ΓΟΝΕΙΣ

[Nick]

Ήθελα να ρωτήσω το προσωπικό σας βίωμα γιατί είμαστε πολύ προβληματισμένοι με τον άνδρα μου. Αν, πότε και πώς το είπατε στους γονείς σας και πώς αντέδρασαν. Χρειαζόμαστε τη συμβουλή σας γιατί σκεφτόμαστε να το πούμε στη μητέρα του και φοβόμαστε μή μας μείνει στον τόπο. Σημειωτέον ότι το καλοκαίρι πέθανε στο χωριό μία γειτόνισα που είχε ΣΚΠ και η μητέρα του είπε "καλά που πέθανε γιατί τυρρανιότανε από αυτό το ρημάδι". Και όταν τη ρώτησα "είχε καρκίνο?" μου λέει "όχι, ΣΚΠ" και έπαθα την πλάκα της ζωής μου.

[ahilleas]

Γεια σου Nick.Στη μητερα μου,δε το εχω πει.Η αληθεια ειναι οτι δε το εχω πει ,σε πολλους ανθρωπους.Στους ξενους,για να μην ειναι θεμα συζητησης,στη μητερα μου,για να μη στεναχωριετε.
Τα προβληματα στη κινηση,της τα δικαιολογω,σαν προβληματα με τη μεση.
Ουτε καν το σκεφτηκα αν πρεπει να της το πω.Μονο παραπανω στεναχωριες θα της εδινε κατι τετοιο.Οποτε δε χρειαζετε.
(Υ.Γ.Δε το λεω σα συμβουλη,τη προσωπικη μου εμπειρια λεω απλως.)
Καλη δυναμη!

[LL--MM]

Συμφωνώ με το Nick, που φυσικό είναι να μή θέλει να στενοχωρέσει τη μητέρα του, όπως και ο Αχιλλέας. Επειδή η δική μου ήταν μαζύ μου στο νοσοκομείο και "παρακολουθούσε" τα συμπτώματα της ώσης (που τότε δεν είχε ακόμα διαγνωστεί ώς τέτοια), δεν μπορούσα να μήν την πληροφορήσω. Στη γιαγιά μου, βέβαια, δεν το είπαμε ποτέ ανοιχτά, καποια στιγμή που είχε δει τη γνωμάτευση που μου είχε κανει ένας γιατρός, ρώτησε φοβισμένα άν επρόκειτο περί αυτού, και της είπα ότι εκείνος μου το είχε βάλει για να ...καλύπτονται τα φάρμακα από το Ταμείο Προνοίας, οπότε ανησύχησε και με προειδοποίησε ότι θα έβρισκα το μπελά μου που έκανα "απάτες στο ταμείο". Παρ' όλα αυτά, έχω την έντονη εντύπωση ότι κάτι θα είχε υποψιαστεί πριν φύγει, και πήγε φαρμακωμένη. Εβλεπε ότι "κάτι δεν πήγαινε καλά" δίχως και ακριβώς να μπορεί να το διατυπώσει. Δε ρώτησε όμως ποτέ άμεσα πιά.

Βέβαια, εξαρτάται και από τη γενικότερη κατάσταση: νομίζω ότι καλό είναι να μήν κρύβονται τέτοιοι "σκελετοί", γιατι άν ξεθαφτούνε κάποτε θα γίνει χειρότερος χαμός. Μία σαφής εξήγηση τών συμπτωμάτων, με έμφαση στην καθημερινότητα, δίχως περισσότερες πληροφορίες και δίχως να αναφέρεται "το όνομα που φοβίζει", ώστε να "απομυθοποιηθεί" η κατάσταση, είναι, ίσως, η λιγότερο επώδυνη... Δε θυμαστε τι τραβήξαν μερικοί εδώ μέχρι να τους το πουνε οι καταρτισμένοι; (ακόμα κι εμένα στο Αιγινήτειο, δηλαδή...)

[Lena]

Καλησπερα Αχιλλεα!
Σε θαυμαζω εισαι πολυ μεγαλοψυχος..

[sia_thessal]

Παιδιά εγώ δεν θα συμφωνήσω με αυτό, αν δεν το ξέρουν οι γονείς μας ποιός θα το ξέρει? Αν χρειαστούμε βοήθεια ποιός θα μας τη δώσει? Γιατί πρέπει να λέμε ψέματα? Πρέπει να ντρεπόμαστε για κάτι που μας έτυχε ή πρέπει να φοβόμαστε μήπως κάνουμε κακό στην ψυχολογία των φίλων συγγενών ή γονιών ενώ η δική μας ψυχολογία είναι σκατά και δεν θα καταλαβαίνουν γιατί ήμαστε έτσι, αφού δεν θα ξέρουν? Θα ζητάνε διάφορα γιατί οι γονείς όταν εμείς έχουμε μεγαλώσει πια ζητάνε πράγματα όπως να τους ψωνίσουμε να τους πάμε σε γιατρούς να τους πάμε καμιά εκδρομή, και εμείς δεν θα μπορούμε γιατί αυτοί που χρειάζονται βοήθεια είμαστε εμείς. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το παίζω άνετη στην μητέρα μου, αφού χρειάζομαι την βοήθειά της. Απο ποιόν θα ζητήσω βοήθεια απο τους γείτονες και τι ζόρι τραβάνε οι γείτονες? Εγώ λέω να το πείς.

