Θίγω το θέμα εδώ, στη «ζόρικη» θεματική ενότητα του χώρου που ίσως δεν την διαβάζουν όλοι κι΄ αυτό για να μην απογοητεύονται. Στη γενική συζήτηση έχει ανοιχτεί εδώ και καιρό ένα θέμα που λέγεται «πλήρης θεραπεία». Όταν λέμε θεραπεία που θα βρεθεί, τι ακριβώς εννοούμε; Ένα χάπι ή οτιδήποτε άλλο που θα σε θεραπεύει σε οποιοδήποτε στάδιο της νόσου κι΄ αν βρίσκεσαι; Δηλαδή εγώ που πλέον δεν περπατάω, θα το πάρω και θα σηκωθώ;! ‘Η ένα χάπι που θα καταφέρει να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου; Στη δεύτερη περίπτωση που είναι και η πιο λογική, ένας παραπληγικός ή τετραπληγικός δεν έχει να περιμένει από την θεραπεία τίποτα περισσότερο από μια πιθανή παράταση του προσδόκιμου ορίου ζωής του. Αλλιώς τι θεραπεία θάναι αυτή που θα καταφέρει ν΄ αντιστρέψει τις εγκατεστημένες βλάβες του νευρικού συστήματος;! Φυσικά και πρέπει να ελπίζουμε και να πολεμάμε. Πώς να τα καταφέρω όμως αυτά όταν η ελπίδα είναι φρούδα* κι΄ ο εχθρός αόρατος!!!!
* φρούδα εννοώ όχι ότι πιστεύω ότι δεν θα βρεθεί θεραπεία, αλλά ότι σε προχωρημένες καταστάσεις της νόσου δεν θα μπορεί να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό.
* φρούδα εννοώ όχι ότι πιστεύω ότι δεν θα βρεθεί θεραπεία, αλλά ότι σε προχωρημένες καταστάσεις της νόσου δεν θα μπορεί να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό.
H μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που εκπέμπει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι έχεις συμβάλλει κι΄ εσύ σ΄ αυτό.