Η κρίση πάντα εξαρτάται από το γιατρό και δυστυχώς όχι βασισμένος σε επιστημονικά επιχειρήματα.
Ως γνωστόν, η σκπ είναι αναπάντεχη, απροσδιόριστη, μη μετρήσιμη και πλήρως άγνωστης αιτίας και αντιμετώπισης.
Όπως βλέπουμε άτομα με 1 υποτροπή κάθε 5 χρόνια, άτομα με 5 υποτροπές σε 1 χρόνο, άτομα με 1 υποτροπή το μήνα κλπ, αυτό δείχνει τα παραπάνω για τη σκπ.
Οι γιατροί, αναλόγως, κρίνουν με:
1) Των αριθμό των εστιών στη μαγνητική.
2) Την παρουσία κινητικών προβλημάτων.
3) Την αναζωπύρωση παλιών συμπτωμάτων.
4) Με τις συχνές ή μη υποτροπές σε διασπορά χρόνου.
5) Με την κατάταξη του ασθενούς στη λίστα με τα άτομα που έχουν πολλά αντισώματα και ότι οι 'θεραπείες στη φαρέτρα τους', δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι.
Δυστυχώς, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει αποδειχθεί, τίποτα δεν έχει ξεκαθαριστεί και βέβαια κανένας δε μπορεί δυστυχώς και πάλι, να πει το αντίθετο.
Οπότε, οι γιατροί τι κάνουν? (πολλαπλή επιλογή)
1) Σου αλλάζουν φάρμακο.
2) Σου συνεχίζουν το ίδιο.
3) Σου πλασάρουν και κανά ψυχοφάρμακο να μην πολυγκρινιάζεις κιόλας.
4) Σου σταματάνε κάθε είδους 'θεραπεία' περιμένοντας το επόμενο φάρμακο στην αγορά, για να μπορέσει πάλι να σου τάξει λαγούς και πετραχείλια.
Τι κάνεις εσύ? (πάλι πολλαπλή επιλογή)
1) Υπομονή.
2) Τα σπας όλα.
3) Τα παρατάς όλα.
4) Πλήρη υπακοή στο γιατρό, γιατί είναι και καθηγητής ο άτιμος.
5) Βάζεις την ένεση ή παίρνεις το χάπι, ευχόμενη μια καλύτερη μέρα.
Οι διάφορες κατηγοριοποιήσεις της σκπ, δεν συνάδουν στατιστικά αλλά και πραγματικά, με τα αληθινά δεδομένα που όλοι βρισκόμαστε μάρτυρες.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι πικρή καλή μου φίλη:
Η σκπ είναι άγνωστης αιτιολογίας, προς το παρόν ανίατη, εξελικτική και κανένας δε μπορεί να κάνει τίποτα που να τη σταματά.
Αυτό ισχύει, άσχετα αν εφαρμόζεται ή όχι στον καθένα μας, είτε παίρνει φάρμακα είτε δεν παίρνει.
Το αν κάποιος αποκτά κινητικά προβλήματα μετά από 2 χρόνια και κάποιος που πετάει μετά από 20 χρόνια, είναι καθαρά θέμα ζαριάς και όχι λόγω των φαρμακευτικών αγωγών που έχουν κάνει ή δεν έχουν κάνει.
Επιθετική μορφή, θεωρείται εκείνη που έχει πολλές και συνεχόμενες υποτροπές με κουσούρια ή μη. Συνήθως, χαρακτηρίζονται οι ασθενείς με επιθετική μορφή, όταν για κάποιο διάστημα, έχουν παρουσιάσει πολλές υποτροπές, οι οποίες δεν υποχώρησαν αρκετά ή πλήρως, αφήνοντας υπολείμματα (κινητικά προβλήματα, μείωση οπτικής οξύτητας, απώλεια ισορροπίας και άλλα πολλά).
Πολλά απ'αυτά τα άτομα, αφού γίνει η επιθετική μορφή, μετά δε ξέρω ειλικρινά πώς τους χαρακτηρίζουν, γιατί η μεγάλη και δυνατή έξαρση της σκπ, κάποια στιγμή θα υποχώρησε, δε γίνεται να συνεχίζεται επ αόριστον.
Με συγχωρείς για το μακροσκελές μήνυμα και το ύφος μου, δεν είναι εναντίον σου αυτά που γράφω.
Πάγκαλε, έχε χάρη που ο διάολος δεν είναι τόσο δυνατός να σε πάρει και να σε σηκώσει!!!
