Ό,τι κάνουν σε όλους μας Άννα.
Έληξε η προηγούμενη γνωμάτευση στις 31/11/2014. Στις αρχές Σεπτεμβρίου πήγα να καταθέσω το φάκελο και η υπάλληλος δεν τον δέχθηκε. Μου είπε ότι πρέπει να τον καταθέσω δυο μήνες πριν από τη λήξη της προηγούμενη γνωμάτευσης (δηλαδή μετά την 1η Οκτωβρίου 2014). Έτσι λοιπόν, έφυγα και επανήλθα στις 6 Οκτωβρίου και κατέθεσα τα χαρτιά μου.
Με κάλεσαν για την 1η Δεκεμβρίου 2014, οπότε και πέρασα από την επιτροπή και μου είπαν "περάστε με τη νέα χρονιά να πάρετε τη γνωμάτευσή σας".
Εγώ επειδή είμαι και πεισματάρης, πέρασα παραμονές Χριστουγέννων και ρώτησα μήπως είχε βγει η γνωμάτευση, αλλά μου απάντησαν ότι "είναι νωρίς, ακόμη". Έτσι, επανήλθα στις 7 Ιανουαρίου 2015 και πήρα τη γνωμάτευση. Την πήγα αυθημερόν στα Ταμεία μου και ξεκίνησε πάλι η καταβολή της σύνταξης μόλις πριν από λίγες ημέρες (στο τέλος Φεβρουαρίου).
Αποτέλεσμα: Τέσσερις μήνες χωρίς ευρώ στην τσέπη.
Κι αυτό για δεύτερη φορά (το 2012 - 2013 είχα μείνει για επτά μήνες χωρίς καταβολή σύνταξης).
Πήρα απόφαση λοιπόν, και το προτείνω σε όλους. Θα κάνω αγωγή στο Ελληνικό Δημόσιο να με αποζημιώσει σε χρήμα (που όπως έγραψα παραπάνω είναι τοι μόνο που "πονάει") διότι κατά συρροή έχει θέσει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία δυο ανηλίκων (των παιδιών μου) και τη δική μου, αφού μας άφησε χωρίς φαγητό, χωρίς χρήματα για θέρμανση κλπ.
Φυσικά, και τις δυο φορές η καθυστέρηση δεν οφειλόταν σ' εμένα, όπως αποδεικνύεται από τα επίσημα έγγραφα που υπάρχουν (έχω κάνει όλες τις διαδικασίες εγκαίρως, από την πλευρά μου). Η καθυστέρηση οφείλεται στις αρμόδιες υπηρεσίες και μόνο.