ΜΙΜΗ έγραψε:Θα σας πω κ εγώ τον πόνο μου..Πιστεύω πως πραγματικά εμείς έχουμε ανάγκη από μεγαλύτερη στήριξη σε μία σχέση.Εδώ κ 2,5 χρόνια ξέρω για την αρρώστεια πριν 4 περίπου μήνες έκανα μία σχέση με ένα παιδί,28 ετών.Δυστυχώς Μάρτιο έκανα μία υποτροπή οπότε έπρεπε να του πω την κατάσταση.Του τα παρουσίασα βέβαια χαλαρά κ χωρίς μιζέρια γτ θεωρώ πως έχει σημασία ο τρόπος που θα το παρουσιάσεις στον άλλο.Με στήριξε πολύ με βοηθούσε έστω κ από το τηλέφωνο γτ υπήρχε κ μία απόσταση στη μέση.Μετά το Πάσχα παρουσίασα δεύτερη υποτροπή.Καταλαβαίνω πως αν κάποιος είναι έξω από το χορό δε μπορεί να καταλάβει κ πολλά πράγματα.Παρ'όλα αυτά συνέχισα να ταλαιπωρουμαι,δεν είδα αποτέλεσμα από την κορτιζόνη οπότε γκρίνιαζα λιγάκι...Το παιδί αυτό μ'άφησε.Σκέφτηκα πως ίσως ήταν λάθος μου που του το είπα αν κ δε μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό γτ μ'έβλεπε κ με πεταλούδα κ με μελανιές.Ίσως θα έπρεπε να τον διώξω από μακριά μου όταν έμαθα για την υποτροπή γτ ήμασταν ακόμη στον ένα μήνα κ ο ενθουσιασμός μου να μη με άφηνε να δω την αλήθεια!!!!!πιστευω πως και χωρις να υπαρχει η σκπ παλι καποια στιγμη θα εφευγε απο διπλα σου.μαλλον δεν ηταν ο ανθρωπος σου,να παει στο καλο κ παμε για αλλα.για ολους μας υπαρχει το αλλο μας μισο απλα καποιες φορες δεν το βλεπουμε
i have a dream
) κοριτσια οταν ερθει ο καταλληλος θα εχετε δει τα "ασχημα" και ετσι θα μπορειτε να εκτιμησετε τα 
!
και η σημασία της μειώνεται με 
:
