Καλησπέρα σε όλους!
Λοιπόν είμαι 25 χρονών και διαγνώστηκα με ΣΚΠ στα 21 μου μετά από κλασσική οπτική νευρίτιδα. όταν το έμαθα δεν πανικοβλήθηκα καθόλου και ποτέ δεν μου πέρασε απο το μυαλό ότι δεν θα περάσει το σύμπτωμα. εμεινα στο νοσοκομειο με κορτιζονη και ήμουν σε απόλυτη ηρεμία και το μάτι έφτιαξε σχετικά γρήγορα. ο γιατρος που ειπε να ξεκινησω ιντερφερόνη, ενέσεις και του πα κανένα προβλημα εκανα και μικρη αυξητικη (αλλος λόγος) με χαμογελο. μετα από δύο μηνες κατι επαθε το ενα ποδι μου γτ δν ειχε προλάβει να δρασει το ρεμπιφ. και παλι δεν πανικοβληθηκα πηγα μου δωσε κορτιζονη και περασε. περασαν 4 χρόνια και φτασαμε σημερα. Επειδη περασα μια γαστρεντεριτιδα συν αγχος συν στεναχωρια μου ξαναεμφανιστηκε στα ποδια και πηγαν πριν μια βδομαδα στο γιατρο περπατώντας με μεγάλη δυσκολια και του ειπα τα συμπτωματα. μου πε κορτιζονη και του πα τελεια χαμογελωντας και οχι πανικοβλημένη. η θεραπεία ξεκινησε. καθε μερα που περναγε ημουν και καλυτερα και ποτε δεν μου χε περάσει απο το μυαλο οτι δεν θα γίνω καλα. ολη αυτη τη βδομαδα δεν ειπα πο γιατι το επαθα..δεν εκλαιγα τη μοιρα μου ημουν με ενα χαμογελο στα χειλη γιατι ημουν ΣΙΓΟΥΡΗ οτι θα πανε ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
Εκανα οτι μου λεγε ο γιατρος. Ποτε δεν εχω ψαξει στο ιντερνετ για τη ΣΚΠ για καμια θεραπεια τυπου ανοιγουμε φλεβες .Ποτε δεν το εχω παιξει γιατρος. Ποτε δεν εχω πει γιατι θεε μου. Παντα οταν μου συνεβαινε κατι ημουν ηρεμη σε κατασταση ζεν. Κατα την αναρρωση τωρα το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να βγω να περπατησω στο βουνο..
Και οταν κουραζομουν συνεχιζα γιατι ηξερα οτι μετα θα ειναι καλυτερα.
Εκει που θελω να καταληξω και οποιος θελει ακουει δεν προσπαθω να περασει τη γνωμη μου ειναι οτι ενας μεγαλος παραγοντας που συμβαλλει στην αναρρωση και στη σταθεροποιηση της νόσου ειναι το ATTITUDE!!!!!! Αν οποιοσδηποτε απο μας παθαινει κατι και το πρωτο μονιμο πραγμα που σκεφτεται ειναι δεν θα γινω καλα η κορτιζονη δεν θα δράσει. αν οταν κουραζομαστε σταματαμε να περπαταμε δεν θα αναρρωσουμε. και προς θεου δεν το παιζουμε ΓΙΑΤΡΟΙ .. τα χαπια δεν εχουν βγει για πλακα αμα καποιος θελει να ειναι καλα θα παρει οποιο χαπι του πει ο γιατρος αμα δεν παιρνει τιποτα (πχ μονο βιταμινες) δεν θα γινει. Η επιλογη ειναι δικια σας. αυτα ειχα να πω.. καλοπροαιρετα . φιλια πολλα
Λοιπόν είμαι 25 χρονών και διαγνώστηκα με ΣΚΠ στα 21 μου μετά από κλασσική οπτική νευρίτιδα. όταν το έμαθα δεν πανικοβλήθηκα καθόλου και ποτέ δεν μου πέρασε απο το μυαλό ότι δεν θα περάσει το σύμπτωμα. εμεινα στο νοσοκομειο με κορτιζονη και ήμουν σε απόλυτη ηρεμία και το μάτι έφτιαξε σχετικά γρήγορα. ο γιατρος που ειπε να ξεκινησω ιντερφερόνη, ενέσεις και του πα κανένα προβλημα εκανα και μικρη αυξητικη (αλλος λόγος) με χαμογελο. μετα από δύο μηνες κατι επαθε το ενα ποδι μου γτ δν ειχε προλάβει να δρασει το ρεμπιφ. και παλι δεν πανικοβληθηκα πηγα μου δωσε κορτιζονη και περασε. περασαν 4 χρόνια και φτασαμε σημερα. Επειδη περασα μια γαστρεντεριτιδα συν αγχος συν στεναχωρια μου ξαναεμφανιστηκε στα ποδια και πηγαν πριν μια βδομαδα στο γιατρο περπατώντας με μεγάλη δυσκολια και του ειπα τα συμπτωματα. μου πε κορτιζονη και του πα τελεια χαμογελωντας και οχι πανικοβλημένη. η θεραπεία ξεκινησε. καθε μερα που περναγε ημουν και καλυτερα και ποτε δεν μου χε περάσει απο το μυαλο οτι δεν θα γίνω καλα. ολη αυτη τη βδομαδα δεν ειπα πο γιατι το επαθα..δεν εκλαιγα τη μοιρα μου ημουν με ενα χαμογελο στα χειλη γιατι ημουν ΣΙΓΟΥΡΗ οτι θα πανε ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
Εκανα οτι μου λεγε ο γιατρος. Ποτε δεν εχω ψαξει στο ιντερνετ για τη ΣΚΠ για καμια θεραπεια τυπου ανοιγουμε φλεβες .Ποτε δεν το εχω παιξει γιατρος. Ποτε δεν εχω πει γιατι θεε μου. Παντα οταν μου συνεβαινε κατι ημουν ηρεμη σε κατασταση ζεν. Κατα την αναρρωση τωρα το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να βγω να περπατησω στο βουνο..
Και οταν κουραζομουν συνεχιζα γιατι ηξερα οτι μετα θα ειναι καλυτερα.
Εκει που θελω να καταληξω και οποιος θελει ακουει δεν προσπαθω να περασει τη γνωμη μου ειναι οτι ενας μεγαλος παραγοντας που συμβαλλει στην αναρρωση και στη σταθεροποιηση της νόσου ειναι το ATTITUDE!!!!!! Αν οποιοσδηποτε απο μας παθαινει κατι και το πρωτο μονιμο πραγμα που σκεφτεται ειναι δεν θα γινω καλα η κορτιζονη δεν θα δράσει. αν οταν κουραζομαστε σταματαμε να περπαταμε δεν θα αναρρωσουμε. και προς θεου δεν το παιζουμε ΓΙΑΤΡΟΙ .. τα χαπια δεν εχουν βγει για πλακα αμα καποιος θελει να ειναι καλα θα παρει οποιο χαπι του πει ο γιατρος αμα δεν παιρνει τιποτα (πχ μονο βιταμινες) δεν θα γινει. Η επιλογη ειναι δικια σας. αυτα ειχα να πω.. καλοπροαιρετα . φιλια πολλα
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
