Άντε να μπω κι εγώ στην παρέα (αν με θέλετε φυσικά) μετά από κανα δίμηνο που διαβάζω τις συζητήσεις. Είμαι παλιός στην αρρώστια, το 1ο σύμπτωμα πριν 20 χρόνια, διαγνώστηκα στην 2η ώση, πριν 11 χρόνια, ευτυχώς μέχρι τώρα η αρρώστια δεν μου έχει συμπεριφερθεί πολύ άσχημα και έτσι μου έχει αφήσει την πολυτέλεια να επιλέξω χωρίς δισταγμούς κι αμφιβολίες να μη μπω σε καμιά θεράπεια με ανοσοβλακείες. Με εκφρασμένη τη θέση μου λοιπόν για την αυτοανοσία της ΣΚΠ να κάνω μια ερώτηση (ρητορική) στους σουρεαλιστές οπαδούς αυτής της θεωρίας.
Η δεύτερη ώση μου ήταν οπτική νευρίτιδα. Στο νεύρο του ενός ματιού, στο άλλο δεν έπαθα τίποτα όπως συμβαίνει σ' όσους από μας παθαίνουν οπτική νευρίτιδα (δεν πειράζονται ταυτόχρονα και τα 2 οπτικά νεύρα).
Και τώρα η ερώτηση:
αφού το ανοσοποιητικό μου έπαθε κρίση ηλιθιότητας και δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την μυελίνη του νεύρου του αριστερού ματιού και της επιτέθηκε, πως τα κατάφερε και αναγνώρισε την μυελίνη του νεύρου του δεξιού ματιού μου και αυτήν δεν την πείραξε;
Έχουν καμιά ανοσολογική ή άλλη δομική διαφορά μεταξύ τους τα 2 οπτικά νεύρα;
Και μιας και ξεκίνησα με ερώτηση να κάνω και μια δεύτερη (αυτή κανονική, όχι ρητορική) σ' όσους αντιδρούν αρνητικά στην άποψη ότι η ΣΚΠ μπορεί να είναι και ψυχοσωματικής αφετηρίας (μας αρέσει δεν μας αρέσει το “ψυχο” της λέξης ψυχοσωματικό, εμένα δε μου πολυαρέσει, έτσι έχει επικρατήσει να λέγονται συγκινησιακές καταστάσεις που εκδηλώνονται και σαν σωματική δυσλειτουργία, βέβαια εξαρτάται και ποιος χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο, όταν τον χρησιμοποιούν τα ντοκτόρια για παράδειγμα, συνήθως εννοούν δε μας παρατάς ήσυχους, τι μας τα ζαλίζεις, δεν έχεις τίποτα, είσαι κατά φαντασία ασθενής).
Η ερώτηση λοιπόν:
Τα αγγεία δεν μπορούν να επηρεαστούν από κάποια έντονη συγκινησιακή φόρτιση; Απ' ότι ξέρω μπορούν και σε κάποιες περιπτώσεις (όπως του "εγκεφαλικού") πολύ άσχημα.
Είναι ή δεν είναι η ΣΚΠ προϊόν δυσλειτουργίας των αγγείων του ΚΝΣ;
Άρα γιατί αποκλείεται να έχει η ΣΚΠ κάποιων την καταγωγή της σε χρόνιες οδυνηρές καταστάσεις ψυχολογικές, συγκινησιακές, του αυτόνομου νευρικού συστήματος (όπως θέλει ο καθένας ας τις πει) που με τη σειρά τους προκάλεσαν εγκεφαλική αγγειακή δυσλειτουργία;
Αν τώρα αυτή η αγγειακή δυσλειτουργία δεν είναι τίποτα παραπάνω από την CCSVI ή η CCSVI και η ΣΚΠ δεν είναι παρά 2 διαφορετικά συμπτώματα αυτής της αγγειακής δυσλειτουργίας είναι άλλη ιστορία, θα δείξει, το πότε εξαρτάται από την δυνατότητα των φαρμακευτικών και της ιατρικής βιομηχανίας να υπότασουν και να εξαγοράζουν “επιστήμονες” και από την αξιοπρέπεια των επιστημόνων ή το μέγεθος του κάλου που έχουν μέσα στο κεφάλι τους τα ντοκτόρια (άραγε να είναι αυτοάνοσος αυτός ο κάλος;).
