ΙΠΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ !!

[Στάθης]

Γνώρισα την 'Λέιλα'. Και μου ήρθε η περιέργεια να μελετήσω τις θεραπευτικές ιδιότητες της ιππασίας στην σκλήρυνση κατά πλάκας !
Η Λέιλα λοιπόν, είχα να μου πει κάποια πράγματα. Όχι δεν είχα την τύχη να την ιππεύσω, αλλά μου έδωσε χρόνο να να την κοιτάξω, να την χαϊδέψω και να της μιλήσω.

leila (3).jpg (264.01 KiB) Προβλήθηκε 3181 φορές

Υπάρχουν πάρα πολλά άρθρα για το θέμα της ιππασίας, από τα οποία έμεινα ευχάριστα έκπληκτος. Και όχι, δεν εννοώ ετοιμάζομαι να πάω για ιπποδρομίες, αλλά ψάχνω ακόμα και για το γαϊδουράκι, πόσο ευεργετικό και θεραπευτικό μπορεί να είναι, για εμάς.

Έν τάχει, ο γκοόκλις (google) μας λέει, ότι:

"Η ιπποθεραπεία είναι μια θεραπεία φυσικής, συναισθηματικής και ασκησιολογικής έκφανσης που χρησιμοποιεί το φυσικό βάδισμα και την κίνηση ενός αλόγου για να βοηθήσει στη διαχείριση των συμπτωμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης. Υπάρχουν τόσα πολλά πλεονεκτήματα στην ιππασία ενός αλόγου όταν ζείτε με σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως η βελτίωση της ισορροπίας, του συντονισμού και των προβλημάτων βάδισης, καθώς και η ενίσχυση της γνωστικής ικανότητας."

Ο Χρήστος λοιπόν, από την Ελάτη (Αρκαδίας), ξέρει πολύ καλά πόσο ευεργετική είναι η ιππασία για σωρεία ασθενειών και ψυχολογικών και σωματικών. Απόδειξη αυτού είναι, ότι δεν σταματάει να προσφέρει τις υπηρεσίες του καθημερινά σε πλήθος κόσμου χωρίς σταματημό. Παιδιά και ενήλικες, ζευγάρια και υπερήλικες έχουν την τύχη να γνωρίσουν και να ιππεύσουν την απίστευτη, πανέμορφη, δοτική αλλά και ντροπαλή Λέιλα.

leila (2).jpg (239.01 KiB) Προβλήθηκε 3181 φορές

Για να δούμε και τι μας λέει η συνασθενής μας Kim Albin από την Αμερική, στο άρθρο της "Πώς η Ιππασία με βοηθάει στην πολλαπλή σκλήρυνση".

"Νιώθω ότι η ιπποθεραπεία έχει πραγματικά ενισχύσει τη σωματική και ψυχική μου ευεξία. Στόχος μου είναι να συνεχίσω να βελτιώνω τις ικανότητές μου στην ιππασία γιατί το να έχω την ευκαιρία να γίνομαι καλύτερη σε οτιδήποτε στην ηλικία μου είναι πραγματικά ένα δώρο που δεν το θεωρώ δεδομένο. Η αίσθηση της ολοκλήρωσης που έχω μετά από μια καλή βόλτα είναι ανυπολόγιστη και η ιπποθεραπεία είναι μια μέθοδος θεραπείας. Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε αντιμετωπίζει ψυχικές και σωματικές δοκιμασίες.
Το καλύτερο από όλα είναι, ότι η ιππασία είναι τόση διασκεδαστική."

Για κάποιο λόγο την πιστεύω. Και θέλω και να δοκιμάσω την ιππασία το συντομότερο, για να σας μεταφέρω την εμπειρία μου. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα είμαι μόνος, σαν η 'Λέιλα', έχει και παρέα !

leila (1).jpg (310.16 KiB) Προβλήθηκε 3181 φορές

Η Θεραπεία της σκλήρυνσης πιστεύω, είναι απλές, θετικές, καθημερινές δραστηριότητες, με μόνο όριο την Φαντασία μας...

