Καλημέρα και καλώς σας βρήκα.
Σας διαβάζω αρκετους μήνες. Απ'όταν παρουσίασα τα πρώτα συμπτώματα. Έχω πάρει πολλή δύναμη απο εσάς. Και σας ευχαριστώ όλους. Θα περιγράψω την ιστορία μου γιατι πιστεύω θα βοηθήσει ανθρώπους που πρόσφατα διαγνώστηκαν ή όσους θα διαγνωστούν με ΣΚΠ (εύχομαι να είναι ελάχιστοι ή καθόλου) απο εδώ και πέρα. Σας λέω προκαταβολικά οτι θα σας κουράσω με το κείμενό μου , αλλα συγχωρήστε με θέλω να τα βγάλω απο μέσα μου.
Τα συμπτώματα και οι εξετάσεις , οι καθησυχαστικές λογικές των γιατρών , η ατολμία τους να το ξεστομίσουν μην τυχόν και καταρρεύσει ο ασθενής είναι μέσα στο παιχνίδι , λίγο πολύ όλοι τα ξέρετε , άρα δεν έχει νόημα να τα περιγράψω. Θέλω περισσότερο να μιλήσω για το ψυχολογικό κομμάτι , για την διαχείρηση της γνώσης οτι νοσείς.
Όταν βγήκε η μαγνητική εγκεφάλου γεμάτη εστίες, πανικοβλήθηκα. Μου έφταιγαν όλα. Πέρασα όλες τις ψυχολογικές φάσεις. Άρνηση , οργή , άγχος , φόβο , παραίτηση , ελπίδα , αποδοχή , δύναμη , κανονικότητα. Να τις αναλύσω;
-Άρνηση : Ψευδαίσθηση που αναπτύσσουμε οτι αποκλείεται να συμβαίνει σε εμάς. Είναι λάθος του ακτινολόγου η διάγνωση , είναι αλλουνού η ακτινογραφία , είναι κάποια προσωρινή πάθηση , είναι ένα κακό όνειρο
-Οργή : Φταίει η γυναίκα μου , φταίει η δουλειά , φταίει το παιδί που κλαίει , το αυτοκίνητο που "καιεί" πολύ , το σπίτι που δεν έχει ηχομόνωση ο ήλιος που βγαίνει απο την ανατολή..... Αμυντικός μηχανισμός για να μην κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια.
-Άγχος. Θα πεθάνω , θα μείνω ανάπηρος , θα με εγκαταλείψει η γυναίκα μου , θα χάσω τη δουλειά και τους φίλους μου , δε θα ξαναευχαριστηθώ τη ζωή.
-Φόβο. Όσα φέρνει το άγχος ακόμη πιο έντονα...Δεν κοιμάσαι τα βράδυα...Δεν ζεις απλά υπάρχεις...
-Παραίτηση....Χωρίς σχόλια....Σε ένα μπαλκόνι μόνος, με ένα τσιγάρο στο χέρι , στο κρεβάτι όλη μέρα μόνος, δε σήκωνα τηλέφωνα , δεν έπαιζα με τα παιδιά μου , δεν ήθελα να πάω στη δουλειά...
-Ελπίδα. Ξέρετε , αυτή η αναπτέρωση του ηθικού επειδή για μεγάλο διάστημα δεν εμφανίζεις συμπτώματα και είσαι εν αναμονή των αποτελεσμάτων κάποια εξέτασης ή κάποιας μαγνητικής και πιστεύεις οτι ως δια μαγείας θα είσαι καλά. Οτι θα είναι όλες καθαρές....
-Αποδοχή. Το πρώτο στάδιο ωριμότητας του χαρακτήρα. Εύχομαι όλοι να βρεθείτε απ'ευθείας σε αυτό.
-Δύναμη. Την φέρνει η αποδοχή και η αγάπη των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου. Την φέρνει η μουσική που αγαπάς , το άθλημα που σε ξανανιώνει , η βόλτα που σε γεμίζει , το καινούργιο παντελόνι που σου πάει τόσο.....
