Xθες το βραδυ κανονισαμε να βγουμε με μια κολλητη φιλη.Επειδη ειναι ψηλοτερη μου και φοραει συνεχεια τακουνια,τα οποια εγω δεν αντεχω,καθε φορα που βγαινουμε φαινομαι σαν μπασμενο.Αποφασισα χθες λοιπον οτι δε θα ανεχτω αλλο αυτο το ρεζιλικι,και φοραω κατι ωραιοτατες πλατφορμες που ειχα αγορασει 2-3 χρονια πριν.Οι πλατφορμες,ξερουν τα κοριτσια,εχουν ενιαια σολα που υψωνεται στο πισω μερος του παπουτσιου,οποτε ειναι σαν να φορας τακουνια αλλα εχεις μεγαλυτερη αισθηση ασφαλειας στο περπατημα σου...(ετσι νομιζα...)
Κατεβαινουμε απο το τουτου και κατευθυνομαστε προς στην πλατεια,στο Γκαζι.Αισθανομαι πολυ περηφανη γιατι τα περπαταω μια χαρα,και επειδη η φιλη μου τυχαινει να φοραει σανδαλια,φαινομαι πιο ψηλη απο αυτην,γεγονος που της εχω υπενθυμησει τυχαια 5-6 φορες μεχρι εκεινη τη στιγμη.Ξαφνικα,χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου..."Οχι ρε γαμωτο...πεφτω..."σκεφτομαι..."Αφου δεν σκονταψα,γιατι πεφτω την τυχη μου μεσα??"Ευτυχως δεν κουτρουβαλιαζομαι,και πιανομαι σε ενα παρκαρισμενο αυτοκινητο.Κοιταω προς τα κατω.Εχει ξεκολλησει ολη η σολα απο το παπουτσι,ουσιαστικα το μισο παπουτσι ειναι πανω στο ποδι μου,και το αλλο μισο στον δρομο.Κοιταω τη φιλη μου,με κοιταει η φιλη μου...και αρχιζουμε να κλαιμε απο τα γελια.
Πιανομαστε αγκαζε,αυτη με στηριζει γιατι εγω προφανως τωρα κουτσαινω,κι εγω την στηριζω γιατι ειναι ετοιμη να λυποθυμησει απο τα γελια.Φτανουμε κουτσα κουτσα στη πλατεια και καθομαστε σε ενα πεζουλακι.Πρεπει να σκεφτουμε τι θα κανουμε γιατι δε θελουμε να γυρισουμε πισω!Διπλα μας ακριβως ειναι ενας κυριουλης απο Πακισταν η Ινδια που πουλαει δαχτυλιδια,βραχιολακια τα γνωστα.
-"Θελεις παπουτσια?"με ρωταει...
-"Οριστε??"
-"Θελεις παπουτσια?Εχω!Πουλαω!Περιμενε..."
Και φευγει..."-Κοιτα να δεις τυχη!"λεω στη φιλη μου...αν εισαι καλος ανθρωπος σε βοηθαει το συμπαν ρε παιδι μου....
Μετα απο 2 λεπτα επιστρεφει ο κυριουλης με δυο σακουλακια και μας τα δινει."Κοιτα να δεις που εχω και επιλογη!"σκεφτομαι...και τον ευχαριστω χαμογελωντας.Και βγαζω τα παπουτσια απο τα σακουλακια.Και παγωνει το χαμογελο στα χειλη.Το πρωτο ζευγαρι ειναι κλειστα παπουτσια με μυτερη μυτη που σηκωνεται προς τα πανω,κατι σαν τσαρουχι απο την Ινδια,ενα πραγμα.Το δευτερο ειναι σαγιοναρα,οκ μεχρι εδω,εχει ομως διασπαρτες παντου μαλλινες φουντιτσες σε ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου και παραπανω.Κοιταω τη φιλη μου.Δεν εχει αντεξει η καημενη και ειναι πλεον λυποθυμη..Κοιταω προς τον ουρανο...-"Γιατι με εμπαιζεις???ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ?????"