Η πάθησή μας χρειάζεται την κίνηση, σαν ο ιππότης χρειάζεται την πανοπλία του! Ας βάλουμε όσοι μπορούμε και την ιππασία στην λίστα μας !

ΥΓ. Είναι απίστευτο, το πως και πόσο μπορούμε οι συνασθενείς, τα μέλη του φόρουμ, να επηρεάζουμε και να κινητοποιούμε ο ένας τον άλλον προς θετικές κατευθύνσεις.

[Λιάνα]

Στάθη καλησπέρα,

άνοιξες ένα πολύ όμορφο θέμα για εμάς τους σκληρυντικούς!! Όντως τα άλογα είναι μοναδικά και αξιολάτρευτα και σίγουρα πολλοί θα συμφωνήσουν!!!

Εμένα η ιστορία μου ξεκίνησε για κάποιο λόγο από πολύ μικρή, έχοντας στα χέρια μου πλαστικά πόνυ, παίζοντας με τις ώρες και ενώ η αδερφή μου τα κούρευε, τα απασχολούσε με παιδικό τρόπο, εγώ από την άλλη, τα φρόντιζα και τα χάιδευα.

Βλέπεις, ήξερα από μικρή πόσο απίστευτα ζώα είναι!

Κάπου εκεί , στο χωριό της μητέρας μου, είχα την δυνατότητα να έρχομαι συχνά μαζί τους σε επαφή όπως και με τα γαιδουράκια. Κάτι που με χαροποιούσε ιδιαιτέρως και με ηρεμούσε όπως ακριβώς μας είπες και εσύ, να τα χαιδεύω, να τα ταίζω, να τους μιλάω και εάν ήμουν τυχερή, να με αφήσουν να ανέβω πάνω τους...

Θυμάμαι σε μια μεγάλη γιορτή στην Κρήτη με τους γονείς μου, είδε το μάτι μου κάποια άλογα και πόνυ, τα χάζεψα και παρακάλεσα να ανέβω για μια φωτογραφία.

Φυσικά και οι γονείς μου δέχτηκαν και βγάζοντας την φωτογραφία, ήθελα να κρατάω και τα γκέμια μη φοβούμενη ότι θα πέσω αφού ήξερα και ένιωθα ότι δεν θα με έριχνε κάτω... Αγρίεψα που ήθελαν να μου τα κρατήσουν άλλοι!!

Τι να φοβηθώ άλλωστε αφού πιο πολύ εμπιστευόμουν τα άλογα παρά τους ανθρώπους!

Κάπως έτσι, όταν μου δόθηκε ευκαιρία για το πρώτο μου μάθημα, δώρο από την αδερφή μου για τα γενέθλια μου, ήμουν αρκετά χαρούμενη, ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου!!

Τότε μόλις είχα τα πρώτα δείγματα για σκλήρυνση και παρόλα αυτά ΄με χαροποίησε ιδιαιτέρως γιατί όταν ανέβηκα, έγινα αμέσως ένα με το άλογο, καλπάζοντας με τον ίδιο ρυθμό του, όπως περήφανα πηγαίνει και αυτό, έτσι και εγώ όλο το σώμα μου φάνταζε περήφανο απέναντι στον άνεμο...
Όταν σταματούσαμε, το χάιδευα στην ράχη και πίσω και αμέσως ηρεμούσε μαζί μου αφού του πρόσφερα την στοργή μου και το ευχαριστώ μου... Το ένιωθε όμως, την αγάπη μου και γι'αυτό φρόντιζε εμένα να μην πάθω κάτι, με θεράπευε , με αγαπούσε σαν να με ήξερε χρόνια, μόνο ένα χάδι μου...

Αισθάνεσαι απέραντη εμπιστοσύνη, αποκτάς ισορροπία, δύναμη στον κορμό, αρμονία και νιώθεις την αγάπη του που διαπερνά το κορμί σου.

