
Η αίσθηση μας ότι είμαστε ‘προσωπικότητα-persona’, είναι μια έκφραση της συνείδησης, αλλά συνείδηση πολύ περιορισμένη. Τείνει να είναι εγωιστική, ιδιοτελείς και φοβική σε φύση. Διότι όταν ταυτιζόμαστε με την προσωπικότητά μας και το σώμα μας, γινόμαστε μάρτυρες ότι το σώμα είναι ευάλωτο σε αρρώστιες και ατυχήματα. Και μόνο που γνωρίζουμε ότι το σώμα αρρωσταίνει, γερνάει και πεθαίνει, μεγάλος φόβος μας κυριεύει.
Το σώμα μας πλοιάριο στο χρόνο μαζί με την προσωπικότητά μας δεμένες αυταπάτες χρονικά στο τέλος θα φτάσουν όταν έρθει εκείνη η μαύρη ώρα. Είναι ο λόγος για τον οποίο ο θάνατος θεωρείται "η τελευταία εφικτή θεραπεία". Διότι δραπετεύουμε από τις αλυσίδες της περσόνας μας και των 'προβλημάτων' της.
Είναι απίστευτη η ανακάλυψη ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από της αλυσίδες αυτές Τώρα. Δεν χρειαζόμαστε ούτε φάρμακα ούτε μαγικά, ούτε γιατρούς ούτε λεφτά.
Βαθιά μας κρύβεται κάτι μαγικό, κάτι αιώνιο Τώρα εδώ που βρισκόμαστε. Είναι κάτι μέσα από το οποίο ξεπηδάνε και δίνεται η Χάρη να υπάρχουν όλα αυτά που με τόση μανία ταυτιζόμαστε και υπεραμυνόμαστε, ξεχνώντας το αληθινό μας εαυτό.
Ίσως ο μόνος άξιος λόγος που βιώνουμε την Σκλήρυνση στην ζωή μας μέσα από της περιπέτειες στο σώμα μας, είναι να απομυθοποιήσουμε τον χρόνο και το σώμα μας, και να ανακαλύψουμε την αιωνιότητα μέσα μας. Εκεί όπου δεν μας ακουμπάνε ούτε φουρτούνες ούτε σεισμοί.
Μόλις φτάσουμε στην ανακάλυψη αυτή, εξαφανίζεται παντελώς ο φόβος, διότι σε μια ανακάλυψη τόσο ιερή αλλά και τόσο απλή, δεν χωράει ούτε το πρώτο γράμμα του.
Δεν χρειάζεται ούτε κόπο ούτε δουλειά από εμάς. Ακολουθώντας τα σημάδια της Ζωής φτάνουμε στην επίγνωση ότι η Θεραπεία που αναζητούσαμε διαρκώς, είναι αυτό που ήδη είμαστε.
Άφθονη ενέργεια, σαν ακτίνες Ηλίου και εκεί στην μαγεία αυτή, κρύβεται η Ελευθερία και η Δύναμή μας για να Θεραπευτούμε από τον ίδιο μας τον πλανεμένο εαυτό, από παν νόσο και δυστυχία. Την «Ένωση με την Υψηλότερη Αλήθεια», την οποία αν ψάχνουμε με ζήλο και πίστη, θα την βρούμε. Το μόνο που χρειάζεται, είναι η Επιλογή μας προς την κατεύθυνση αυτή.
«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»
Στάθης.