Γειά χαρά σε όλους,
Έχω την τύχη να έχω σκλήρυνση τα τελευταία 11 χρόνια. Συμπτώματα κυρίως δυσαισθησιών και με λίγα προβλήματα στην βάδιση (όλα πια σε μόνιμη βάση). Έχω διαβάσει αμέτρητα άρθρα για την σκλήρυνση τόσο επιστημονικά όσο και συζητήσεις ομοιοπαθών. Σε ένα πράγμα έχω καταλήξει ότι η σκλήρυνση είναι συμβόλαιο ζωής..δεν έχει βρεθεί ίαση ούτε πρόκειται να βρεθεί..και πιστέψτε με δεν είμαι απαισιόδοξο άτομο, το αντίθετο θα έλεγα
Και για να εξηγούμε:
1. Φαντάζομαι όλοι θα διαβάσατε το Post του φίλου μας για τις παρενέργειες των φαρμάκων. Και όλοι οι νευρολόγοι αυτό που μας λένε "ε μωρέ το πολύ πολύ καμιά αδιαθεσία να περάσεις ή αλλεργία στο σημείο που θα κάνεις την βελόνα"..Διαβάσατε ότι συνδέονται και με κακοήθειες - καρκίνο ή ακόμα και με θάνατο; Πόσοι από εμάς θα δεχόμασταν να πέρναμε ένα φάρμακο εάν ξέραμε ότι υπάρχει και μια ελάχιστη πιθανότητα να πεθάνουμε ή να πάθουμε σπάνια εγκεφαλική βλάβη;
2. Όλα τα φάρμακα έχουν ποσοστά επιτυχίας (με τον όρο επιτυχία εννοείται η μείωση των υποτροπών) κάτω του 40%. Και αυτό το ποσοστό βασίζεται στην παραδοχή ότι η ασθένεια είναι η ίδια για όλους (με βάση αυτήν την παραδοχή βγαίνει αυτό το ποσοστό). Θα μπορούσα να το αναλύσω ακόμα περισσότερο αλλά σκεφτείτε ότι τα ποσοστά αυτά έχουν βγεί για άτομα που έχουν νοσήσει, δέχονται ή όχι θεραπειά και βγαίνει το αποτέλεσμα. Και που ξέρει κάποιος πως θα αντιδρούσε ο οργανισμός εάν δεν έπαιρνε θεραπεία. Άρα είναι θέμα εικασιών
3. Και για να μην είμαι μόνο ενάντια στα φάρμακα αναφέρω και την περίπτωση των εναλλακτικών θεραπειών. Ποιος από εμάς έχει θεραπευθεί από αυτές; Πάρε βασιλικό πολτό, πιες αλόη, ξεκίνα ρεφλεξολογία, δώσε εκεί λεφτά, εκεί λεφτά και πιο πέρα λεφτά..αποτέλεσμα κανένας μας ακόμα δεν έχει δει σημαντικά σημάδια βελτίωσης
4. Αλήθεια πιστεύετε ότι δεν μπορούν να βρουν τι προκαλεί την σκλήρυνση; Πιστεύετε ότι είναι τόσο δύσκολο να βρουν την θεραπεία; Σε ερώτηση μέσω e-mail με Άγγλο νευρολόγο που του είπα για ένα «φάρμακο – θαύμα» το mito q (που ήδη κυκλοφορεί για άλλες παθήσεις) μου είπε ότι «είναι πολύ φθηνό για να βγεί στην αγορά». Και άλλα πολλά τέτοια μπορώ να σας παραθέσω..
Άρα η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι συμβόλαιο ζωής για εμάς και τις οικογένειές μας και εμπόριο για όλους τους εμπλεκόμενους. Οι γιατροί έχουν μετατραπεί σε συνταγογράφους και οι εταιρείες σε εισπρακτικές μηχανές.
