Pelopida νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος, απ’ αυτόν που πρότεινες, για να διώξεις το άγχος στη στιγμή.
Mariakod μου κατ’ αρχάς αφού δεν έχεις μέχρι τώρα ώσεις να μην τις περιμένεις!!!
Δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις κάτι τέτοιο.

Ατράνταχτη απόδειξη ο Beckett στο “Περιμένοντας τoν Gotod”... Συνέχισε, λοιπόν, την καθημερινότητα σου κανονικά!

Νομίζω μάλιστα ότι έχεις το “πλεονέκτημα” να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα πλέον. Επικεντρώσου στα σημαντικά για σένα!
Έχεις δίκιο μπορείς να ζήσεις χωρίς άγχος?

Όχι έχεις δίκιο, εκτός, βέβαια, αν είσαι ο πρωθυπουργός της χώρας

συμπέρασμα χωρίς άγχος πας “μπροστά” (ε εντάξει εν προκειμένω “πίσω”… αλλά ξέρεις τι “τύχη” είναι να κάνει ταξίδια στο χρόνο???)
Το άγχος έχει πολλές διαβαθμίσεις… Σε μικρές δόσεις το άγχος είναι απαραίτητο για να προχωρήσουμε να εκπληρώσουμε στόχους, να δημιουργήσουμε, να κάνουμε πράγματα. Δεν πρέπει, όμως, το άγχος να “κυριαρχήσει” στη ζωή μας, τότε μιλάμε για stress. Είναι παθολογική κατάσταση και εξαιτίας της αντί να προχωράμε δεν ζούμε τη ζωή μας όπως της αξίζει. Γι’ αυτό δεν θα σου πω μην αγχώνεσαι, θα σου πω -το καλό που σου θέλω- αγχώσου αλλά με μέτρο. Εσύ ξέρεις τα όρια σου καλύτερα από τον καθένα μην φτάνεις, λοιπόν, τον εαυτό σου στα όρια του. Στον εαυτό σου μόνο είσαι υπόλογη, μόνο αυτός αξίζει και μην το ξεχνάς αυτό!!!
Τώρα μην είσαι "περίεργη" με τις ώσεις. Εγκυκλοπαιδικά ρωτάς ε? ε?
Έχω ένα θείο που παίρνει χρόνια ένα φάρμακο για την καρδιά του κάποια στιγμή, όμως, διάβασε τις παρενέργειες… δεν πέρασαν 5 λεπτά και τις έπαθε ΟΛΕΣ (πονοκέφαλο, ναυτία, στομαχικές διαταραχές, υπνηλία και αϋπνία… δεν του ξέφυγε ούτε μια). Η αντίδραση του εκπροσωπεί μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού… κάπου εδώ μάλλον αναφερόταν ο γιατρός σου, μερικές φορές ο φόβος και η ανησυχία έχουν σωματική εκδήλωση. Είναι και αυτό μέσα στα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης.
Σου εύχομαι τα καλύτερα!
