Όλοι τα ίδια άρθρα δεν διαβάζουμε για την ΧΕΝΦΑ? Πώς γίνεται αλλιώς να τα ερμηνεύει ο ένας και αλλιώς ο άλλος? Πού το γράφει αυτό ότι όπου τα ποσοστά βλαβών στις φλέβες ατόμων με ΠΣ δεν είναι πολύ υψηλά αυτό οφείλεται σε ανεπαρκή έλεγχο?
Τελικά δε διαβάζουμε όλοι τα ίδια άρθρα όπως φαίνεται. Το paper που ακολουθεί λέει ακριβώς πως τα θετικά αποτελέσματα ενός υπερηχογραφικού ελέγχου είναι αποτέλεσμα εξάσκησης και πείρας ιατρικής. Και φυσικά δεν είναι μόνο ο υπέρηχος, αλλά υπέρηχος σε συνδυασμό με αγγειογραφία αυτό που προτείνει ο Ζαμπόνι.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20351668
Δηλαδή η επιστημονική κοινότητα λέει ότι αν και οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν έχουν όλοι οι ασθενείς με ΠΣ στενώσεις ή οι στενώσεις δεν δικαιολογούν την κλινική τους εικόνα, παρόλα αυτά αυτό συμβαίνει?
Στένωση δε σημαίνει ντε και καλά σκλήρυνση, τουλάχιστο κατά τον Simka. Αντίθετα, σκλήρυνση σημαίνει στένωση συν κάτι ακόμη που διαταράσσει το ενδοθήλιο (ιός, διατροφή, ορμόνες κλπ.). Αν και είναι πολλές οι περιπτώσεις που η στένωση αρκεί, για να δημιουργήσει υποξία και καταστροφή υγιούς ιστού. Προκύπτει όμως πως η στένωση έχει αιτιακό ρόλο στην πολλαπλή σκλήρυνση, και μάλιστα αναγκαίο.
Και δεν είπα ότι η στένωση είναι ιδεολόγημα, αλλά ότι δεν υπάρχουν συγκροτημένες θεωρητικές βάσεις όσον αφορά την σχέση αιτίας - αποτελέσματος στην ΧΕΝΦΑ και τη ΠΣ, όπως αναφέρεται και στο ζήτημα Νο 3 και 4.
Υπάρχουν συγκροτημένες θεωρητικές βάσεις από το 1880 που μελετάται η φλεβική θεωρία σε σχέση με την σκλήρυνση, αλλά τότε δεν υπήρχε ο τεχνικός εξοπλισμός για να ανινχευθεί μία διαταραχή ροής. Έχουμε 130 χρόνια θεωρίας, και αρκετούς μήνες πράξης πλέον. Τα ζητήματα 3 και 4 κακώς θεωρούνται αντίλογος, τουλάχιστο το κομμάτι που αφορά τις επαναστενώσεις μόνο αντίλογος δεν είναι, αφού όπου προέκυψε επαναστένωση, έγινε και relapse. Άλλη μία επιβεβαίωση της θεωρίας. Για τις θεραπείες, έχουμε αναφέρει ξανά πόσο κοντά σε placebo effect είναι η δράση τους.
Δεν θα πρέπει οι ασθενείς με τις σοβαρότερες στενώσεις να έχουν και την χειρότερη κλινική εικόνα και το αντίθετο?
Δε λαμβάνεις υπόψη σου τον παράγοντα χρόνο. Η σκλήρυνση μπορεί να πάρει και 30 χρόνια να εκδηλωθεί (συνήθως παίρνει 20 με 40). Γιατί; Γιατί ο οργανισμός χτίζει άρον άρον παράπλευρο δίκτυο να επιβιώσει, που αποδεικνύεται όμως λιγοστό και αυτό κάποια στιγμή, και αρχίζουν οι ενοχλήσεις. Αρκεί μία στένωση και 30 χρόνια για να πάθεις ζημιά. Μία στένωση και 50 ή 60, ίσως και λιγότερα, χρόνια για να πάθεις σοβαρή αναπηρία. Τα νούμερα αυτά προκύπτουν από την εμπειρία του μέσου όρου, και με δεδομένο ότι οι στενώσεις ή υποπλασίες είναι εγγενείς. Πολλά εξαρτώνται και από το παράπλευρο δίκτυο που θα στήσει ο οργανισμός, σε κάποιες περιπτώσεις αυτό λειτουργεί τόσο καλά που υποκαθιστά την σφαγίτιδα.
Tο σημείο 17 είναι ένα σημείο που οπωσδήποτε κάποιος πρέπει να σταθεί λίγο.
Ναι, τα στεντ δεν τα συνιστά ούτε ο Ζαμπόνι ανεπιφύλακτα. Αλλά ο αντίλογος μόνο για αυτά μιλά. Δε θα ήταν αντίλογος βέβαια αν έλεγε πόσο απλό και ασφαλές είναι ένα μπαλονάκι.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.