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν το ξέρω..απλά να μάθουμε να ζούμε με την σκλήρυνση και να μην την φοβόμαστε (άλλωστε το ποσοστό να μείνουμε ανάπηροι από την ασθένεια είναι μικρότερο από ότι από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα)
Και ολοκληρώνω με ένα αισιόδοξο από εμένα μήνυμα. Δεν έχω πάρει καμία θεραπεία..προσέχω διατροφή και ψυχολογία..ναι χειροτερεύω αλλά ναι σε αυτά τα 11 χρόνια εργάζομαι αδιαλείπτως , έχω κάνει οικογένεια και κάνω πολλά όνειρα για το μέλλον, αγκαζέ με την σκλήρυνση κατά πλάκας (απλώς κατά καιρούς μου αλλάζει τον προσανατολισμό των ονείρων μου)
Έχω την τύχη να έχω σκλήρυνση τα τελευταία 11 χρόνια. Συμπτώματα κυρίως δυσαισθησιών και με λίγα προβλήματα στην βάδιση (όλα πια σε μόνιμη βάση). Έχω διαβάσει αμέτρητα άρθρα για την σκλήρυνση τόσο επιστημονικά όσο και συζητήσεις ομοιοπαθών. Σε ένα πράγμα έχω καταλήξει ότι η σκλήρυνση είναι συμβόλαιο ζωής..δεν έχει βρεθεί ίαση ούτε πρόκειται να βρεθεί..και πιστέψτε με δεν είμαι απαισιόδοξο άτομο, το αντίθετο θα έλεγα
Και για να εξηγούμε:
1. Φαντάζομαι όλοι θα διαβάσατε το Post του φίλου μας για τις παρενέργειες των φαρμάκων. Και όλοι οι νευρολόγοι αυτό που μας λένε "ε μωρέ το πολύ πολύ καμιά αδιαθεσία να περάσεις ή αλλεργία στο σημείο που θα κάνεις την βελόνα"..Διαβάσατε ότι συνδέονται και με κακοήθειες - καρκίνο ή ακόμα και με θάνατο; Πόσοι από εμάς θα δεχόμασταν να πέρναμε ένα φάρμακο εάν ξέραμε ότι υπάρχει και μια ελάχιστη πιθανότητα να πεθάνουμε ή να πάθουμε σπάνια εγκεφαλική βλάβη;
2. Όλα τα φάρμακα έχουν ποσοστά επιτυχίας (με τον όρο επιτυχία εννοείται η μείωση των υποτροπών) κάτω του 40%. Και αυτό το ποσοστό βασίζεται στην παραδοχή ότι η ασθένεια είναι η ίδια για όλους (με βάση αυτήν την παραδοχή βγαίνει αυτό το ποσοστό). Θα μπορούσα να το αναλύσω ακόμα περισσότερο αλλά σκεφτείτε ότι τα ποσοστά αυτά έχουν βγεί για άτομα που έχουν νοσήσει, δέχονται ή όχι θεραπειά και βγαίνει το αποτέλεσμα. Και που ξέρει κάποιος πως θα αντιδρούσε ο οργανισμός εάν δεν έπαιρνε θεραπεία. Άρα είναι θέμα εικασιών
3. Και για να μην είμαι μόνο ενάντια στα φάρμακα αναφέρω και την περίπτωση των εναλλακτικών θεραπειών. Ποιος από εμάς έχει θεραπευθεί από αυτές; Πάρε βασιλικό πολτό, πιες αλόη, ξεκίνα ρεφλεξολογία, δώσε εκεί λεφτά, εκεί λεφτά και πιο πέρα λεφτά..αποτέλεσμα κανένας μας ακόμα δεν έχει δει σημαντικά σημάδια βελτίωσης
4. Αλήθεια πιστεύετε ότι δεν μπορούν να βρουν τι προκαλεί την σκλήρυνση; Πιστεύετε ότι είναι τόσο δύσκολο να βρουν την θεραπεία; Σε ερώτηση μέσω e-mail με Άγγλο νευρολόγο που του είπα για ένα «φάρμακο – θαύμα» το mito q (που ήδη κυκλοφορεί για άλλες παθήσεις) μου είπε ότι «είναι πολύ φθηνό για να βγεί στην αγορά». Και άλλα πολλά τέτοια μπορώ να σας παραθέσω..
Άρα η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι συμβόλαιο ζωής για εμάς και τις οικογένειές μας και εμπόριο για όλους τους εμπλεκόμενους. Οι γιατροί έχουν μετατραπεί σε συνταγογράφους και οι εταιρείες σε εισπρακτικές μηχανές.
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν το ξέρω..απλά να μάθουμε να ζούμε με την σκλήρυνση και να μην την φοβόμαστε (άλλωστε το ποσοστό να μείνουμε ανάπηροι από την ασθένεια είναι μικρότερο από ότι από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα)
Και ολοκληρώνω με ένα αισιόδοξο από εμένα μήνυμα. Δεν έχω πάρει καμία θεραπεία..προσέχω διατροφή και ψυχολογία..ναι χειροτερεύω αλλά ναι σε αυτά τα 11 χρόνια εργάζομαι αδιαλείπτως , έχω κάνει οικογένεια και κάνω πολλά όνειρα για το μέλλον, αγκαζέ με την σκλήρυνση κατά πλάκας (απλώς κατά καιρούς μου αλλάζει τον προσανατολισμό των ονείρων μου)
..
