• Να σταματήσω να υπάρχω με συνοπτικές διαδικασίες....γίνεται?

  • Ανοιχτή συζήτηση πάνω στα ποικίλα συμπτώματα και τις υποτροπές που προκαλεί η ΣΚΠ.
Ανοιχτή συζήτηση πάνω στα ποικίλα συμπτώματα και τις υποτροπές που προκαλεί η ΣΚΠ.
 #91224  από mplearkouda
 Πέμ Ιουν 06, 2013 4:15 pm
Δεν αντέχω άλλο αυτή τη ζωή. Τρίτη υποτροπή σε έξι μήνες, Οπτική νευρίτιδα αυτή τη φορά..θα μείνει εδώ όμως? Οι υποτροπές δυστυχώς μέχρι τώρα μου αφήνουν πάντα κατάλοιπα. Τρέμω, μέχρι που θα φτάσει αυτή τη φορά, το μωράκι μου τι θα απογίνει? Ο άλλος κόσμος κάνει όνειρα και σχέδια για το μέλλον, εμείς φοβόμαστε τη ζωή, το μόνο σίγουρο για το δικό μου μέλλον είναι ότι θα είμαι χειρότερα από ότι είμαι τώρα.. Να μην αναφέρω την ποιότητα ζωής με την κόπωση και τις παρενέργειες από τα δηλητήρια. Ε όχι, τέτοια ζωή δεν θέλω να τη ζησω. Αύριο αρχίζω επειγόντως Tysabri. Εύχομαι να πάθω καμιά ανακοπή, να γλιτώσω από το μαρτύριο που λέγεται MS.
 #91227  από petros
 Πέμ Ιουν 06, 2013 5:56 pm
Σε κατανοώ πως νοιώθεις. Δεν σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατι δεν έχω σκπ. Αλλά έχω νοιώσει πολλές φορές έτσι γιατι δεν δεχόμουν αυτό να συμβαίνει στην γυναίκα μου. Να σου πώ τα τετρημένα μην τα παρατάς ,θα τα έχεις ακούσει 1000 φορές. Εχεις ένα μωράκι από οτι κατάλαβα.Και εμεις έχουμε μια κόρη και έλεγα μέσα μου το ίδιο με σένα πολλές φορές. Δυστυχώς ή ευτυχώς επειδή έχουμε παιδιά δεν έχουμε το "δικαίωμα" να τα παρατήσουμε ποτε. Δεν ξέρεις τι γίνεται. Μην προδιαγράφεις τίποτα. Δεν ξέρω τι θεραπείες έχεις κάνει και τι έχεις δοκιμάσει, αλλά μπορεί κάτι που δέν έχεις δοκιμάσει να κάνει για εσένα.
 #91228  από litsa
 Πέμ Ιουν 06, 2013 6:24 pm
όλοι το έχουμε σκεφθεί αυτό!!
ε και?? τι έγινε??

έχουμε παιδιά και οφείλουμε να είμαστε καλά για να τα προσέχουμε... όπως και να είμαστε ...
όρθιοι .. ξάπλα... με ένα δάχτυλο ή μόνο με το μυαλό και την ψυχή που ακόμα θα ζει και θα λειτουργεί!!

έχουμε τέτοια παραδείγματα ανθρώπων... οπότε έχουμε ελπίδα στο ότι και εμείς θα τα καταφέρουμε...

δοκίμασε να πάρεις βιταμίνες... ίσως σε βοηθήσουν εκεί που η κλασσική μας ιατρική, μας λέει ότι απλά είμαστε καταδικασμένοι ...

απλά και πραγματικά στα λέω!!

αν είμασταν μόνοι μας, οκ ... δεν θα το σκεφτόμουνα καν, αλλά τώρα το οφείλουμε στον ευατό μας και στα παιδιά μας... και όπως μου λένε και εμένα: κοίτα να είσαι ψύχραιμη, για να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις, όποιες και αν είναι αυτές!! οπότε και εγώ keep walking !!!

