Μιχαλη εχεις δικιο με τον τροπο που σκεφτεσαι! Συμφωνω και εγω κατα 90%!
Αν εχεις δει την ιστορια μου αλλου εδω μεσα, ξαφνικα απο υπερκινητικος εγινα παθητικος και κινητικα μειονεκτικος!
Και εγω περασα πολλα στην γκλαβα μου. Απλα κατεληξα στο οτι ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΩ Η' ΚΛΑΨΩ Η' ΤΣΑΝΤΙΣΤΩ, ΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ???????????????
Μηπως οτι κανουμε η' αισθανομαστε μπορουμε να το ψιλοκοντρολαρουμε με την απλη ερωτηση "και τι κερδιζω" ??
Δυσκολη προσαρμογη αλλα μαλλον τα καταφερνω ! Παλια (οχι πολυ, κανα χρονο πριν) αν καποιος περνουσε το stop και με δυσκολευε η' με εβριζε απο πανω, κατεβαινα και τον αρπαζα. Τωρα τον γραφω και συνεχιζω! Αλλαγη 100% αλλα με την ερωτηση στον εαυτο μου "και τι κερδιζω?", το πετυχα!
Το ιδιο και για την κατασταση μας. Ρωτω "με το να στεναχωριεμαι και να οδυρομαι, τι κερδιζω??" Η απαντηση ειναι ΤΙΠΟΤΑ
Απλα χανουμε χρονο και φαια ουσια. Χαμογελο και .......... παμε
Κωστακη
ΤΣΑΠΡΟΥΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ έγραψε:
Αν ο γιατρος μας ελεγε οτι ειχαμε καρκινο (μακρυα απο ολους) και εχουμε ακομη 60 ημερες ζωης, τι θα καναμε ?? θα κλαιγαμε εστω και ενα λεπτο χανοντας το η' θα περναγαμε τις 59 καλυτερες ημερες της ζωης μας ??
θα κλαίγαμε!!!!!
ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕΣ ?? ΜΟΝΟΝ ΜΕΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΑ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ
ΑΛΛΑ ΑΝ ΚΑΜΑΚΩΝΕΣ ΚΑΜΙΑ ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΜΕΝΙΤΣΑ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΠΕΡΝΑΓΕΣ
Η' ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕΣ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ Η' ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (τα μερη που θελω να παω anyway)
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΓΩ (ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΕΒΑΙΑ, ΟΧΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ)
