Μια μεγάλη και ζεστή

καλημέρα

Μαρία μου όταν εννοώ φίλους, μιλάω για φιλίες που η πιο παλιά χρονολογείται από το νηπιαγωγείο

, συνεχίζω δημοτικό και γυμνάσιο και τέλος από το λύκειο (άλλαξα σχολείο τότε) με τις οποίες και με συνδέουν και δεσμοί κουμπαριάς

Άρα, εκτός από τα πρώτα χρόνια, η ευτυχισμένη μου εξαετία

(για τη ΣΚΠ), που εκεί δε μιλούσα σε άνθρωπο για την πάθηση

μετά κι επειδή τα πράγματα άρχισαν να σκουραίνουν... η νευρολόγος μου σύστησε και επέμενε να μιλήσω σε ψυχίατρο

Πραγματικά αυτό έκανα με τη σκέψη να πάω μια φορά και τέρμα... τελικά πήγαιναγια 2,5 χρόνια ανελλιπώς και με βοήθησε πάρα πολύ

και χωρίς φάρμακά

Έτσι στο φιλικό περίγυρο μιλάμε τελείως ανοιχτά για το θέμα και φυσικά έχουν το δικαίωμα να μου την πουν και φυσικά να απαντήσω ή και να αντιδράσω

Αλλά δεν παύει η γνώμη τους, ναι μεν σεβαστή, αλλά το λούκι το περνάω εγώ

Γι' αυτό και όταν τυχαία ανακάλυψα αυτό το ιστολόγιο... μπήκα και παλουκώθηκα

Έλπίζω να σε κάλυψα Μαρία

Το ότι το... παιχνίδι είναι δύσκολό... είναι πανάθεμά το, αλλά κι εμείς δε μασάμε

LL-MM έχω την τύχη, όπως έγραψα, να συναναστρέφομαι με φίλες και φίλους (οι σύζυγοι) που δε φέρονται δήθεν

ούτε κι εγώ επίσης

Αλλά εδώ είναι διαφορετικά

Οι γνώμες σας βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες... δυστυχώς για όλους μας

Αλλά είπαμε... τα δύσκολα είναι για δύσκολους παίχτες... κι εμείς είμαστε από αυτούς
Theoni μου σου εύχομαι τα καλύτερα

και αν η σκέψη σου είναι πάντα θετική (στο μέτρο του δυνατού), τότε όλα θα πάνε καλά
Θα τα ξαναπούμε σύντομα