-Κανονικότητα. Αποδοχή + δύναμη = Κανονικότητα. Όλα είναι όπως πριν. Απλά όπως ξέρεις οτι έχεις μεγάλη μύτη , οτι σε πειράζει το μυδοπίλαφο και οτι απεχθάνεσαι το μπορντό χρώμα στους τοίχους, έτσι ξέρεις και οτι έχεις ΣΚΠ. Ε και τι έγινε;;
Που θέλω α καταλήξω;
Απ'όλα τα στάδια το χειρότερο είναι η Ελπίδα.
Μην παγιδευτείτε ποτέ σε αυτή. Όχι έτσι.
Να ελπίζετε οτι όλα θα πάνε καλά , να ελπίζετε οτι η ζωή θα συνεχίσει κανονικά , να ελπίζετε οτι θα έχετε δύναμη , οτι σας προστατεύει ο Άγιος , οτι θα πάρετε άυξηση!
Μην ελπίζετε οτι δεν έχετε τίποτα. Θα τροφοδοτήσει έναν φαύλο κύκλο. Θα σας ξαναστέλνει στην αρχή της διαδρομής..Θα ξαναφτάνετε στην ελπίδα και ξανά στο μηδέν της άρνησης.
Πιάστε την ΣΚΠ απο το χέρι. Κάντε τη δική σας. Ζήστε με αυτή. Δείτε την σαν κάλεσμα. Σαν νίκη απέναντι στις πιθανότητες. Σαν ευκαιρία να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι...
60 στους 100.000 η πιθανότητα να έχεις ΣΚΠ...Με αυτές τις πιθανότητες πιο εύκολα πιάνεις το ΛΟΤΤΟ....Χαμογελάτε ε;
Ορκιστείτε οτι εσείς την ελέγχετε και όχι αυτή. Γιατί έτσι είναι.
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Ευχαριστώ και συγγνώμη.
Και ένα βίντεο 3 τραγούδια ποτ πουρί που με βοήθησε πολύ. Μακάρι να βοηθήσει κι'άλλους..
Σας διαβάζω αρκετους μήνες. Απ'όταν παρουσίασα τα πρώτα συμπτώματα. Έχω πάρει πολλή δύναμη απο εσάς. Και σας ευχαριστώ όλους. Θα περιγράψω την ιστορία μου γιατι πιστεύω θα βοηθήσει ανθρώπους που πρόσφατα διαγνώστηκαν ή όσους θα διαγνωστούν με ΣΚΠ (εύχομαι να είναι ελάχιστοι ή καθόλου) απο εδώ και πέρα. Σας λέω προκαταβολικά οτι θα σας κουράσω με το κείμενό μου , αλλα συγχωρήστε με θέλω να τα βγάλω απο μέσα μου.
Τα συμπτώματα και οι εξετάσεις , οι καθησυχαστικές λογικές των γιατρών , η ατολμία τους να το ξεστομίσουν μην τυχόν και καταρρεύσει ο ασθενής είναι μέσα στο παιχνίδι , λίγο πολύ όλοι τα ξέρετε , άρα δεν έχει νόημα να τα περιγράψω. Θέλω περισσότερο να μιλήσω για το ψυχολογικό κομμάτι , για την διαχείρηση της γνώσης οτι νοσείς.
Όταν βγήκε η μαγνητική εγκεφάλου γεμάτη εστίες, πανικοβλήθηκα. Μου έφταιγαν όλα. Πέρασα όλες τις ψυχολογικές φάσεις. Άρνηση , οργή , άγχος , φόβο , παραίτηση , ελπίδα , αποδοχή , δύναμη , κανονικότητα. Να τις αναλύσω;
-Άρνηση : Ψευδαίσθηση που αναπτύσσουμε οτι αποκλείεται να συμβαίνει σε εμάς. Είναι λάθος του ακτινολόγου η διάγνωση , είναι αλλουνού η ακτινογραφία , είναι κάποια προσωρινή πάθηση , είναι ένα κακό όνειρο
-Οργή : Φταίει η γυναίκα μου , φταίει η δουλειά , φταίει το παιδί που κλαίει , το αυτοκίνητο που "καιεί" πολύ , το σπίτι που δεν έχει ηχομόνωση ο ήλιος που βγαίνει απο την ανατολή..... Αμυντικός μηχανισμός για να μην κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια.
