Καλημέρα Theoni και Maraki12
Από αυτά που γράψατε δύο πράγματα πρέπει να κρατήσετε : "μην πολυ-στενοχωριέσαι" (Τheoni) και μην "πολυ-κουράζεσαι" (Maraki12). Βάζω το πολύ σε κάθε περίπτωση γιατί είμαστε άνθρωποι και ζούμε. Όλα είναι "στο πρόγραμμα" αλλά με μέτρο. Δε γίνεται να αποφύγουμε τίποτα.
Πρέπει να εκδηλώνεται τα όποια συναισθήματά σας καλά ή κακά. Πρέπει όμως δυστυχώς να μπορούν να μας "ανεχτούν" οι γύρω μας, είτε σύντροφοι είναι, είτε φίλοι είναι, είτε συνάδελφοι είναι, είτε οποιοσδήποτε έχει σχέση με μας γιατί πολλά από αυτά που μας συμβαίνουν συμβαίνουν άθελά μας.
Θα πρέπει όμως κι εμείς με τη σειρά μας να προσπαθούμε να κοντρολάρουμε λίγο τα νεύρα μας και να μην χρησιμοποιούμε ως άλλοθι την ασθένεια σε ότι συμβαίνει.
Δε θέλω να παρεξηγηθώ. Το λέω αυτό γιατί κι εγώ πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου λάθος μετά από μια ταραχή που προκάλεσα εγώ χωρίς ουσιαστικό λόγο. Πολλά τα νεύρα μου και αν τη στιγμή εκείνη βρεθείς μπροστά μου σε "σκότωσα". Ύστερα έρχεται ηρεμία και το καθαρό μυαλό βοηθάει στην ομαλοποίηση των πραγμάτων.
Τα φάρμακα, δυστυχώς, προκαλούν σίγουρα μια αναστάτωση στον οργανισμό μας.
Λίγη υπομονή από εμάς, λίγη από τους άλλους και όλα θα πάνε καλά.
Τα ξαναλέμε
"Μακριά εκεί στο ηλιόφωτο, βρίσκονται οι υψηλότερες προσδοκίες μου... Ίσως να μην μπορέσω να τις αγγίξω ποτέ… Μπορώ όμως ελεύθερα, να κοιτάζω ψηλά και να βλέπω την ομορφιά τους, να πιστεύω σ' αυτές και να προσπαθώ να τις φτάσω..."
