμοσύνη τελικά. Όσο ήμουν έγκυος ήμουν πολύ καλά. Αλλα τι νόημα έχει αν επανέρχεσαι μετά εκεί που ήσουν πριν? Ή μήπως απλά έτυχε σε μένα να πάρω την κάτω βόλτα.Έχω μπερδευτεί

[Αl_Bandy]

δυστυχώς μιλάμε για μια πολύ εξατομικευμένη ασθενια με αποτέλεσμα η οποιαδήποτε πρόγνωση να ειναι σε μεγάλο βαθμό τυχαία ή στατιστική δηλαδή καθόλου αξιόπιστη ή εξατομικευμενη

στο θέμα κανε όπως αισθάνεσαι αφού καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες πάρα για κάτι που δεν έκανες. άσε που τίποτα δε σου εγγυάται πως η κατάσταση σου θα είναι σταθερή αν δε κάνεις αυτό το παιδί

από μια μάτια στο διαδίκτυο πάντως το κύριο συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει θέμα με την εγκυμοσύνη και την σκλήρυνση. θα είναι πιθανώς μια ποιο δύσκολη εγκυμοσύνη άλλα δεν αντενδείκνυται. έχει παρατηρηθεί αυτό που λέει και η μπλεαρκουδα για μείωση των ώσεων κατά την εγκυμοσύνη και αύξηση μετά τη γενα άλλα χωρίς κάποια ένδειξη ότι χειροτερεύει η κλινική εικόνα μακροπρόθεσμα δηλαδή ότι σε 5 χρονια θα είναι μια ασθενής καλύτερα ή χειρότερα ανάλογα του αν έκανε παιδί ή όχι
πιστεύω η ψυχική υγεία μας είναι πολύ άμεσα συνδεμένη με την αρρωστεια μας όποτε κάτι που θα μας φέρει χαρά θα μας κάνει κάλο , όπως ένα παιδάκι

όποτε αν το έχετε αποφασίσει κάλους απογόνους

και λίγη τροφή για την επόμενη συζήτηση με το γιατρό σου

http://www.nationalmssociety.org/living ... index.aspx

http://www.hopkinsmedicine.org/healthli ... 85,P01160/

http://ms.about.com/od/livingwellwithms ... gnancy.htm

http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=13981

http://www.mssociety.gr/news/?p=1094

[Π.Μ79]

Κατάλαβες τώρα αγαπητή Ιωάννα, γιατί βρίζω τους νευρολόγους, ειδικά τους μεγαλοκαθηγητάδες?

Φαντάσου τώρα, να μην είχες γνωρίσει την άλλη νευρολόγο!
Δε θα έκανες παιδιά (που τόσο πολύ το θες), μια ζωή θα ήσουν με τη λύπη και την ανάγκη να έκανες οικογένεια και σίγουρα, τελικώς θα το μετάνιωνες που δεν το είχες κάνει!

Ο καθηγητής, έτσι αποφάσισε να πει εκείνη την ημέρα, πάλι χωρίς απόδειξη επί των λεγομένων του, χωρίς καμία αναφορά σε κάποια μελέτη/ες, που να δείχνουν πρόβλημα στις εγκυμονούσες με σκπ κλπ.

Ό,τι έχει δείξει η διεθνής βιβλιογραφία μέχρι στιγμής, είναι ότι για πάλι ανεξήγητους λόγους, οι περισσότερες γυναίκες στους 9 μήνες της εγκυμοσύνης, δεν έχουν ώσεις ή ιδιαίτερες ενοχλήσεις από την σκπ.
Μετά τη γέννηση, αρκετές γυναίκες (περίπου μέχρι το 8μηνο μετά τη γέννα), παθαίνουν μία ή περισσότερες ώσεις, πάλι για ανεξήγητους λόγους.

Οι θεωρίες είναι πολλές, οι αποδείξεις μηδενικές.

Οπότε καλή μου, κάντε τα παιδάκια σας που τόσο πολύ το θέλετε και πείτε στον καθηγητή να πάει να πνιγεί να κάνει τη χάρη και στις υπόλοιπες μελλοντικές μανούλες...

