Πρόκειται για απόδοση ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό New Scientist. Το άρθρο μιλάει για τη χλωρίδα του εντέρου και πώς αυτή μπορεί να επηρεάζει παθήσεις όπως η νόσος του Πάρκινσον, ο διαβήτης ακόμη και η παχυσαρκία.
Το άρθρο στο New Scientist ξεκινά ως ακολούθως:
Πριν λίγα χρόνια, ο John Gillies είχε πρόβλημα να πάρει το εγγόνι του. Έπρεπε να περιμένει μέχρι η νόσος του Πάρκινσον να του επιτρέψει να κινηθεί. Στη συνέχεια, το Μάιο του 2008, του δόθηκαν αντιβιοτικά για τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας, και κατά έναν εκπληκτικό τρόπο τα συμπτώματά του μειώθηκαν. Τι στο καλό συνέβαινε;
Ο Thomas Borody, ένας γαστρεντερολόγος στο Κέντρο παθήσεων του πεπτικού συστήματος στη Νότια Νέα Ουαλία, Αυστραλία, χορήγησε στον Gillies αντιβιοτικά γιατί είχε διαπιστώσει ότι η δυσκοιλιότητα μπορεί να προκληθεί από λοίμωξη του παχέος εντέρου. «Έχει τώρα εξεταστεί από δύο νευρολόγους, οι οποίοι δεν μπορούν πια να εντοπίσουν τα κλασικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον", λέει ο Borody.
Ο Borody χρησιμοποιεί μεταμοσχεύσεις κοπράνων για να θεραπεύσει άτομα που έχουν προσβληθεί από το superbug Clostridium difficile, καθώς και για την αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας. Κατά την τελευταία δεκαετία, ο Borody έχει παρατηρήσει ότι ορισμένοι από τους ασθενείς του βλέπουν επίσης βελτιώσεις στα συμπτώματα άλλων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων του Πάρκινσον, της σκλήρυνσης κατά πλάκας (MS), του σύνδρομου χρόνιας κόπωσης (CFS) και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Το άρθρο συνεχίζει και τονίζει ότι σε καμία περίτωση δεν υποδηλώνεται ότι αυτή είναι η επόμενη θεραπεία για τέτοιες ασθένειες, όμως τονίζει ότι η ιδέα αυτή είναι σε συμφωνία με άλλες μελέτες που έχουν γίνει για τη νόσο του Πάρκινσον και έχει επίσης λογική για αυτοάνοσες ασθένειες, αλλά και ασθένειες του μεταβολισμού.
Τέλος σημειώνεται ότι απέχουμε πολύ από την κατανόηση της φύσης των μικροβίων που συμπληρώνουν το σώμα μας. Μόνο το παχύ έντερο περιλαμβάνει εννέα φορές περισσότερα βακτηριακά κύτταρα, από όλα τα ανθρώπινα κύτταρα που υπάρχουν στο σώμα μας και εμείς δεν γνωρίζουμε ακόμη τι συνιστά «υγιεινή» χλωρίδα του παχέος εντέρου.
Καταλήγει, ότι αυτό καθιστά δύσκολη την αιτιολόγηση κάποιας μεγάλης κλίμακας μελέτης με μεταμοσχεύσεις κοπράνων, γιατί κανείς δε θα ήθελε να θεραπεύσει μια ασθένεια και να προκαλέσει κάποια άλλη.
Παρ 'όλα αυτά, ο Borody είναι πεπεισμένος ότι η ανθρώπινη μικροχλωρίδας θα αποκτά ολοένα μεγαλύτερη σημασία στην κατανόηση των νόσων. «Τα σχολικά βιβλία θα πρέπει να ξαναγραφούν, εάν λάβουμε υπόψη τη συμβολή της εντερικής μικροχλωρίδας," λέει. «Έχουμε έναν ελέφαντα στο δωμάτιο που δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί».