[Lena]

ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΙΑ. ΕΓΩ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΗΣ Μ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΑΠΕΦΥΓΑ ΝΑ ΤΗΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΗ Κ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ..ΟΤΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΗΛΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΘΗΚΕ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΣ ΑΛΛΟ ΚΑΚΟ.. ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΛΕΓΑ ΤΙ Θ ΑΛΛΑΖΕ?

[sofi]

NICK σε μενα τα πραγματα ηρθαν αλλιως.
Μπηκα στο νοσοκομειο με τη μαμα μου,ηρθε κι ο ανδρας μου
μιλουσαν με τους γιατρους και ελεγαν για την κατασταση μου.
Μου μιλησαν για αλλοιωσεις,ελεγχομενες και τιποτε αλλο.
ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ
ΤΙ ΠΑΘΗΣΗ ΕΙΧΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ REBIF.
ΘΥΜΩΣΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙ
ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ.ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.
ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΑΘΑ ΣΟΚ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ.
ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΑΠΟΚΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ.

[chryssa]

Πρωτα να ευχηθω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!!
Δε θα δωσω συμβουλες ........,απλα θα πω τι κανω εγω
Απο την αρχη πηγαινα.... και πηγαινω ΜΟΝΗ μου στους γιατρους.
Αναφαιρω την κατασταση σε ολους........ως εχει!!!!!!χωρις πανικο.....χωρις κλαψα
Οταν βλεπω δακρυα...περιεργα βλεμματα...ψιθυρους....κλπ τους επαναφερω λεγοντας να κανουν υπομονη να με μοιρολογησουν οταν πεθανω.....αν στερεψουν απο τωρα τι θα κανουν τοτε ;;;
Για καποιο λογο ηρθα στη ζωη......για καποιο λογο θα περασω μεσα απο τουνελ...... πρεπει να παλεψω για να βγω στο φως οσο γινεται καλυτερα
Αν κακομοιριασω........κακομοιρα και αξιολυπητη θα με βλεπουν και οι αλλοι
εγω βαζω τους κανονες πως να με αντιμετωπιζουν
Και οι γονεις....που τα ξερουν ολα....πρεπει να γνωριζουν τι σημαινει ΖΩΗ

[Giota]

εμενα πρωτα το εμαθε η μητερα μου στο νοσοκομειο. εκλαιγε κ ετσι καταλαβα οτι συμβαινει κατι σοβαρο. εγω της εδωσα κουραγιο τοτε. λεει γιατι θεε μου στο δικο μου το παιδι? κ τοτε την φωναξα λιγο. γιατι οχι στο δικο σου κ γιατι ναι σε καποιο αλλο. εχουμε στο σοι μας κ μια θεια τησ μαμας μου που εχει αρκετα χρονια σκπ κ ειναι μια χαρα με μικροπροβληματα κ ετσι ηρεμησε λιγο. τωρα στην ωση που περασα την τρελανα λιγο με τα κλαματα μου κ ετσι οπωσ με εβλεπε να μην μπορω να σταθω απο την ζαλαδα. αυτο ομωσ που με τρελαινει ειναι οτι φιλοι κ συγγενεις λενε στην μανα μου αχ κριμα τη τραβασ.ναι δεν λεω, αλλα τραβαει περισσοτερα αυτος που το εχει κ ειναι στην αρχη για οικογενεια κ αλλα πολλα.

[Fotis]

Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση οι γονείς να το πάρουν πολύ ψύχραιμα το θέμα, ειδικά έχοντας στο μυαλό τους την εικόνα των ασθενών τις προηγούμενες δεκαετίες.

Εγώ ξεκίνησα να τους λέω ότι έχω ένα θέμα υγείας, από το οποίο κατ΄ αρχήν δεν κινδυνεύει η ζωή μου. Οπότε αυτό τους αφαίρεσε ένα κομμάτι του άγχους. Στην συνέχεια τους είπα τα περι της ασθένειας και ότι είμαι καλά και ότι σκοπεύω να μείνω έτσι. Γενικά το ότι με είδαν αποφασισμένο, τους ηρέμησε. Ήταν και ο αδερφός μου σε ετοιμότητα (είναι και φαρμακοποιός οπότε η γνώμη του λαμβάνεται υπ' όψιν), όπως επίσης και η γυναίκα μου και 1-2 θείοι ώστε όταν θα το συζητούσαν να μην τους έλεγαν τίποτα σαχλαμάρες.

Νομίζω ότι επίσης του έπεισε αρκετά το επιχείρημα ότι θα μπορούσε να έχει συμβεί οτιδήποτε άλλο, από αυτοκινητιστικό ατύχημα έως κάποια άλλη πιο επιθετική και ενδεχομένος θανατηφόρα ασθένεια.