Ομολογώ ότι τα τελευταία που έγραψε η Λίτσα τα διασκεδάζω πολύ και είρωνεύομαι, αναλόγως με το άτομο που είναι απέναντί μου. π.χ. δυό τρείς φορές στην τράπεζα ή το ταχυδρομείο που πάω με τα "ωραία μου χαρτιά", μου είπε μια "άλλη φορά να παίρνετε αριθμό

" Όταν της έδειξα τη γνωμοδότηση είπε "καλά, εγώ που να το ξέρω; Δε φαίνεστε" "Θυμείστε μου να φέρω τη ντουντούκα μου την άλλη φορά" της είπα. Στο ταμείο συντάξεων, η φύλακας στην πόρτα: "Δε σας αφήνω να μπείτε, είναι αργά(2 λεπτά της ώρας μετά τη μία)." Σε μια στιγμή απουσίας της, τρυπώνω μέσα: "Με παρακούσατε

Αν έκανε όλος ο κόσμος σαν εσάς..." "Μα έχει όλος ο κόσμος σκλήρυνση κατά πλάκας

" Άμα κατέβηκα, ευγενέστατα: "Σας εξυπηρέτησαν

" Είναι η μόνη στιγμή που το διασκεδάζω, σχεδόν
Το δυσκολότερο είναι με αυτούς που έχουν ισχύ, και όπου δε σε παίρνει να τους πιάσεις με το φιλότιμο... Τέλος πάντων

.
Όσο για "καλό κουράγιο", σαφώς είναι μια πολύ γενική έκφραση, όταν χρησιμοποιείται για την περίπτωσή μας, είναι είτε επειδή όλα έχουν ήδη ειπωθεί, είτε επειδή οι μή γνώστες δεν (είναι σε θέση να) ξέρουν τι άλλο να πούνε. Βασικά δεν είναι κακοπροαίρετο, εκτός απ' όταν μας αποκλείουν από κάτι στο οποίο θα μας άφηναν αυτονόητα την προσβαση, άν
ΔΕΝ είχαμε σκπ. Και τότε είναι γι' αυτό που το χρειαζόμαστε όντως το κουράγιο

΄...