Εγώ δεν τολμώ να "υπερασπίσω" το Rebif, εξ άλλου δεν έχω μετοχές ούτε της Merck ούτε της Serono, μήπως όμως στα δάκρυα συνέβαλλε σε μεγαλύτερο ποσοστό τόσο η απουσία πληροφόρησης όσο και του τακτικού γιατρού πολύ περισσότερο από το Rebif; Συγγνώμη, κορίτσια, αλλά η τυφλή εμπιστοσύνη στο γιατρό είναι ένα είδος υψηλής επικινδυνότητας

, ιδίως όταν οι "μαθητές του Ιπποκράτη" είναι τόσο βιαστικοί...
Καλό κουράγιο, Ιωάννα-Μελίνα! Δύσκολο να βρεθεί κάποιος που να πληροφορεί επαρκώς και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του

! Ασφαλώς και υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στο φάρμακο που παίρνεις τώρα, όμως πόσο σκόπιμη είναι πραγματικά αυτή ή αλλαγή σε σύγκριση με τα οφέλη που σου υπόσχεται κάποιο άλλο; Πόσο καιρό θα έκανε μέχρι να λειτουργήσει πραγματικά το Rebif; Ειναι ερωτήσεις στις οποίες θά πρέπει να σου απαντήσει όποιος(α) εμπιστευτείς, και δίχως βιασύνες, δίχως υπεροψία και δίχως καταδεκτικότητα. Αυτός(η) που θα εξηγήσει ακόμα και αυτά που δε θα ρωτήσεις εσύ (υπάρχουν και τέτοιοι, όσο κι άν σπανίζουν, και τα λεγόμενά τους είναι κάποτε είναι ουσιαστικής χρησιμότητας)
Να είσαι πάντα καλά

Τέλος πάντων, όταν ΞΕΡΕΙΣ ότι ΜΌΝΟ το φάρμακο είναι που φταίει για τα κλάματα, μπορείς να πεις, "ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΦΤΑΙΕΙ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΚΑΙ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ". Δυστυχώς, τα λεγόμενα των "καταρτισμένων" δεν ξεπερνιώνται τόσο εύκολα, γιατί όλοι θέλουμε να τους πιστέψουμε, ακόμα και εγώ...

.