Ναι , είναι ότι καλύτερο για θεραπεία , χαλάρωση και σίγουρα ξεχνάς πολλά θέματα που σε απασχολούν!!

Ας τολμήσουμε λοιπόν, να κάνουμε μια δοκιμή αυτής της ένωσης, να γαληνέψουμε από τα προβλήματα που μας απασχολούν!!

Δεν είναι ένα απλό χόμπυ, είναι μια ομαδική συνεργασία, αλληλοεκτίμησης , θαυμασμού και περηφάνιας!

Όλα όσα χρειαζόμαστε όλοι εμείς που αντιμετωπίζουμε το άγριο θηρίο μέσα μας και δεν θέλουμε να το αφήσουμε να μας κυριεύσει, να μας ξεγελάσει ότι η ζωή μας είναι μικρή και άτονη... Η ζωή μας δεν είναι άτονη, έχει χρ΄ώματα, έχει ομορφιά και μέσα από την φύση μπορούμε να χρωματίσουμε την ζωή μας σε όποια κατάσταση και να βρισκόμαστε!

Αυ΄τή είναι η ιστορία μου που κάποιες φορές, τολμώ να δοκιμάσω, όχι συστηματικά, όμως αρκεί για να θυμάμαι πόσο ελεύθερη με κάνει να νιώθω, ότι είμαι σαν τον άνεμο με οδηγό την ίδια την ζωή!

Λιάνα

[Στάθης]

Τα κατάφερα! Kατάφερα να ιππεύσω, κατάφερα να νιώσω κάτι μοναδικό, το πως είναι να ιππεύεις ένα άλογο και ποια η συνεισφορά της δραστηριότητας αυτής στην θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης.

Όσο ήμουν εκεί ψηλά, πάνω στην πλάτη μιας τόσο αγνής, θυσιαστικής άλογης ψυχής, ξέχασα για λίγο όλα τα συμπτώματά μου, απέκτησα την δύναμη του, ένιωσα να ενώνομαι μαζί του. Είναι μια απίστευτη εμπειρία, αξέχαστη. Όποιος έχει κοντά του ένα ιππικό όμιλο, ή έναν χώρο που μπορείς να ιππεύσεις άλογα, καλό είναι να το πράξει !

Νιώθω πιο δυνατός που τα κατάφερα! Το σώμα μου ακόμα περιπατεί με το ανάλογο χορευτικό ρυθμό, που με διαπερνούσε κατά το βάδισμά του. Τι να πω για τον λίγο καλπασμό του. Για μιας ένιωθα όλο μου το σώμα να ανασηκώνεται σε ακολουθία με τους ήχους που άκουγα από την πράξη των πετάλων του.

Δεν ένιωσα με μιας, ότι είναι εύκολο. Νιώθω όμως ότι ο κορμός μου θα δυναμώνει, κάθε φορά που θα πράττω αυτήν την ιεροτελεστία. Και σκοπεύω να την πράττω, αφού ξέρω ότι, όλο και καλύτερα θα ενώνομαι μαζί του, όλο και πιο εύκολα θα ελέγχω το χαλινάρι του, την καθοδήγησή του.

Ιπποθεραπεία λοιπόν, γιατί όχι, άλλο ένα όπλο στην φαρέτρα της θεραπείας μας !! Ευχαριστώ θερμά και το μέλος του φόρουμ μας 'Λιάνα' για την συνοδεία της στο όλο τολμηρό εγχείρημα! Η θεραπευτικές εμπειρίες ενός συνασθενή, είναι έμπρακτη κινητήριος δύναμη στην ζωή άλλων!

Πολλά χαμόγελα και χαρά σας στέλνω, από την βόλτα μου με την υπέροχη, σαγηνευτική 'Μελίτα'!

Untitled-2.jpg (99.74 KiB) Προβλήθηκε 2790 φορές

[Λιάνα]

Η εμπειρία από μεριάς μου με την Dora Bora, ήταν μοναδική, αξία ανεκτίμητη!

