Ο βοηθός του νευρολόγου μου ήθελε να με δει την Κυριακή ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ (είχε εφημερία το νοσοκομείο) γιατί την τελευταία φορά που είχε πάει η αδελφή μου για να μου γράψει τα φάρμακά μου του είπε ότι είμαι "ρετάλι". Πήγα λοιπόν προχθές σε χείριστη κατάσταση και δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσα να έχω γίνει τόσο χάλια μέσα σε 4 μήνες και να μην θέλω να με δουν. Του είπα ότι δεν πήγαινα γιατί ήμουν απογοητευμένη. Μου είπε πως πρέπει να μείνω οπωσδήποτε για 5 μέρες φλας κορτιζόνης και αρνήθηκα, αλλά τελικά συμφωνήσαμε να πάω μετά το ραντεβού μου με τον αγγειοχειρουργό (αύριο στις 12) και να μείνω. Τον ρώτησα εάν θα μας εμποδίσει η κορτιζόνη στην πιθανή επέμβαση, μου είπε όχι και είπε επίσης πως ο νευρολόγος μου θα θελήσει να μιλήσει μαζί του. Του είπα πως δεν έχω αντίρρηση αρκεί να μην του πουν καμμία μ@λ@κία (το είπα πιο κομψά). Με διαβεβαίωσε -όπως είναι και λογικό- ότι δεν παρεμβαίνουν σε θέματα άλλων ειδικοτήτων, αλλά θα του πουν ότι κατά τη γνώμη τους δεν σχετίζεται με την ΣΚΠ. Είπαμε ΟΚ γιατί του δήλωσα ότι -συνδέεται δεν συνδέεται- εγώ θέλω να την κάνω και αν δεν μου την κάνει ο αυριανός γιατρός θα πάω σε άλλον. Με ρώτησε σε ποιον και του είπα πως θα τους ενημερώσω αν τον βρω και θελήσει να με αναλάβει. Επίσης, μετά την κορτιζόνη θα μου δώσουν κάτι πιο μόνιμο από τα cellcept εφόσον και δεν με βοήθησαν και είναι τοξικά. Μπορεί και κοπαξόν, αλλά θα το συζητήσει με τον αρχηγό, θα διαβάσουν και θα μου πουν. Είμαι σε πολύ κακή κατάσταση (σωματικά και ψυχολογικά). Θα σας ενημερώσω για όλα όταν βγω από το νοσοκομείο (χάνω επικίνδυνα την ελπίδα μου και πέφτω στη μαύρη τρύπα). ΕΙΔΩΜΕΝ ... Φιλιά σε όλους
Though the truth may vary, this ship will carry our bodies safe to shore