Συμμερίζομαι την αγωνία σας για την ΧΕΝΦΑ, αλλά δε μπορώ να συμμεριστώ την εμπιστοσύνη σας στα φάρμακα. Τα ακριβή μου λεγόμενα ήταν πως η έναρξη φαρμακευτικής αγωγής δε συνιστάται από μόνη της, αλλά εφόσον ο ασθενής εξαντλήσει και τη διερεύνηση της φλεβικής ανεπάρκειας. Σίγουρα είμαστε ακόμη στην αρχή, αλλά γνώμη του Ζαμπόνι και αίσθηση δική μου και αρκετών συνασθενών είναι πως όσο νωρίτερα απευθυνθεί κάποιος σε ακτινολόγο/αγγειοχειρουργό, τόσο το καλύτερο για την (μη) εξέλιξη της νόσου. Εν τέλει, ας είναι και οι υπέρηχοι και οι φλεβογραφίες άλλο ένα όπλο, όπως λέγεται, αν και δε μου αρέσει η μεταφορά, για την καταπολέμηση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να μην προτιμήσει αυτό το εργαλείο, και να ξεκινήσει απευθείας αγωγή.
Φανταστείτε: 200 νέες περιπτώσεις πολλαπλής σκλήρυνσης προκύπτουν στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε εβδομάδα (δε γνωρίζω τον ακριβή αριθμό για λοιπές περιοχές). Συνήθως, με τη διάγνωση, έπεται και φαρμακευτική αγωγή, και επιπλέον επιβάρυνση για τα δημόσια ταμεία. Δεν είμαι η κατάλληλη να μιλήσει για τις αναρίθμητες παρενέργειες των φαρμάκων σε ψυχοσωματικό επίπεδο, αλλά με οικονομικούς όρους θα ήταν ασφαλώς προτιμότερο, άμα τη διαγνώσει, κάθε ασθενής να υπόκειται πρώτα σε διερεύνηση ΧΕΝΦΑ. Πολύ λιγότερες μαγνητικές θα γράφονταν, ελάχιστα φάρμακα, καθόλου κορτιζόνη, πολύ λιγότερος χρόνος χαμένος, λιγότερη αγωνία, καλύτερη ποιότητα ζωής και, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, αν και άκρως επίκαιρο, περισσότερα λεφτά και στα δημόσια ταμεία.
Η ελπίδα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας.
.
!!!
και να με φωνάζουν Διαμαντή (εκ του φιδακίου 
).
