Όταν ήμουν μικρός και μου ευχόντουσαν «υγεία, υγεία πάνω απ΄ όλα αγόρι μου!», δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία γιατί την θεωρούσα κάτι το δεδομένο. Τώρα μ΄ εχοχλεί όποτε οι αφελείς συγγενείς μου εύχονται το ίδιο, διότι πλέον δεν την έχω. Θέλω να πω να εύχεσαι το ποσοστό σου να παραμείνει για όλη σου τη ζωή στο 55% και να μην αυξηθεί. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνεις λειτουργική και θα την χαίρεσαι πραγματικά κι΄ ας λένε για παρηγόρια πως η ζωή είναι ωραία όπως και νάχει. Όχι η ζωή δεν είναι ωραία όπως και νάχει κι΄ αυτό στο υπογράφει ένα άτομο καθηλωμένο πλέον σε αναπηρικό αμαξίδιο. Για να διεκδικήσεις το εξωιδρυματικό επίδομα, πρέπει να σου χαρακτηρίσουν ποσοστό 67% ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΗ αναπηρία, κάτι που παρ΄ όλους τους δύσκολους οικονομικά καιρούς που ζούμε, σου απεύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου. Προτίμησε τη λειτουργικότητά σου κι΄ ας έχεις έστω και μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Το επίδομα μπορεί να θεωρηθεί σαν επιπλέον εισόδημα για κάποιον που καταφέρνει να το πάρει χωρίς να έχει κινητικά ή άλλα σοβαρά προβλήματα που προκαλεί η σκλήρυνση. Αντιθέτως κάθε άλλο παρά εισόδημα θεωρείται για την κάλυψη των επιπλέον αναγκών ενός κινητικά ανάπηρου. Όπως και νάχει, σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρείται σαν ένα επιπλέον εισόδημα. Δεν σε αποπαίρνω. Απλά προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις πως με την βρωμοασθένεια που έχεις μπλέξει, να εύχεσαι να μείνει μέσα σου για πάντα κοιμισμένη.
H μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που εκπέμπει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι έχεις συμβάλλει κι΄ εσύ σ΄ αυτό.