[ioanna papantoni]

ισως εγω ειμαι η τυχερη γιατι οχι μονο με ξεχασε κατα την διαρκεια της εγκυμοσύνης αλλα κ μετα περιμεναμε ειναι η αληθεια να περασει το 10 μετα την γεννα κ να δουμε πως θα παμε κ ποσες υποτροπες θα με χτυπήσουν αλλα δεν ειχα κ δεν εχω τπτ. να μην σας πω κ ψεματα η ΣΚΠ ειναι μαλλον καλη μαζι μου καθως δεν μου εχει εχει αφησει κανενα υπολοιμα οσες κ αν εχω παθει κ ηταν σοβαρες ... μου ειπε η ολγα για εγκυμοσυνες κ πως θα με προστατεψουν με απο την αποψη πως δεν ειχα κλεισει ακομα 5ετια εχοντας την νοσο κ τα 5 πρωτα χρονια οπως μου ειπε ειναι αυτα που μας λενε πως θα ειναι η νοσος στην πορεια αν ειναι σκληρη μαζι μας η οχι...

[Π.Μ79]

Καλά, ας κρατήσουμε την αρχική κουβέντα της νευρολόγου σου, γιατί αυτό που σου είπε με τα 5 έτη κλπ, είναι εντελώς ασαφές και επίσης δεν έχει αποδεικτεί.

Επίσης δεν έχει αποδεικτεί (ίσως κάπως στατιστικά, αλλά η πραγματικότητα μετράει), ότι μετά από 15 χρόνια της διάγνωσης, από υποτροπιάζουσα μορφή, πας σε προϊούσα κλπ.

Δηλαδή πχ προσωπικά που έχω συμπτώματα εδώ και 17 χρόνια, έπρεπε τώρα να σέρνομαι σαν σκουλήκι. Εσύ δηλαδή αφού διεγνώστηκες σε λιγότερο από 5 χρόνια, τρέχα κάνε 5-6 παιδιά όσο έχεις καιρό?

Καταλαβαίνεις ότι αυτές οι κουβέντες είναι επιεικώς μπακαλίστικες και θα έπρεπε οι νευρολόγοι να προσέχουν πάρα πολύ τι λένε στους ασθενείς τους.

Το έχω αναφέρει άπειρες φορές: Η σκπ είναι ζαριά και ο καθένας ό,τι του κάτσει, είτε πάρει φάρμακα είτε δεν πάρει, είτε περάσει 100 υποτροπές είτε περάσει 3 κλπ.

Σου εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι σε άψογη κατάσταση, να σου ζήσει η μπέμπα σου και με το καλό να κάνετε όσα παιδιά θέλετε. Ζήσε τη ζωή σου όπως πριν και μη μασάς από κραυγαλέες κουβέντες των νευρολόγων.

[billios]

Κατάλαβες τώρα αγαπητή Ιωάννα, γιατί βρίζω τους νευρολόγους, ειδικά τους μεγαλοκαθηγητάδες?

Φαντάσου τώρα, να μην είχες γνωρίσει την άλλη νευρολόγο!
Δε θα έκανες παιδιά (που τόσο πολύ το θες), μια ζωή θα ήσουν με τη λύπη και την ανάγκη να έκανες οικογένεια και σίγουρα, τελικώς θα το μετάνιωνες που δεν το είχες κάνει!

Ο καθηγητής, έτσι αποφάσισε να πει εκείνη την ημέρα, πάλι χωρίς απόδειξη επί των λεγομένων του, χωρίς καμία αναφορά σε κάποια μελέτη/ες, που να δείχνουν πρόβλημα στις εγκυμονούσες με σκπ κλπ.

Ό,τι έχει δείξει η διεθνής βιβλιογραφία μέχρι στιγμής, είναι ότι για πάλι ανεξήγητους λόγους, οι περισσότερες γυναίκες στους 9 μήνες της εγκυμοσύνης, δεν έχουν ώσεις ή ιδιαίτερες ενοχλήσεις από την σκπ.
Μετά τη γέννηση, αρκετές γυναίκες (περίπου μέχρι το 8μηνο μετά τη γέννα), παθαίνουν μία ή περισσότερες ώσεις, πάλι για ανεξήγητους λόγους.

Οι θεωρίες είναι πολλές, οι αποδείξεις μηδενικές.

Οπότε καλή μου, κάντε τα παιδάκια σας που τόσο πολύ το θέλετε και πείτε στον καθηγητή να πάει να πνιγεί να κάνει τη χάρη και στις υπόλοιπες μελλοντικές μανούλες...

Νομιζω οτι ειναι μια καλη απαντηση αυτη στο ερωτημα σου,επισης θα συμπληρωσω πως ακριβως το ιδιο συμβαινει και με τον λυκο αλλα και με την ρευματοειδη αρθριτιδα, σε περιπτωση εγκυμοσυνης το γυναικειο σωμα συμπεριφερεται αλεξισφαιρα,γεννα μια ομπρελα προστασιας για το 9μηνο.Βεβαια η κουραση αυτη του σωματος ενδεχομενος να βγει μετα τη γεννα.
Θα αναφερω παραδειγματα που τα εχω βιωσει.

