Mary,
αρχικά Καλή Χρονιά σε εσένα και σε όλους μας!
Διάβαζα την προΧριστουγεννιάτικη περιπέτειά σου και έίπα να σας γράψω τη δική μου για να παίρνετε κουράγιο (αναφέρομαι και στο θέμα κατάθλιψης στο ''μαγαζάκι'' μας).
Λοιπόν,τους τελευταίους μήνες έτρεχα σαν τρελή, χάλασε η σύνδεση ίντερνετ και γενικά ήμουν σε κατάσταση άγχους. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα κατέβηκα στην Αθήνα,στην
αδερφή μου και εκεί που ήμουν ευτυχισμένη που θα χαλαρώσω και πήρα την απόφαση να
συνεχίσω τα καλλιτεχνικά μου σχέδια,να ζήσω όπως πριν,.....έκανα τη χειρότερη ώση από ποτέ!
Μούδιασε το μισό σώμα μου,από τη μέση μέχρι τα νύχια των ποδιών μου, και νοσηλεύτηκα
από 24/12 έως 31/12

Φυσικά,γιόρτασα μέσα στο Νοσοκομείο και γνώρισα-κλασικά-τους συναρρώστους και όλες τις νοσοκόμες. Τα αποτελέσματα των μαγνητικών ήταν χειρότερα από τα τελευταία,αφού δημιουργήθηκαν στο μυελό πολλές μικρές εστίες...Υπέροχα!
Από τη μέρα που βγήκα (α,ήμουν σε ιδιωτική κλινική και όταν άκουσα το ποσό που κόστησε η νοσηλεία μου ήρθε να συνδεθώ μόνη μου ξανά με την κορτιζόνη!) Από τη μέρα που βγήκα,
ακόμη δεν περπατάω και αύριο τελειώνει η αγωγή για το σπίτι.Αισθάνομαι ακόμη μουδιασμένη.
Σε μία εβδομάδα επίσης ξεκινά η εξεταστική,δεν πρόλαβα να πάρω βιβλία.....
Όμως δε νιώθω καθόλου αγχωμένη!

Τις πρώτες μέρες είχα σίγουρα κατάθλιψη και
πολλά πολλά νεύρα! Σαν τρελή έκανα! Τίποτα μα τίποτα δεν αξίζει όσο η ψυχική μας υγεία

Δεν ξέρω τι θα γίνει με τη σωματική,αλλά η ψυχική είναι η κινητήριος δύναμη!Όλα διορθώνονται,αυτή όχι,πρέπει να την προσέχουμε

Και οι μικροκαταθλίψεις πάντα θα υπάρχουν,άνθρωποι είμαστε,είναι ένας τρόπος εξωτερίκευσης.Αλλά μέχρι εκεί.Όχι τρόπος ζωής
