Στη ζούλα… και το διασκεδάζω κιόλας
Εγώ τη ΣΚΠ να πω τη μαύρη αλήθεια δεν την έχω πολύ διαδώσει. Κάτι η στενή οικογένεια, τα κουμπάρια και ο κολλητός, που είναι και γιατρός και πως να του κρυφτώ, εκεί περιορίζεται ο κύκλος της γνωστής αμαρτίας. Στη δουλειά ούτε κουβέντα… Δεν είμαστε για άγχη ΟΑΕΔ – ειδικά αυτήν την περίοδο. Στη θεία την Ασημούλα ειδικά ούτε κουβέντα – «να μην ξέρει το σκατόσωγο ότι έχεις θέμα αγόρι μου, μας ζηλεύουνε», όπως λέει και η καλή μου η μανούλα. Η οποία καλή μανούλα βέβαια άμα τη είδηση της ασθενείας μου και πάνω στο σοκ φρόντισε να βγάλει έκτακτο παράρτημα σε όλη την ομήγυρη, «αλλά σας παρακαλώ στο παιδί τσιμουδιά γιατί δεν θέλει… καταλαβαίνετε». Τι κι αν ορκίζεται να βράσει τα κόκαλά της η φουκαριάρα η μάνα μου, η είδηση πια είναι λίγο πολύ γνωστή στο σύμπαν άπαν.
Αφού λοιπόν λίγο πολύ όλοι το ψευτοξέρουμε, αλλά δεν το λέμε, φροντίζω να διασκεδάζω την πλήξη μου αλλά και τους ψιθύρους πίσω από την πλάτη μου με ιστορίες υπέροχων κατορθωμάτων υψηλού κινδύνου που ουδόλως συνάδουν με την υποψία πλήρους ανικανότητας που φαντάζονται οι αδαείς στο άκουσμα ΣΚΠ. Προχθές επί παραδείγματι εξιστορούσα στην εξαδέλφη τι ωραία που πέρασα στο Allou Fun Park χοροπηδώντας από το τεράστιο χταπόδι στο αναποδογυριστό σφυρί και τούμπαλιν, ενώ το αγαπημένο μου είναι να διαρρέω ότι στο bungee jumping μου αρέσει να μη φοράω παπούτσια διότι χαλούν όλη την αίσθηση ελευθερίας. Φρόντισα να διαδώσω σε όλο το σόι ότι έγινα δωρητής μυελού των οστών και ότι με πείραξε προχθές μία ασπιρίνη που πήρα για τον πονοκέφαλο, «αφού εγώ δεν είμαι μαθημένος καθόλου σε φάρμακα». Επίσης, ότι αποφάσισα στα γεράματα να δώσω εξετάσεις για να γίνω πιλότος.
Το αποτέλεσμα είναι ένας απίθανος κύκλος ζαλισμένων καλωδίων απανωτών τηλεφωνημάτων μεταξύ της γνωστής ομήγυρης των συμπεθέρων, θείων και εξαδέλφων περί του από τι τελικά πεθαίνω, η γραμμή του οποίου κλείνει με την πιο τολμηρή εξαδέρφη να καλεί τη μάνα μου να ακούσει τι κάνει - «χαθήκαμε βρε εξαδέρφη», - που έχει καιρό να την ακούσει, προκειμένου να αφουγκραστεί κανά κουτσομπολίκι και να γυρίσει ξανά ανάποδα τον τροχό της κατινιάς. «Όλοι καλά», μιλημένη η μάνα μου, που δεν ξεχνά να τονίσει ότι «ο γιος μου ξεκίνησε μαθήματα στην αερολέσχη», για να ξεκινήσει νέος γύρος απορημένων εκφράσεων και γουρλωμένων ματιών.
Αυτή τη ΣΚΠ ώρες – ώρες πολύ τη διασκεδάζω. Ειδικά με τους αδαείς…
Εγώ τη ΣΚΠ να πω τη μαύρη αλήθεια δεν την έχω πολύ διαδώσει. Κάτι η στενή οικογένεια, τα κουμπάρια και ο κολλητός, που είναι και γιατρός και πως να του κρυφτώ, εκεί περιορίζεται ο κύκλος της γνωστής αμαρτίας. Στη δουλειά ούτε κουβέντα… Δεν είμαστε για άγχη ΟΑΕΔ – ειδικά αυτήν την περίοδο. Στη θεία την Ασημούλα ειδικά ούτε κουβέντα – «να μην ξέρει το σκατόσωγο ότι έχεις θέμα αγόρι μου, μας ζηλεύουνε», όπως λέει και η καλή μου η μανούλα. Η οποία καλή μανούλα βέβαια άμα τη είδηση της ασθενείας μου και πάνω στο σοκ φρόντισε να βγάλει έκτακτο παράρτημα σε όλη την ομήγυρη, «αλλά σας παρακαλώ στο παιδί τσιμουδιά γιατί δεν θέλει… καταλαβαίνετε». Τι κι αν ορκίζεται να βράσει τα κόκαλά της η φουκαριάρα η μάνα μου, η είδηση πια είναι λίγο πολύ γνωστή στο σύμπαν άπαν.
Αφού λοιπόν λίγο πολύ όλοι το ψευτοξέρουμε, αλλά δεν το λέμε, φροντίζω να διασκεδάζω την πλήξη μου αλλά και τους ψιθύρους πίσω από την πλάτη μου με ιστορίες υπέροχων κατορθωμάτων υψηλού κινδύνου που ουδόλως συνάδουν με την υποψία πλήρους ανικανότητας που φαντάζονται οι αδαείς στο άκουσμα ΣΚΠ. Προχθές επί παραδείγματι εξιστορούσα στην εξαδέλφη τι ωραία που πέρασα στο Allou Fun Park χοροπηδώντας από το τεράστιο χταπόδι στο αναποδογυριστό σφυρί και τούμπαλιν, ενώ το αγαπημένο μου είναι να διαρρέω ότι στο bungee jumping μου αρέσει να μη φοράω παπούτσια διότι χαλούν όλη την αίσθηση ελευθερίας. Φρόντισα να διαδώσω σε όλο το σόι ότι έγινα δωρητής μυελού των οστών και ότι με πείραξε προχθές μία ασπιρίνη που πήρα για τον πονοκέφαλο, «αφού εγώ δεν είμαι μαθημένος καθόλου σε φάρμακα». Επίσης, ότι αποφάσισα στα γεράματα να δώσω εξετάσεις για να γίνω πιλότος.
Το αποτέλεσμα είναι ένας απίθανος κύκλος ζαλισμένων καλωδίων απανωτών τηλεφωνημάτων μεταξύ της γνωστής ομήγυρης των συμπεθέρων, θείων και εξαδέλφων περί του από τι τελικά πεθαίνω, η γραμμή του οποίου κλείνει με την πιο τολμηρή εξαδέρφη να καλεί τη μάνα μου να ακούσει τι κάνει - «χαθήκαμε βρε εξαδέρφη», - που έχει καιρό να την ακούσει, προκειμένου να αφουγκραστεί κανά κουτσομπολίκι και να γυρίσει ξανά ανάποδα τον τροχό της κατινιάς. «Όλοι καλά», μιλημένη η μάνα μου, που δεν ξεχνά να τονίσει ότι «ο γιος μου ξεκίνησε μαθήματα στην αερολέσχη», για να ξεκινήσει νέος γύρος απορημένων εκφράσεων και γουρλωμένων ματιών.
Αυτή τη ΣΚΠ ώρες – ώρες πολύ τη διασκεδάζω. Ειδικά με τους αδαείς…