Στην αρχή της διαδρομής μας, φοβήθηκα πολύ γιατί το άλογο μου πήγε να γλιστρήσει, τρόμαξα, όμως έβαλε το κεφάλι κάτω και με δύναμη το σήκωσε προς τα πάνω, ισορρόπησε και συνεχίσαμε πιο δυνατά από πριν, δεν με άφησε να πέσουμε, σαν μια ομάδα όπως είμασταν, δεν ξανά γλίστρησε, ίσα ίσα που με το χάδι μου στην χαίτι της αισθάνθηκα ότι δυνάμωσε ακόμα περισσότερο...

Απίστευτο που έζησα ένα τέτοιο θαύμα μπροστά μου!!

Εκεί κατάλαβα ότι θα πρέπει να εμπιστεύομαι, να την εμπιστεύομαι, γιατί δεν θα με ρίξει , δεν θα με αφήσει να πέσω...Έτσι, όλη η διαδρομή μας κύλησε πανέμορφα, σε κατηφόρες, σε ανηφόρες και σε στενά δρομάκια με οδηγό τα πόδια της που γινόντουσαν πιο δυνατά γιατί δεν ήθελε να με ρίξει, να μας ρίξει, τα μάτια της που δεν είχα να με οδηγεί στα δύσβατα μέρη και εγώ ο οδηγός της όταν ήθελε να αλλάξει διαδρομή εν΄ώ δεν έπρεπε...

Μάθημα ΖΩΗΣ!!

Πάρτε την δικιά μας εμπειρία και σίγουρα θα καταλάβετε αμέσως πόσο αξιοθαύμαστα & μοναδικά είναι αυτά τα ζώα, πόσο αγνά είναι τα μάτια τους που με ένα χάδι θα σε πάνε ακόμα και στις πιο δύσκολες διαδρομές παρακάτω...

Μα σαν να ισχύει το ίδιο και με τους ανθρώπους γύρω μας, σαν να ισχύει το ίδιο και με την πάθησή μας...

Κάποιοι λίγοι άνθρωποι στην ζωή μας, μπορούν να μας κάνουν πιο δυνατούς, να ξεπεράσουμε νοητικά την πάθησή μας και να γίνουμε ένα με την ζωή! Όσα εμπόδια και να αντιμετωπίζουμε εάν υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος, δεν θα πέσουμε και αν σκοντάψουμε θα είναι εκεί να μας σηκώσει και η πάθησή μας θα χάσει το τόσο ενδιαφέρον μας και η ζωή θα πάρει θέση!

Όλοι εμείς, αντιμετωπίζουμε κάτι πολύ δύσκολο, όμως αυτή η δυσκολία μας κάνει πιο ξεχωριστούς, πιο δυνατούς και μόνο ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε τα ΠΑΝΤΑ!!

Με χαρά θα περιμένω και άλλους αγωνιστές της ζωής να σχολιάσουν την εμπειρία της ιπποθεραπείας!!

0-02-05-c2295298b4d46d5172cab140790c480d778d3ea463f84334014910d92205d890_8035b6668e2d05a0 - frame at 0m4s.jpg (216.35 KiB) Προβλήθηκε 2761 φορές

2.jpg (119.61 KiB) Προβλήθηκε 2761 φορές

[Λιάνα]

Στάθη καλησπέρα,

άνοιξες ένα πολύ όμορφο θέμα για εμάς τους σκληρυντικούς!! Όντως τα άλογα είναι μοναδικά και αξιολάτρευτα και σίγουρα πολλοί θα συμφωνήσουν!!!

Εμένα η ιστορία μου ξεκίνησε για κάποιο λόγο από πολύ μικρή, έχοντας στα χέρια μου πλαστικά πόνυ, παίζοντας με τις ώρες και ενώ η αδερφή μου τα κούρευε, τα απασχολούσε με παιδικό τρόπο, εγώ από την άλλη, τα φρόντιζα και τα χάιδευα.

Βλέπεις, ήξερα από μικρή πόσο απίστευτα ζώα είναι!