φιλί :romance-heartsthree: :romance-heartsthree: :romance-heartsthree: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore: :romance-adore:
 #91229  από tyxer
 Πέμ Ιουν 06, 2013 6:57 pm
δεν εχω παιδια..αλλα συμφωνω απολυτα....κανε κουραγιο για τα παιδια σου!!
και να 3ερεις παντα υπαρχουν κ χειροτερα...!!εισαι τυχερη που απεκτησες .....!!!!που 8α δεις να μεγαλωνουν..και τοτε 8α εισαι περηφανη για τον εαυτο σου..που παρα τις δυσκολιες ησουν τοσο γενναια και δυνατη..και τα καταφερες!!!!!!!!!!!!!!
 #91230  από sofia13
 Πέμ Ιουν 06, 2013 7:18 pm
Blearkoyda , τα πέρασα αυτά , -ώσεις κάθε τρίμηνο και αλλαγές φαρμακευτικής αγωγής και
πόνος και Νοσοκομεία και καθήλωση στον καναπέ επί 24ωρου βάσης και 'οταν πιά έσφιξε και το
στόμα και δεν μπορούσα να τραφώ παρά μόνο με καλαμάκι , είπα '' τέλος , θα ''φύγω''-
αλλά δεν ''έφυγα''.
Παρόλο που δεν είχα παιδί, το θεώρησα μεγάλη δειλία να '' φύγω'' .
Τρείς μήνες ήμουν έτσι, σκοτάδι και ξαπλωμένη. Δεν θέλω να τα θυμάμαι..............
Μετά άρχισα να συνέρχομαι κι΄έψαξη τρόπο καλύτερης αντιμετώπισης της νόσου.
Κατέληξα στην αγωγή : καλή διατροφή και βιταμίνες.
Προβλήματα πάντα θα έχουμε, αλλά ποιός δεν έχει σήμερα;
Πάω στο οχτάμηνο απο τότε που άρχισα βιταμίνες και δεν έκανα ώση, ανέβηκα πολύ ψυχοσωματικά και έγινα σχεδόν κανονικός άνθρωπος.
Μην εγκαταλείπεσαι και μην εγκαταλείπεις......
Τόσα διαβάζεις εδώ μέσα, δοκίμασε κάτι..... Σου το είπε η litsa, σου το λέω εγώ, το ζούνε και
πολλοί άλλοι συνασθενείς μας.....
Πάρε τη ζωή σου στα σοβαρά - επιβάλλεται αφού έχεις και παιδάκι- και σκέψου...........
:romance-kisscheek: :greetings-waveyellow:
 #91241  από billios
 Πέμ Ιουν 06, 2013 9:07 pm
Αυτο που περνας το ζεις μονο εσυ,το ποσο σε εχει τυρανησει το ξερεις μονο εσυ.
Οι περρισοτεροι εχουμε περασει απο το σταδιο αυτο,ολοι δινουμε την μαχη μας,αλλος μεγαλυτερη αλλος μικροτερη.
Σκεψου μονο οτι η ωση καποια στιγμη θα σταματησει,πρεπει να παλεψεις να επαναφερεις οτι σου πηρε.Μην κρεμας γαντια,ειναι αδικο.
Σταματα να σκεφτεσαι ατομικα - Τρέμω, μέχρι που θα φτάσει αυτή τη φορά, το μωράκι μου τι θα απογίνει? - ειναι δικια σου απορια,δωσε μια απαντηση αν μπορεις.
 #91242  από Βαγγέλης
 Πέμ Ιουν 06, 2013 9:32 pm
Αγαπητή μου δεν έχω λόγια να πω τα είπαν ολα τα αλλα παιδιά πριν απο μένα !
Μπορει τωρα να υποφερεις αλλα με υπομονή και δύναμη είμαι σίγουρος οτι θα το ξεπερασεις!
Να μην σκέφτεσαι αρνητικά και να ολα θα πανε καλα!
Και αν νομιζεις οτι δεν έχεις άλλη δύναμη μέσα σου πάρε το παιδί σου αγκαλια και θα βρεις όλη την δύναμη που χρειάζεσαι !
