ΤΟΥ "ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ"

[VASILIS]

Νάμαι πάλι συνασθενείς, με μερικές σκόρπιες σκέψεις, ενα ανακάτεμα (θα το έλεγα) που ΙΣΩΣ να προκύπτει από την πάθηση, ίσως όμως και από τη γενικότερη "χύμα" κατάσταση μου, κάτι που με χαρακτηρίζει (δοξάστε με).
Εγραψα πρίν λίγο καιρό τα αποτλέσματα του "ταμείου" της πάθησης σε εμένα, της δικής ΜΟΥ, που αν και διεκδικώ την "αποκλειστικότητα" της, την έχουν και άλλοι.
Ο καθένας, με το δικό του "τρόπο" έμαθε να ζει με αυτήν.
Ο συγκάτοικος μας λοιπόν, το ανεπιθύμητο κομμάτι μας, αυτό που ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος δε μπορεί να καταλάβει,θα τολμήσω να πω ούτε και ο γιατρός που μας παρακολουθεί.
Και εδώ αρχίζουν τα παρατράγουδα.....
Αυτά, του οργανισμού μας...
Τα έχουμε ξαναπεί, οργανισμός από οργανισμό ΔΙΑΦΕΡΕΙ, άρα λοιπόν, είμαστε "διαφορετικοί" ασχετα με το ότι πάσχουμε από την ίδια ασθένεια (σικ προσφώνηση).
Λοιπόν φίλοι μου, αυτό που λέγεται ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ, τελικά είναι πολύ άτιμο πράμα.
Πήρατε χαμπάρι τι κρυφά και φανερά παιχνίδια μας παίζει;
Τις αντιδράσεις του, σε παθήσεις, σε αγωγές, στον καιρό, στις ιώσεις, σε..........
Αλλος τη βγάζει "ζάχαρη", και άλλος, λέει Παναγιά Βοήθα!
Μάλιστα, όταν έχεις πλέον καβατζάρει τα πενήντα, εκεί ο οργανισμός σου σου φέρεται λες και δεν είναι δικός σου, αλλά ξένος, σαν τους δημόσιους οργανισμούς ένα πράμα, με ΟΛΑ τα .... καλά, μέχρι και τη γραφειοκρατία...
Ο οργανισμός λοιπόν παίζει πολλά παιχνίδια, που για να σταντάρει κάποιος και να ξέρει τι να κάνει, θα πρέπει - λέω εγώ, να είναι συνεχώς με ένα παραπεμπτικό για γενικό τσέκ απ στο χέρι και να τρέχει, η ακόμα καλύτερα, να κλείσει μονόκλινο με το μήνα σε κάποιο νοσοκομείο.
Τρέχα γύρευε.....
Ο οργανισμός μου, αυτός κι αν είναι τελικά τρέχα γύρευε.
Εκτός της ΣΚΠ, φιλοξενεί και διάφορα άλλα, που ώρες ώρες, για να μου θυμίσει την παρουσία τους, μου ρίχνει κάποια σοκ, κάποιες σφαλιάρες, κάποια συμπτώματα κάποιου "νέου" που έρχεται να προστεθεί, η που υπάρχει, απλά δεν κάνει και τόσο έντονη την παρουσία του....
Τώρα τελευταία άρχισα να ξεχνώ πράγματα (ενα εξ αυτών με μεγάλη μου χαρά αφού ησυχάζει το κεφάλι μου από το διαολοτηλέφωνο), η κόπωση είναι στο φόρτε της, και πολλά άλλα στα οποία έτσι και προσθέσει κανείς το άγχος, ισως να αποτελούν εκδίκηση του οργανισμού μου!
Μήπως τελικά να πάρω τα βουνά;
Είπαμε, "σκόρπιες σκέψεις".

[Νίκος_76]

Τι να λέμε τώρα Βασίλη. Που λεφτα για εξετάσεις πέρα από τις ελάχιστες προβλεπόμενες απο το κράτος. Τελικα τοσο η ΣΚΠ όσο και όλες οι ασθένειες μας συμπεριφέρονται σαν τον ιδιωτικο τομέα. Ο πιο δυνατος επιβιώνει οι υπολοιποι οχι και τοσο ευκολα

[MARINA21]

Κι εγώ ξεχναω, "κολλάει" το μυαλό μου, αλλά ο γιατρός επιμένει ότι φταίει το άγχος γι αυτό! Μα και το άγχος, λέω εγώ, μου αυξήθηκε πριν καν διαγνωστω, πριν καν εμφανιστούν αλλα συμπτώματα.Μέχρι που νομιζω οτι ηταν απο τα πρωτα συμπτώματα!όχι οτι δεν ήμουν αγχωδης αλλά όχι σε αυτή την ένταση και έκταση! Κι αλλη φίλη με σκπ, μου παραπονέθηκε για κενά μνήμης, βραχυπρόθεσμης βασικά... Επίσης έχω κόπωση.Πολύ κόπωση! Αυτή, αν είμαι τυχερή και κοιμηθώ καλά το βράδυ μαζί με τη d3 και πολυβιταμινες που παίρνω, καταφερνω να την "κουμανταρω". Άλλοι απο εδώ μέσα έχουν απευθυνθει σε κάποιο γενετιστή που τους έδωσε τις βιταμίνες που χρειάζονται και ίσως στο μέλλον να τον επισκέφτω κι εγώ.Επισης διαβασα οτι η B12 που επαιρνα κι εγω βοηθαει για το θεμα της μνημης.Επίσης, το περπάτημα το καθημερινό, τουλαχιστον για 30 λεπτα και όσο αντεχω παραπανω,δίνει ενέργεια, ευεξία, μειώνει και το άγχος! Γενικά, κατάλαβα οτι δεν βοηθαμε τον εαυτό μας με το να μας αγχωνει, τρομάζει, προβληματίζει καθετί που μας συμβαίνει (αν και φυσικο είναι προς στιγμη να το παθαινουμε), αλλά η καλες και αισιόδοξες σκέψεις, με πίστη στο Θεο για όσους πιστεύουν, βοηθάνε σε κάθε περίπτωση. Μην αφηνεσαι να αισθάνεσαι " παιδι ενος κατώτερου Θεού "!Ποτε δεν ξέρεις τι σταυρό κουβαλά ο διπλανος σου ή τι του επιφυλάσσει η μοίρα. Εγω τουλάχιστον έτσι το αντιμετωπιζω όταν νιώσω ή οτι δε με καταλαβαίνουν ή οτι έχω να κάνω ακομα και με σκληρούς, αδιαφορους κι εγωιστες ανθρώπους...Λυπάμαι που ας πούμε, ενα ατού μου, η άριστη μνήμη, αρχίζει να κλονίζεται, αλλά έχω και την πίστη και την πεποίθησή οτι αυτό μπορω να το ανατρεψω επίσης, μπορεί να σταματήσει αν παψω να ανησυχω τόσο.Κι αν δεν αλλάξει, προσπαθώ να το αντιμετωπιζω με χιούμορ! Είδα δικο μου ανθρωπο να καταστρέφεται, να χάνεται πιο πολύ απο τη διάσταση που έδινε ο ίδιος με το μυαλό του στο πρόβλημα του (παρόμοιο με το δικο μας), παρα απο το ίδιο το πρόβλημα.Συγγνώμη για το μακροσκελές, αλλά ήθελα μόνο να σου πω να μη σε παιρνει απο κάτω! Γιατί κι εγώ θα σας το ζητησω να με " σηκωσετε" ότε και αν πέσω ξανά (που νομιζω κι αυτό είναι μέσα στο άτιμο παιχνιδι που λέγεται σκπ)!