Κάπου εκεί , στο χωριό της μητέρας μου, είχα την δυνατότητα να έρχομαι συχνά μαζί τους σε επαφή όπως και με τα γαιδουράκια. Κάτι που με χαροποιούσε ιδιαιτέρως και με ηρεμούσε όπως ακριβώς μας είπες και εσύ, να τα χαιδεύω, να τα ταίζω, να τους μιλάω και εάν ήμουν τυχερή, να με αφήσουν να ανέβω πάνω τους...

Θυμάμαι σε μια μεγάλη γιορτή στην Κρήτη με τους γονείς μου, είδε το μάτι μου κάποια άλογα και πόνυ, τα χάζεψα και παρακάλεσα να ανέβω για μια φωτογραφία.

Φυσικά και οι γονείς μου δέχτηκαν και βγάζοντας την φωτογραφία, ήθελα να κρατάω και τα γκέμια μη φοβούμενη ότι θα πέσω αφού ήξερα και ένιωθα ότι δεν θα με έριχνε κάτω... Αγρίεψα που ήθελαν να μου τα κρατήσουν άλλοι!!

Τι να φοβηθώ άλλωστε αφού πιο πολύ εμπιστευόμουν τα άλογα παρά τους ανθρώπους!

Κάπως έτσι, όταν μου δόθηκε ευκαιρία για το πρώτο μου μάθημα, δώρο από την αδερφή μου για τα γενέθλια μου, ήμουν αρκετά χαρούμενη, ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου!!

Τότε μόλις είχα τα πρώτα δείγματα για σκλήρυνση και παρόλα αυτά ΄με χαροποίησε ιδιαιτέρως γιατί όταν ανέβηκα, έγινα αμέσως ένα με το άλογο, καλπάζοντας με τον ίδιο ρυθμό του, όπως περήφανα πηγαίνει και αυτό, έτσι και εγώ όλο το σώμα μου φάνταζε περήφανο απέναντι στον άνεμο...
Όταν σταματούσαμε, το χάιδευα στην ράχη και πίσω και αμέσως ηρεμούσε μαζί μου αφού του πρόσφερα την στοργή μου και το ευχαριστώ μου... Το ένιωθε όμως, την αγάπη μου και γι'αυτό φρόντιζε εμένα να μην πάθω κάτι, με θεράπευε , με αγαπούσε σαν να με ήξερε χρόνια, μόνο ένα χάδι μου...

Αισθάνεσαι απέραντη εμπιστοσύνη, αποκτάς ισορροπία, δύναμη στον κορμό, αρμονία και νιώθεις την αγάπη του που διαπερνά το κορμί σου.

Ναι , είναι ότι καλύτερο για θεραπεία , χαλάρωση και σίγουρα ξεχνάς πολλά θέματα που σε απασχολούν!!

Ας τολμήσουμε λοιπόν, να κάνουμε μια δοκιμή αυτής της ένωσης, να γαληνέψουμε από τα προβλήματα που μας απασχολούν!!

Δεν είναι ένα απλό χόμπυ, είναι μια ομαδική συνεργασία, αλληλοεκτίμησης , θαυμασμού και περηφάνιας!

Όλα όσα χρειαζόμαστε όλοι εμείς που αντιμετωπίζουμε το άγριο θηρίο μέσα μας και δεν θέλουμε να το αφήσουμε να μας κυριεύσει, να μας ξεγελάσει ότι η ζωή μας είναι μικρή και άτονη... Η ζωή μας δεν είναι άτονη, έχει χρ΄ώματα, έχει ομορφιά και μέσα από την φύση μπορούμε να χρωματίσουμε την ζωή μας σε όποια κατάσταση και να βρισκόμαστε!

Αυ΄τή είναι η ιστορία μου που κάποιες φορές, τολμώ να δοκιμάσω, όχι συστηματικά, όμως αρκεί για να θυμάμαι πόσο ελεύθερη με κάνει να νιώθω, ότι είμαι σαν τον άνεμο με οδηγό την ίδια την ζωή!

Λιάνα