Στάθης έγραψε:φιλε Σταθη,podiki έγραψε:το επίσημο είναι να βασανίζεσαι μια ζωή και στο τέλος να μένεις ανάπηρος από μια ηλιθιότητα .Ποντικάκι υπάρχει και η άλλη εκδοχή.... να μείνεις ανάπηρος επειδή είσαι ηλίθιος. Πίστεψέ με γνωρίζω αρκετούς που με μια αλλαγή στην καθημερινότητά τους θα μπορούσαν να ανεβάσουν το επίπεδο της ζωής αισθητά. (π.χ. κόψιμο του τσιγάρου μετά την διάγνωση).
Η χενφική αποκατάσταση σίγουρα έχει την αποτελεσματικότητά της σε κάποιους (όχι σε όλους). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή που δεν θα την κάνουν θα μείνουν ανάπηροι.......
Η σκλήρυνση έχει και καλοήθη πορεία. Ακμαία ψυχολογία, μερικές περικοπές άτιμων παθών, προσοχή λίγο στα φαρμακάκια και μπορείς να ζήσεις στα δύο σου πόδια εφόρου ζωής.
Τεκμηριωμένα ένα μικρό ποσοστό ~25% ανθρώπων με σκλήρυνση (με τα χάλια παλιά δεδομένα) μένουν τελικά ...... ανάπηροι. Πιθανά σήμερα αυτό το ποσοστό να έχει μειωθεί κι' άλλο.
http://www.mult-sclerosis.org/msprognosis.html
κι εγω, λογω ηλιθιοτητας προφανως, πιστεψα τον @@@@@@ τον νευρολογο ο οποιος εκανε την "οριστικη διαγνωση" με υφος δυσαρεστημενης αυθεντιας :
-μα γιατι δεν αποδεχεσθε την ασθενεια σας;
-ποια ασθενεια μου; (ρωτησα ως αεναως ηλιθια και ηλιθιωδως ανυποψιαστη)
-μα προκειται καταφανως για περιπτωση σκληρυνσης, ελαφριας μορφης μεν, σκληρυνσης δε
παυσις.
η αυθεντια επαψε να ειναι και τοσο δυσαρεστημενη.μαλλον υποπτως ευχαριστημενη θα ελεγα
ολα αυτα συνεβησαν τον 7/2010 μετα απο το πρωτο επεισοδιο οπισθοβολβικης νςυριτιδας το οποιο και ειχε υποχωρησει χωρις κορτιζονη εντος μηνος. ενα χρονο νωριτερα περιπου, τον 6/3009 (ημουν 28 ετων)ενα αταξικο χερι με εστειλε για πρωτη φορα για ενδοφλεβια κορτιζονη.επανηλθε. η κορτιζονη με τσακισε.αυτο ομως ιναι μιαν αλλη ιστορια.
επισης η παρακεντηση αρνητικη και τα συμπτωματα περιορισμενα στη μια πλευρα.
περιμενα κι εγω να περασει η 5ετια...
αν εξαιρεσουμε την επιμονη κουραση και την ελλειψη αντοχης στο κρυο, μεχρι πριν απο 7 μηνες περιπου και 9 περιπου μηνες απο την "οριστικη διαγνωση" δεν ειχα αλλα συμπτωματα. τοτε ηταν πουαρχισα πολυ αργα αλλα σταθερα να αποκτω μεγαλη δυσχερεια βαδισης, εντονη δυσκαψια σε ολες τις αρθρωσεις, ιδιαιτερα ενοχλητικη ασταθεια, τα γνωστα του ουροποητικου, δυσαρθρια, δυσκαταποσια, ζαλαδες, σπασμους, ανικανοτητα ανακοπης της πτωσης, μυικη αδυναμια, θολο μυαλο, αδυναμια απομνημονευσης, μια δευτερη οπισθοβολβικη νευριτιδα που δεν υποχωρησε τελειως, μουδιασματα επιμονα στο προσωπο και τα ακρα (δεν μπορω να ραψω πλεον ενα κουμπι και τις περισσοτερες μερες να κρατησω μολυβι) νευρικοτητα και μια καταθλιψη να πηγαινει και να ερχεται.ο καταλογος μακρυς.
δεν αναγνωριζω πλεον τον εαυτο μου. για την ιστορια: εκοψα το τσιγαρο το 2005, δεν επινα παρα λιγο κρασι καποιες φορες, γυμναζομουν συστηματικα απο παιδι και προσεχα πολυ τη διατροφη μου ειδικα την τελευταια 6ετια.
αγωγη δεν πηρα γιατι δεν ετυχε να βρω νευρολογο με πειστικο βλεμμα. τουναντιον μου δημιουγησαν αισθημα ιδιαιτερης καχυποψιας.ουτε εξυπνη ημουν ουτε πονηρη.αυτοι ειναι κακοι ηθοποιοι!!!(μην πω τιποτα χειροτερο...)
οπως λεει και το podiki:"Κανένας δεν γνωρίζει το ποσοστό που βρίσκεται".
συγχωρεστε τη μακροσκελη αναρτηση. η υγρασια σχεδον με μεταλλασσει σε κατι πιο ενοχλητικο και επιθετικο (απ' οτι συνηθως...)
καλο ξημερωμα
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος fantina την Κυρ Οκτ 09, 2011 3:46 am, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
η θάλασσα είν' αλμυρή
και τόπους τόπους λύσσα
και τόπους τόπους λύσσα
