stαυρο , εν μερει σωστο κι εν μερει λαθος.
πχ: δε διανοουμαι καν οτι μπορει να βρεθει χρονος στην καθημερινότητά μου να ζυμωσω και να ψησω ψωμι, αφου για να ζησουμε πρεπει να δουλευουμε οι ενηληκες, κι ο αντρας μου πχ ως αργα το απογευμα. ξερεις, τα μικρα παιδια χρειαζονται κι αυτα οτι και οι μεγαλοι, και μερικες φορες περισσοτερα, δεν μπορουμε να ζουμε σε χωριο-η δουλεια και τα σχολεια ειναι στην πολη, καλο το αυγουλακι και ειμαι τυχερη να τοχω, αλλα απο τη μαμα στο χωριο...
τα καπνα και τις ελληνικες πορτοκαλιες ποιος τα ξεριζωσε;;; θυμαμαι οτι τα πορτοκαλια το να τα θαψεις ειχε μεγαλυτερο κερδος απο το να τα φας ή να τα εξαγεις. αυτη ηταν ευρωπαικη πολιτικη! γραμμη κατευθυντηρια προς τα σημερινα σκατα που βουλιαξαμε. που πηγε το βαμπακι; τα καλαμποκια; οι πατατες;΄ο καμπος της λαρισσας τι σκατα φυτρωνει σημερα;;;;
στην πολη μου οι 9 στους 10 εχουν ηλιακο θερμοσιφωνα. η πολιτικη ομως της ενισχυσης των τραπεζων και των εισαγωγεων αυτοκινητων -θηριων- απο ξερετε που- δεν ηταν πολιτικη ελληνικης πρωτοβουλιας, κι αυτο συμφωνια ηταν. κι ο τροπος που ζουσαμε τοσα χροοοοονια, που εισαγαμε παρα να εξαγουμε, καποιον βολευε στη δικη του παραγωγη. ναι, μονο η διοικηση της ζημενς ειναι στη γερμανια, οι φτωχοι μεταναστες της βιδας και του πιατου δεν υπαρχουν εκει πια, τωρα το κατασκευαστικο ειναι στην ταιβαν-κινα-κλπκλπ. αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι το πως αυτοι που επρεπε να δουλευουν για το καλο της χωρας, δρομολογουσαν ετσι τα πραματα, προς το συμφερον αλλονων -αλλα σε τεραστιο βαθμο ομως- και εχουν και θρασος αφου βγαινουν και μιλαν ακομα! και αυτη τη στιγμη να την πληρωσουν οπως παντα οι μ@λ@κες! αφου τους μεγαλους -κατα παγκαλο- ειναι δυσκολο να τους βρουμε.
@πουθενα: και φυσικα περνανε οοολα στο dna. υπαρχουν κι άλλα γονιδια ανεξερευνητα ακομα!
σοβαρα τωρα, οταν μεγαλωνεις γαλουχημενος "καπως" ειναι υπερβολη να λεμε πως η συμπεριφορα περασε στα γονιδια; μπορει να ειναι υπερβολη, αλλα ειναι τοσο διαχυτη σε καθε τομεα εκφρασης και ζωης γενικοτερα, που δικαιολογειται η όποια ποιητικη αδεία...
οπως περασε και στο δικο μου γονιδιο η αντιδραση μου...
δεν εχω προσωπικη αντιπαραθεση με κανεναν εδω μεσα πουθενα, ειδικα μαζι σου σταυρο
πχ: δε διανοουμαι καν οτι μπορει να βρεθει χρονος στην καθημερινότητά μου να ζυμωσω και να ψησω ψωμι, αφου για να ζησουμε πρεπει να δουλευουμε οι ενηληκες, κι ο αντρας μου πχ ως αργα το απογευμα. ξερεις, τα μικρα παιδια χρειαζονται κι αυτα οτι και οι μεγαλοι, και μερικες φορες περισσοτερα, δεν μπορουμε να ζουμε σε χωριο-η δουλεια και τα σχολεια ειναι στην πολη, καλο το αυγουλακι και ειμαι τυχερη να τοχω, αλλα απο τη μαμα στο χωριο...
τα καπνα και τις ελληνικες πορτοκαλιες ποιος τα ξεριζωσε;;; θυμαμαι οτι τα πορτοκαλια το να τα θαψεις ειχε μεγαλυτερο κερδος απο το να τα φας ή να τα εξαγεις. αυτη ηταν ευρωπαικη πολιτικη! γραμμη κατευθυντηρια προς τα σημερινα σκατα που βουλιαξαμε. που πηγε το βαμπακι; τα καλαμποκια; οι πατατες;΄ο καμπος της λαρισσας τι σκατα φυτρωνει σημερα;;;;
στην πολη μου οι 9 στους 10 εχουν ηλιακο θερμοσιφωνα. η πολιτικη ομως της ενισχυσης των τραπεζων και των εισαγωγεων αυτοκινητων -θηριων- απο ξερετε που- δεν ηταν πολιτικη ελληνικης πρωτοβουλιας, κι αυτο συμφωνια ηταν. κι ο τροπος που ζουσαμε τοσα χροοοοονια, που εισαγαμε παρα να εξαγουμε, καποιον βολευε στη δικη του παραγωγη. ναι, μονο η διοικηση της ζημενς ειναι στη γερμανια, οι φτωχοι μεταναστες της βιδας και του πιατου δεν υπαρχουν εκει πια, τωρα το κατασκευαστικο ειναι στην ταιβαν-κινα-κλπκλπ. αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι το πως αυτοι που επρεπε να δουλευουν για το καλο της χωρας, δρομολογουσαν ετσι τα πραματα, προς το συμφερον αλλονων -αλλα σε τεραστιο βαθμο ομως- και εχουν και θρασος αφου βγαινουν και μιλαν ακομα! και αυτη τη στιγμη να την πληρωσουν οπως παντα οι μ@λ@κες! αφου τους μεγαλους -κατα παγκαλο- ειναι δυσκολο να τους βρουμε.
@πουθενα: και φυσικα περνανε οοολα στο dna. υπαρχουν κι άλλα γονιδια ανεξερευνητα ακομα!




δεν εχω προσωπικη αντιπαραθεση με κανεναν εδω μεσα πουθενα, ειδικα μαζι σου σταυρο

Όπως είναι τα πράγματα, το σωστό θα ήταν στις 4 η ώρα να μη γυρίσουμε τα ρολόγια μια ώρα πίσω αλλά να μαρμαρώσουμε. Για πάντα.