Γιώργο, κι εγώ θα τρελαινόμουν στη θέση σου...!
Πρώτα από όλα θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες. Η ΣΚΠ δεν είναι μια ασθένεια που επιφέρει τον θάνατο!!! Βέβαια, η περίπτωση της κοπέλας σου είναι δύσκολη, αφού δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να αντιμετωπίσει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Φυσικά, είναι μια ασθένεια με πολλές δυσκολίες και ανάλογα με την περίπτωση οι δυσκολίες είναι λίγες ή πολλές.
Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να της μιλήσεις με ειλικρίνεια. Αν κρύβεσαι πίσω από το μικρό σου δαχτυλάκι γιατί η σύντροφός σου δεν θέλει να ξεστομίσει τις λέξεις "σκλήρυνση κατά πλάκας" κακό του κεφαλιού της. Κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να το αντιμετωπίσει. Εσύ πάλι, που έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να είσαι δίπλα της σε όλα, οφείλεις να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα. Μια σχέση και ειδικά μια σχέση που έχει να κάνει με ένα πρόβλημα υγείας, πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια. Σε όλες τις σχέσεις ισχύει το ίδιο, αλλά τέλος πάντων...
Θεωρώ ότι το πρόβλημά της δεν είναι η σκλήρυνση αλλά ο φόβος και η άρνηση. Άρα, το θέμα είναι καθαρά ψυχολογικό. Αφού είσαι τόσο αποφασισμένος να της σταθείς - και σου αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ, για τη δύναμη της αγάπης σου- μίλησε της ανοιχτά και με τον τρόπο σου κάνε την να παλέψει με τους φόβους της. Κι αν σε διώξει.... να συνεχίσεις να είσαι εκεί για να την διεκδικήσεις.
Και μην ξεχνάς το πιο σημαντικό.... Όλα θα πάνε μια χαρά, κι αν δεν πάνε δεν πειράζει. Τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει. Στο φως όμως, όχι στο σκοτάδι.