Στενοχωρέθηκα πολύ μ'αυτά που έγραψες. Φυσικά, αν θεωρείς ότι θα σου δημιουργηθεί επιπλέον βάρος χωρίς να έχεις κανένα όφελος, μην το λες στους γονείς σου. Μην τους απορρίπτεις όμως λέγοντας ότι "δεν έχουν γνώσεις". Σίγουρα αναρωτήθηκαν γιατί είσαι απόμακρος, απλά δεν μπόρεσαν να σου μιλήσουν γιατί ήσουν απόμακρος. Για τους γονείς σου μιλάμε, όχι για κάποιον ξένο. Παιδί τους είσαι.
Μην είσαι απόμακρος. Είναι γεγονός ότι αν είσαι απόμακρος, απομακρύνεις τους άλλους. Επιπλέον άλλο απόμακρος και άλλο αυτόνομος. Μπορείς να είσαι αυτόνομος και φιλικός, δεκτικός, ζεστός.
Δεν ενδιαφέρονται όλοι οι άνθρωποι μόνο για το εγώ τους. Υπάρχουν πολλοί που παλεύουν για το "εμείς", αλλά αν είσαι απόμακρος και αρνητικός, τους φοβίζεις και δεν σε πλησιάζουν γιατί πιστεύουν για σένα ότι είσαι αυτουλάκιας.
Και ποιά είναι αυτά που τους έλεγε η φυσικοθεραπεύτρια αδελφή σου για τους ασθενείς με ΠΣ? Δηλαδή όταν πάει ένας με ΠΣ για φυσικοθεραπεία μετά οι φυσικοθεραπευτές κάθονται και κουτσομπολεύουν την κατάστασή του? Α, τον καημένο κλπ.?
Πάντως, τελικά, ίσως χρειάζεται να δώσεις λίγο ακόμη χρόνο στον εαυτό σου, να φύγει η οργή που έχεις μέσα σου, γιατί εγώ αυτό βλέπω. Οργή.
Γενικά, μπορεί τίποτα να μην είναι ποτέ ξανά ίδιο με πριν (τη διάγνωση), αλλά σίγουρα όλα θα μπουν σε μια σειρά και θα μπορέσεις να συνεχίσεις μια καινούργια ζωή.