


Το 2006 δουλεύοντας και κάνοντας πρακτική ταυτόχρονα ....φούλ ωράριο 6πμ εως 11 μμ συν οικογενειακές υποχρεώσεις (τότε είχα ένα παιδάκι τώρα δύο) ένοιωθα κάθε φορά που σηκωνόμουν απο το κρεβάτι ή έσκυβα οτι σκοτείνιαζαν όλα όχι ζαλάδα, δεν έβλεπα!!! μετα απο λίγα δευτερόλεπτα όλα καλά επανερχοταν η όραση μου. Μετά απο ένα μήνα αποφάσισα να το συζητήσω εντελώς τυχαία με ένα φίλο οφθαλμίατρο και μου είπε δεν έρχεσαι να σε δούμε στο νοσοκομείο ??? Πήγα λοιπόν και διαπίστωσε οτι είχα οίδημα οπτικών θηλών άμφω με όραση όμως 12 στα δέκα κουλό??? Με έστειλε κατ'ευθείαν για μαγνητική εγκεφάλου (καθαρή) 10 μέρες νοσηλεύτηκα σε νευρολογική κλινική έκανα παρακέντηση(ΕΝΥ), προκλητά δυναμικά, οπτικά πεδία εγκεφαλογράφημα αντισώματα ana και όλα τα σχετικά με ξεσκόνισαν όλα ήταν καθαρά εκτός του οτι φάνηκε να έχω απώλεια του οπτικού μου πεδίου στο ίδιο σημείο και στα δύο μάτια οριακά αν ήταν παραπάνω θα επιβεβαίωνε οτι έχω ΣΚΠ (ισχύει??) έφυγα λοιπόν απο το νοσοκομείο με σύσταση για παρακολούθηση κάθε χρόνο με μαγνητική. ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ.
Μετά απο αυτό πέρασα χάλια ψυχολογικά(νομίζω κατάθλιψη) νόμιζα οτι έχω ΣΚΠ και δεν μου το λένε, μέχρι που μια μέρα με ταρακούνησε η μανούλα μου που έχω χάσει νωρίς



Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι που έχασα τη γιαγιά μου (2008)στενοχωρήθηκα πολύ και είχα ένα επεισόδιο με το αριστερό μάτι ένιωθα οτι βλέπω ένα υγρό να ρέει και χρωματιστά τετραγωνάκια χωρίς να βλέπω το περιβάλλον. Δεν πήγα στο γιατρό μου πέρασε μετά απο μισή ώρα περίπου .... απο τότε είχα κάποια μουδιάσματα αραιά χωρίς να δίνω σημασία ούτε με ενοχλούσαν ιδιαίτερα. Εκανα μία μαγνητική ακομα το ίδιο έτος απο μόνη μου δεν έδειχνε τίποτα το παθολογικό και η βυθοσκόπηση οτι το οίδημα έχει υποχωρήσει. Όταν έχασα τη μαμά μου(2010) ήμουν τόσο δυνατή δεν άφησα τον εαυτό μου να σπάσει γιατί πάντα στο μυαλό μου είχα τη ΣΚΠ είχα μια ανεξήγητη δύναμη δεν είχα καμία ενόχληση. Φέτος λοιπόν έχω κατα διαστήματα ένα πόνο έντονο στο καλάμι του ποδιού μου και κάψιμο, νιώθω οταν κουράζομαι οτι απο τους καρπους και κάτω τα χέρια μου και τα πόδια μου δεν υπάρχουν έχω αισθηση όμως ... έχω επιτακτική ανάγκη για ούρηση (απο το πρώτο επεισόδιο και μετά ξέχασα να το γράψω πριν).
Τέλος το καλοκαίρι ένα βράδυ που είχε πολύ ζέστη και έλιωνα ξύπνησα απο πόνο έντονο στο γοφό μου πήρα παυσίπονο και το πρωί ξύπνησα και κούτσαινα (απο τον πόνο) επίσης ένιωθα έντονο εκνευρισμό απο τη ζέστη δεν άντεχα χωρις κλιματισμό. Ξέχασα να πώ οτι είχα και εμβοές απο το αριστερό αυτί μου πρίν απο το επεισόδιο με τα μάτια πήγα σε ωρλ μου είπε τίποτα το παθολογικό και ζούσα με αυτό.
Θέλω να πάρω απόφαση να κάνω μαγνητική πάλι αλλά κάθε φορά έχω το φόβο της παρακέντησης και γενικά πρέπει να φτάσω στο αμήν για να πάω σε γιατρό. Τα είπα και ξαλάφρωσα ήθελα κάπου να τα πώ γιατί ούτε στον εαυτό μου που λέει ο λόγος δεν τα λέω !!! Μπερδεμένα σας τα 'πα ελπίζω μέσες άκρες να σας έδωσα να καταλάβετε τι μου συμβαίνει... αυτάααα
ΥΓ χαίρομαι που σας μίλησα (έγραψα)...