-"Κοψε τις φουντιτσες και τα παιρνω!",λεω στον κυριουλη...πραγμα το οποιο εγινε..
Και ρωταω..(κυριως τον εαυτο μου)Θα ξαναφορεσεω τακουνια ποτε???εεεεεεεε????
Κατεβαινουμε απο το τουτου και κατευθυνομαστε προς στην πλατεια,στο Γκαζι.Αισθανομαι πολυ περηφανη γιατι τα περπαταω μια χαρα,και επειδη η φιλη μου τυχαινει να φοραει σανδαλια,φαινομαι πιο ψηλη απο αυτην,γεγονος που της εχω υπενθυμησει τυχαια 5-6 φορες μεχρι εκεινη τη στιγμη.Ξαφνικα,χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου..."Οχι ρε γαμωτο...πεφτω..."σκεφτομαι..."Αφου δεν σκονταψα,γιατι πεφτω την τυχη μου μεσα??"Ευτυχως δεν κουτρουβαλιαζομαι,και πιανομαι σε ενα παρκαρισμενο αυτοκινητο.Κοιταω προς τα κατω.Εχει ξεκολλησει ολη η σολα απο το παπουτσι,ουσιαστικα το μισο παπουτσι ειναι πανω στο ποδι μου,και το αλλο μισο στον δρομο.Κοιταω τη φιλη μου,με κοιταει η φιλη μου...και αρχιζουμε να κλαιμε απο τα γελια.
Πιανομαστε αγκαζε,αυτη με στηριζει γιατι εγω προφανως τωρα κουτσαινω,κι εγω την στηριζω γιατι ειναι ετοιμη να λυποθυμησει απο τα γελια.Φτανουμε κουτσα κουτσα στη πλατεια και καθομαστε σε ενα πεζουλακι.Πρεπει να σκεφτουμε τι θα κανουμε γιατι δε θελουμε να γυρισουμε πισω!Διπλα μας ακριβως ειναι ενας κυριουλης απο Πακισταν η Ινδια που πουλαει δαχτυλιδια,βραχιολακια τα γνωστα.
-"Θελεις παπουτσια?"με ρωταει...
-"Οριστε??"
-"Θελεις παπουτσια?Εχω!Πουλαω!Περιμενε..."
Και φευγει..."-Κοιτα να δεις τυχη!"λεω στη φιλη μου...αν εισαι καλος ανθρωπος σε βοηθαει το συμπαν ρε παιδι μου....
Μετα απο 2 λεπτα επιστρεφει ο κυριουλης με δυο σακουλακια και μας τα δινει."Κοιτα να δεις που εχω και επιλογη!"σκεφτομαι...και τον ευχαριστω χαμογελωντας.Και βγαζω τα παπουτσια απο τα σακουλακια.Και παγωνει το χαμογελο στα χειλη.Το πρωτο ζευγαρι ειναι κλειστα παπουτσια με μυτερη μυτη που σηκωνεται προς τα πανω,κατι σαν τσαρουχι απο την Ινδια,ενα πραγμα.Το δευτερο ειναι σαγιοναρα,οκ μεχρι εδω,εχει ομως διασπαρτες παντου μαλλινες φουντιτσες σε ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου και παραπανω.Κοιταω τη φιλη μου.Δεν εχει αντεξει η καημενη και ειναι πλεον λυποθυμη..Κοιταω προς τον ουρανο...-"Γιατι με εμπαιζεις???ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ?????"
-"Κοψε τις φουντιτσες και τα παιρνω!",λεω στον κυριουλη...πραγμα το οποιο εγινε..
Και ρωταω..(κυριως τον εαυτο μου)Θα ξαναφορεσεω τακουνια ποτε???εεεεεεεε????
χαχαχα
“Η φύση θεραπεύει, η επιστήμη καθοδηγεί, η πίστη ολοκληρώνει.”