Α] Η γυναικα μου διαγνωστικε με ρευματοειδη αρθριτιδα μετα την πρωτη γεννα [σημαντικο αυτο],αφου το ψαξαμε το θεμα και πηρε μια αγωγη για καποιους μηνες βαλαμε σε σχεδιο για δευτερο παιδι,το ψαξαμε σε αρκετους γιατρους και ενω ειχε ακομα ενοχλησεις.Εμεινε εγκυος,εξαφανιστηκαν ολα τα συμπτωματα της και μεχρι σημερα [2 χρονια μετα] ειναι μια χαρα χωρις καποια φαρμακευτικη αγωγη.Το ειχε δωσει ως πιθανο ενδεχομενο ο γιατρος πως η εγκυμοσυνη μπορει να ειναι και το φρενο της αρθριτιδας.

Β] Ξαδερφη της γυναικας μου με λυκο μενει για δευτερη φορα εγκυος,εχει μια αψογη εγκυμοσυνη σε πολλυ κατασταση η ιδια.Μετα δυο μηνες απο τη γεννα ειχε εξασθαινησει τοσο πολλυ που παρουσιασε πνευμονικο οιδημα και επεσε 2μερες σε κομα,συνηλθε βεβαια και ειναι μια χαρα.

Τα λεω αυτα γιατι το παιχνιδι με τα ''αυτοανοσα'' η' οτι ειναι τελος παντων αυτες οι ασθενειες ειναι περιεργα

[sofia13]

Kι΄εγ'ω το 'ιδιο με τους παραπάνω συνασθενείς θα σου πώ.
Κάνε τα παιδάκια σου και μην ακούς κανένα μεγαλογιατρό, κανέναν.............
Είμαι στα 22 χρόνια με την ms και κατ΄αυτούς τώρα έπρεπε να είμαι ήδη σε αμαξίδιο και μάλιστα
απο καιρό.
Πέρασα πολύ ζόρικα με τις φαρμακευτικές αγωγές τους.
Η τελευταία ήταν η Betaferon - γιατί τις έκανα σχεδόν όλες- και είχα ώσεις κάθε τρίμηνο.....
Χάλι μαύρο ! Λίγο πριν την νέα τους αγωγή, έφυγα οριστικά.
Εψαξα άλλες μεθόδους που διάβασα στο φόρουμ απο συνασθενείς - και τους εμπιστεύομαι πολύ
περισσότερο απ΄τους '' επιστήμονες'' - και ακολούθησα κάποια απ΄αυτές.
Σήμερα είμαι άνθρωπος και πάλι. Χαίρομαι τη ζωή και θα συνεχίσω να τη χαίρομαι ..........
Μου λείπουν όμως τα παιδάκια που δεν έκανα...........
Σου εύχομαι ν' αποκτήσεις όσα θέλεις και να είσαι καλά να τα χαρείς , γιατί όντως η σκλήρυνση
είναι παράξενη , οι γιατροί δεν ξέρουν τι τους γίνεται και μείς έρμαια στα χέρια τους !
Να κάνεις αυτό πού λέει η ψυχή σου .....
Πολλές ευχές και νάσαι πάντα καλά, γερή και δυνατή στο μυαλό και την ψυχή Ioanna.......

[Στάθης]

Όπως με την πρώτη σου εμπειρία μητρότητας, εαν είσαι έτοιμη, και το θέλεις πραγματικά, ένα δεύτερο παιδί θα σε κάνει ακόμα πιο ευτυχισμένη.

Η σκλήρυνση δεν έχει την τύχη ζαριάς, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Γιατί το θέμα είναι πως θα την διαχειριστείς. Με φόβο; με θάρρος; με δηλητήρια φάρμακα; με φυσικά μέσα; Είτε θα της ταράξεις τα νερά και θα την πιάσεις από τα μαλλιά, είτε θα σε χαράξει με τον φόβο και τρόμο που την ταΐζεις ...

Έχεις την επιλογή να μην φοβάσαι Ιώαννα, να μην ακούς κανένα παρά μόνο την καρδιά σου, να μην αφήνεις τίποτα στην τύχη, να κάνεις αυτό που θέλεις και νιώθεις πραγματικά, χωρίς να παρεμβάλλονται τρίτοι (π.χ. "κορυφαίοι" νευρολόγοι) που τρέμουν την ίδια τους την σκιά.

Αν νιώθεις σίγουρη με αυτό που κάνεις, αυτά μόνο στην τύχη δεν τα αφήνει η ζωή.