Καλησπέρα, βρήκα το φόρουμ σας σε σχετική αναζήτηση, και κατάλαβα ότι μπορείτε να με βοηθήσετε.
Είμαι η Έλλη, και σε 5 μέρες θα αναλάβω την αποκλειστική φροντίδα κυρίας με ΣΚΠ.
Η κυρία είναι 48 ετών, διαγνωσμένη από τα 28 της. Είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Έχει σπαστικότητα στα χέρια, και επίσης δεν μπορεί να σταθεί όρθια. Έχει μου είπαν σπάνιες υποτροπές. Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, και κάνει μία ένεση την εβδομάδα.
Τα "ιατρικά" της υπόθεσης τα γνωρίζω. Θα ήθελα την βοήθειά σας σε πρακτικά, και σε ψυχολογικά θέματα.
Θα ζούμε οι δυο μας, 24/7. Θα είμαι πιστεύω το "στήριγμά" της, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τι θα θέλατε από την βοηθό σας, αν ήσασταν στη θέση της;
ΟΚ, θα τη σηκώνω από το κρεβάτι, να τη βάλω στο καροτσάκι, θα της δίνω τα φάρμακά της, θα την κάνω την ένεσή της, θα την πηγαίνω-φέρνω στην τουαλέτα, θα την κάνω μπάνιο, θα την αλλάζω-ντύνω-ξεντύνω, θα της μαγειρεύω, θα την παροτρύνω να δοκιμάζουμε κάθε μέρα να σηκωθεί, να κάνει 2 βήματα, να βγούμε με το καροτσάκι τη βόλτα μας, κλπ...
Τι άλλο; Τι θα μπορούσα να κάνω για να αισθάνεται καλά; Να είναι καλά;
Στο πρακτικό πρώτα κομμάτι.. Να της κάνω εντριβές; Μασαζάκι; Πέρα από χέρια/πόδια, πού; Να της μαγειρεύω συγκεκριμένα φαγητά; Υποφέρει από δυσκοιλιότητα. Να κάνουμε διαχείριση εντέρου; Αρχικά υποκλυσμούς; Μασάζ στην κοιλιά; Υπόθετα; Να την αφήνω μόνη της στην τουαλέτα; Να μένω μαζί της να βοηθώ; Είναι πολύ κλειστή και ντροπαλή. Πώς θα την κάνω να μην με ντρέπεται, στο μπάνιο, στην τουαλέτα, στο άλλαγμα;
Πώς θα αισθάνεται όμορφα; Να της "χαϊδεύω τα μαλλιά"; Να της διαβάζω; Να τη αφήνω και μόνη, με τον εαυτό της; Να την παροτρύνω να πάμε για καφέ; Να πηγαίνουμε μαζί για ψώνια; Να της μιλάω σαν να μην έχει κανένα πρόβλημα; Είναι γλυκύτατη και πανέμορφη, και νεότατη.
Σας κούρασα..
Εν ολίγοις: τι θα θέλατε, τι θα απαιτούσατε, τι θα περιμένατε, και τι θα επιθυμούσατε πολύ από την "βοηθό" σας;; (και ιδιαίτερα οι κυρίες του φόρουμ, από τη γυναίκα βοηθό τους)
Ευχαριστώ!
Είμαι η Έλλη, και σε 5 μέρες θα αναλάβω την αποκλειστική φροντίδα κυρίας με ΣΚΠ.
Η κυρία είναι 48 ετών, διαγνωσμένη από τα 28 της. Είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Έχει σπαστικότητα στα χέρια, και επίσης δεν μπορεί να σταθεί όρθια. Έχει μου είπαν σπάνιες υποτροπές. Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, και κάνει μία ένεση την εβδομάδα.
Τα "ιατρικά" της υπόθεσης τα γνωρίζω. Θα ήθελα την βοήθειά σας σε πρακτικά, και σε ψυχολογικά θέματα.
Θα ζούμε οι δυο μας, 24/7. Θα είμαι πιστεύω το "στήριγμά" της, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τι θα θέλατε από την βοηθό σας, αν ήσασταν στη θέση της;
ΟΚ, θα τη σηκώνω από το κρεβάτι, να τη βάλω στο καροτσάκι, θα της δίνω τα φάρμακά της, θα την κάνω την ένεσή της, θα την πηγαίνω-φέρνω στην τουαλέτα, θα την κάνω μπάνιο, θα την αλλάζω-ντύνω-ξεντύνω, θα της μαγειρεύω, θα την παροτρύνω να δοκιμάζουμε κάθε μέρα να σηκωθεί, να κάνει 2 βήματα, να βγούμε με το καροτσάκι τη βόλτα μας, κλπ...
Τι άλλο; Τι θα μπορούσα να κάνω για να αισθάνεται καλά; Να είναι καλά;
Στο πρακτικό πρώτα κομμάτι.. Να της κάνω εντριβές; Μασαζάκι; Πέρα από χέρια/πόδια, πού; Να της μαγειρεύω συγκεκριμένα φαγητά; Υποφέρει από δυσκοιλιότητα. Να κάνουμε διαχείριση εντέρου; Αρχικά υποκλυσμούς; Μασάζ στην κοιλιά; Υπόθετα; Να την αφήνω μόνη της στην τουαλέτα; Να μένω μαζί της να βοηθώ; Είναι πολύ κλειστή και ντροπαλή. Πώς θα την κάνω να μην με ντρέπεται, στο μπάνιο, στην τουαλέτα, στο άλλαγμα;
Πώς θα αισθάνεται όμορφα; Να της "χαϊδεύω τα μαλλιά"; Να της διαβάζω; Να τη αφήνω και μόνη, με τον εαυτό της; Να την παροτρύνω να πάμε για καφέ; Να πηγαίνουμε μαζί για ψώνια; Να της μιλάω σαν να μην έχει κανένα πρόβλημα; Είναι γλυκύτατη και πανέμορφη, και νεότατη.
Σας κούρασα..
Εν ολίγοις: τι θα θέλατε, τι θα απαιτούσατε, τι θα περιμένατε, και τι θα επιθυμούσατε πολύ από την "βοηθό" σας;; (και ιδιαίτερα οι κυρίες του φόρουμ, από τη γυναίκα βοηθό τους)
Ευχαριστώ!