Το καταλαβαίνω ότι μας έρχεται πιο βολικό να είναι κάποιες εκ γενετής στενωμένες φλέβες η αιτία της ΣΚΠ γιατί μια εκ γενετής στενωμένη φλέβα διορθώνεται χειρουργικά, ενώ οι προσωπικές, συγκινησιακές στενώσεις είναι τα χοντρά παλούκια, επανέρχονται με τη συχνότητα των ώσεων, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κάτσεις και να τις κοιτάς, αλλά προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω τον κάθε μλκ γιατρό να μου λέει τις πιο απίθανες, ανορθολογικές, μυστικιστικές αρλούμπες για το τι έχω και τι μου συμβαίνει και γιατί και να μη μου προτείνει τίποτα πέρα από το να αποφεύγω την ηλιοθεραπεία και τα καυτά μπάνια, λες και τα πήγαινα ποτέ καλά με τη ζέστη ή να μου προτείνει να τρυπιέμαι 3 φορές τη βδομάδα με κάτι που μπορεί να πειράξει καρδιά, νεφρά, αίμα, συκώτι αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα στη ΣΚΠ. Μπορεί να ακουστεί υπεροπτικό, ξέρω πολύ καλά πότε αρρώστησα, πως, που, με ποιούς ήμουν ή δεν ήμουν όταν αρρώστησα, μπορώ να δω ξεκάθαρα κάθε λεπτομέρεια του συγκινησιακού υπόβαθρου της αρρώστιας. Τα πράγματα είναι απλά, όσοι έπαθαν ΣΚΠ από στεναχώρια, έπαθαν ΣΚΠ από στεναχώρια, όσοι έπαθαν ενώ ήταν μεσ' τη καλή χαρά, έπαθαν ενώ ήταν μέσ' τη καλή χαρά. Κι αν υπάρχουν άρρωστοι με ΣΚΠ, από τη φύση τους απαισιόδοξοι που πηγαίνουν καλά, αυτό δε καταρρίπτει την άποψη ότι η “θετική σκέψη” βοηθάει, μπορεί αν ήταν αισιόδοξοι να πήγαιναν καλύτερα, αλλά βέβαια μπορεί και απ την πολλή αισιοδοξία να μην έκαναν απολύτως τίποτα για την υγεία τους και να πήγαιναν χειρότερα.
Αυτά (για αρχή), πολύ μου βγήκε, συνήθως είμαι συνοπτικός. Να προσέχει καθένας τον εαυτό του και κυρίως τα αγγεία του.
Υ.Γ. Τι σημαίνει ρε παιδιά το αντιγόνο είναι η βασική πρωτεΐνη της μυελίνης; Ποιό αντιγόνο συγκεκριμένα; Δεν υπάρχει μόνο ένα αντιγόνο, υπάρχουν εκατομμύρια. Αυτό συμβαίνει μόνο σε μας ή σε όλους; Αν συμβαίνει σε όλους, ε τότε, αφού η δουλειά του ανοσοποιητικού είναι να επιτίθεται στα αντιγόνα, το ανοσοποιητικό μας είναι μια χαρά και των υπόλοιπων ανθρώπων είναι ανώμαλο, άρα η ΣΚΠ είναι μια υγιής κατάσταση, όποιος δεν έχει ΣΚΠ είναι άρρωστος, χαχαχαχα γμ τους επιστήμονες, ο απόλυτος παραλογισμός, αυτοί είναι για το ψυχιατρείο ρε. Αν συμβαίνει μόνο σε μας τότε η ανωμαλία δεν είναι στο ανοσοποιητικό μας, αλλά στη μυελίνη που έχει για βασική πρωτεΐνη ένα αντιγόνο, αλλά τότε γιατί δίνουν ανοσοκατασταλτικά και ανοσοτροποποιητικά; Αμ το άλλο ερώτημα που προκύπτει; Πως γίνεται και η βασική πρωτεϊνη της μυελίνης κάποιων περιοχων του εγκεφάλου να είναι αντιγόνο και των υπόλοιπων περιοχών να μην είναι αντιγόνο; χαχαχαχα αύριο ο ήλιος θα βγει από τη δύση.