-Άγχος. Θα πεθάνω , θα μείνω ανάπηρος , θα με εγκαταλείψει η γυναίκα μου , θα χάσω τη δουλειά και τους φίλους μου , δε θα ξαναευχαριστηθώ τη ζωή.
-Φόβο. Όσα φέρνει το άγχος ακόμη πιο έντονα...Δεν κοιμάσαι τα βράδυα...Δεν ζεις απλά υπάρχεις...
-Παραίτηση....Χωρίς σχόλια....Σε ένα μπαλκόνι μόνος, με ένα τσιγάρο στο χέρι , στο κρεβάτι όλη μέρα μόνος, δε σήκωνα τηλέφωνα , δεν έπαιζα με τα παιδιά μου , δεν ήθελα να πάω στη δουλειά...
-Ελπίδα. Ξέρετε , αυτή η αναπτέρωση του ηθικού επειδή για μεγάλο διάστημα δεν εμφανίζεις συμπτώματα και είσαι εν αναμονή των αποτελεσμάτων κάποια εξέτασης ή κάποιας μαγνητικής και πιστεύεις οτι ως δια μαγείας θα είσαι καλά. Οτι θα είναι όλες καθαρές....
-Αποδοχή. Το πρώτο στάδιο ωριμότητας του χαρακτήρα. Εύχομαι όλοι να βρεθείτε απ'ευθείας σε αυτό.
-Δύναμη. Την φέρνει η αποδοχή και η αγάπη των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου. Την φέρνει η μουσική που αγαπάς , το άθλημα που σε ξανανιώνει , η βόλτα που σε γεμίζει , το καινούργιο παντελόνι που σου πάει τόσο.....
-Κανονικότητα. Αποδοχή + δύναμη = Κανονικότητα. Όλα είναι όπως πριν. Απλά όπως ξέρεις οτι έχεις μεγάλη μύτη , οτι σε πειράζει το μυδοπίλαφο και οτι απεχθάνεσαι το μπορντό χρώμα στους τοίχους, έτσι ξέρεις και οτι έχεις ΣΚΠ. Ε και τι έγινε;;
Που θέλω α καταλήξω;
Απ'όλα τα στάδια το χειρότερο είναι η Ελπίδα.
Μην παγιδευτείτε ποτέ σε αυτή. Όχι έτσι.
Να ελπίζετε οτι όλα θα πάνε καλά , να ελπίζετε οτι η ζωή θα συνεχίσει κανονικά , να ελπίζετε οτι θα έχετε δύναμη , οτι σας προστατεύει ο Άγιος , οτι θα πάρετε άυξηση!
Μην ελπίζετε οτι δεν έχετε τίποτα. Θα τροφοδοτήσει έναν φαύλο κύκλο. Θα σας ξαναστέλνει στην αρχή της διαδρομής..Θα ξαναφτάνετε στην ελπίδα και ξανά στο μηδέν της άρνησης.
Πιάστε την ΣΚΠ απο το χέρι. Κάντε τη δική σας. Ζήστε με αυτή. Δείτε την σαν κάλεσμα. Σαν νίκη απέναντι στις πιθανότητες. Σαν ευκαιρία να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι...
60 στους 100.000 η πιθανότητα να έχεις ΣΚΠ...Με αυτές τις πιθανότητες πιο εύκολα πιάνεις το ΛΟΤΤΟ....Χαμογελάτε ε;
Ορκιστείτε οτι εσείς την ελέγχετε και όχι αυτή. Γιατί έτσι είναι.
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Ευχαριστώ και συγγνώμη.
Και ένα βίντεο 3 τραγούδια ποτ πουρί που με βοήθησε πολύ. Μακάρι να βοηθήσει κι'άλλους..