:romance-kisscheek:
 #91264  από fillcinefil
 Παρ Ιουν 07, 2013 1:15 am
Καλή μας φίλη.
Το τέρας δείχνει τα δόντια του και βρυχάται. Άν φοβηθείς και κάνεις πίσω... χάθηκες.
Μην ξεχνάς το βασικότερο από όλα.
Ψυχολογία.
Καλή Ψυχολογία.
Τέλεια Ψυχολογία. (τό έκανα αλλαγή, να μήν ακουστώ και σαν Λανγκάρντ).
Ψηλά το κεφάλι, να βλέπεις το αύριο. Το μωράκι σου παλληκάρι (ή κοπέλα).
"Πουλάκι 'ταν και πέρασε, ώση 'τανε και πάει". Σύντομα θα είναι ένα από τα πολλά κακά όνειρα που έχουμε δεί. Έ αυτό με τα κακά όνειρα, δες το σαν ένα κακό κουσούρι που έχουμε (εγώ λέω να κόψω και το βαρύ βραδυνό). Απλά πρέπει να βρούμε, έναν ποιό "αισιόδοξο" ονειροκρίτη.
:) στο μωράκι (και όλους τους αγαπημένους σου) και γύρνα από την άλλη και δείξ'του τα ποιό τρομερά δόντια σου :violence-rapidfire: .
 #91278  από ozon
 Παρ Ιουν 07, 2013 3:18 am
Ο Χ Ι δε γίνεται. Σου το φωνάζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου εγώ και όλοι οι φίλοι σου! Δεν είσαι μόνη σου mplearkouda! Αυτές οι σκέψεις είναι προιόντα άγχους και φόβου. Άκουγα πριν τώρα το ζώ συνεχώς . Η ζωή μας είναι είναι καθημερινή και σκληρή μάχη απ όπου πρέπει να βγούμε νικητές. Δεν είσαι μόνη σου! Είμαστε όλοι εδώ μαζί σου και μπορούμε να μιλάμε για ότι μας αρέσει ,για ότι μας ενοχλεί , για τα όνειρά μας για τους μικρούς και μεγάλους στόχους μας.Εσύ έχεις το ΜΩΡΑΚΙ σου την συνέχεια της ζωη σου! οφείλεις να την διαφυλάξεις. Μετά από μπόρες και καταιγίδες έρχονται μέρες ηλιόλουστες. Όλες οι άσχημες στιγμές κάποτε θα ανήκουν στο παρελθόν .χρειάζεται λίγη υπομονή.διόρθωσε όσο μπορείς την ψυχολογία σου, διώξε το άγχος και τις ανητικές σκέψεις.πάντα ο καθένας μας έχει κάτι πολύ όμορφο να σκέφτεται. εσύ έχεις το ΜΩΡΑΚΙ σου! Με καθαρό μυαλό μπορείς να πάρεις τις απόφάσεις σου! Τίποτα δεν είναι τόσο επείγον ώστε να εκβιάσεις , ίσως, λάθος αποφάσεις. Ζήτα βοήθεια από ανθρώπους που αγαπάς και σγαπούν ! Σου εύχομαι τα καλύτερα, και να ξέρεις ότι για όλους τους πάσχοντες , πάντα υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες για καλύτερη εξέληξη.
:greetings-waveyellow:
 #91301  από mplearkouda
 Παρ Ιουν 07, 2013 1:17 pm
αχ παιδια ευχαριστω πολυ για τη συμπαρασταση. Ειμαι στο νοσοκομειο κ περιμενω να τελειωσει το tysabri.κι εγω το μικρουλη ταρζαν σκεφτομαι και πως θελω να ειμαι καλα για να τον φροντιζω και να εχει κι αυτος οσο πιο φυσιολογικη ζωη γινεται.παιρνω ηδη βιταμινες αλλα θα το ψαξω εκτενεστερα.ελπιζω κι εγω να δω υντομα ασπρη μερα για να ανεβει λιγο κ η ψχολογια μου.ευχαριστω κ παλι για τη συμπαρασταση:-)