[quote="dm123"]
"13 χρόνια χωρίς αγωγή και κάθε μέρα είμαι καλύτερα(με βιταμίνες, γυμναστική και πολύ μα πολύ καλή διατροφή".
Αγαπητη/αγαπητέ μου, δεν μπορώ να πω ότι δεν έχεις δίκαιο, ούτε να υποστηρίξω ως απόλυτα ορθές τις σκέψεις μου αναφορικά με την αναγκαιότητα των φαρμάκων. Όπως όμως, έχω κατ'επανάληψη τονίσει, θεωρώ αυτά ως αναγκαίο κακό-καλό στην περίπτωση
τη δική μου (και συνεπώς, εφόσον δεν γνωρίζουμε και πολλά για τον τρόπο ζωής και τον περίγυρο του Μάριου, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και αν του αρκούν όσα αρκούν σε εσένα που και πάλι βέβαια δεν γνωρίζω τίποτα περί αυτών...δηλ. δεν γνωρίζεις αν μπορεί να τα βγάλει πέρα με αυτή την πάθηση, σε έναν χώρο εργασίας, ας πούμε, όπου δεν τη βγάζεις καθαρή μόνο με βιταμίνες...)που -πέραν του βεβαρημένου οικογενειακού (κληρονομικού πες, γονιδιακού πες, όπως θες..) ιστορικού μου- έχω να ανταπεξέλθω σε ιδιαίτερα, ως άκρως ακατάλληλες για κάποιον με σκπ, αντίξοες συνθήκες διαμορφωμένου τρόπου ζωής , είδος εργασίας, τύπος-χαρακτήρας του συζύγου (ιδιαίτερα αγχωτικός, τελειομανής κλπ), που μολονότι είναι καταστάσεις που προσπαθώ φιλότιμα και με πολύ θέληση και αγώνα να τις διαμορφώσω έτσι ώστε να συμβάλλουν, μαζί με τα παραπάνω που ανέφερες (βιταμίνες, γυμναστική και πολύ μα πολύ καλή διατροφή) σε μια καλύτερη εξέλιξη-πορεία, εντούτοις μέχρι τώρα, κατέστησαν όπως είπα αναγκαίο κακό-καλό τη λήψη φαρμάκου... Μακάρι να ήταν πιο ανέφελη η ζωή μου και οι απαιτήσεις της δουλειάς ιδιαίτερα (και τονίζω, δεν ξέρω για σένα, ίσως να ισχύει το ίδιο και παρόλα αυτά να τα καταφέρνεις ακόμη και με δύσκολες καταστάσεις και τρελές απαιτήσεις στη δουλειά, μόνο με βιταμίνες κλπ, οπότε θα χαρώ πολύ να το μάθω και ίσως να έχω κάνει λάθος στη δική μου πορεία-επιλογή...ουδείς "άσφαλτος", όπως είπε και η αοιδός), ωστόσο δεν είναι και πιστεύω ότι συντέλεσαν στο να με διαλύσουν και να μην μπορούν να με κρατήσουν ούτε οι βιταμίνες, ούτε οι πιλάτες και γιόγκες, ούτε τα bowteck και τα ανατολίτικα κόλπα -παρόλο που πίστευα τότε ότι μπορούν-ούτε η καλή διατροφή που για μένα άλλωστε είναι και ήταν ανέκαθεν, ούτως ή άλλως, τρόπος ζωής!
Κι επειδή οι εποχές είναι πολύ μα πολύ δύσκολες επίσης, δεν είναι, όπως καταλαβαίνεις, εύκολο να αλλάξω δουλειά τουλάχιστον, ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, είναι ανώδυνο το να "αλλάξεις" σύντροφο! Γιατί θεωρώ ότι πέρα από αυτά που αναφέρεις, περισσότερο συμβάλλει στην καλή πορεία με τη σκπ, το να έχεις μια ήρεμη ζωή, πολύ, μα πολύ αγάπη, όχι νεύρα και φωνές στο σπίτι και τουλάχιστον όχι σε τακτική βάση, και αν δουλεύεις, να έχεις μια δουλειά όχι πολύ στρεσογόνα και όχι με τρελά ωράρια και απαιτήσεις...Εύχομαι, σε κάθε περίπτωση, και στο Μάριο και στον κάθε Μάριο, και σε σένα και σε όλους μας, καλή πορεία να έχουμε, όποιες κι αν είναι οι επιλογές μας...Εγώ, το έχω ξαναγράψει, προσευχήθηκα πολύ γι'αυτό, για να καταλήξω στη σωστή για μένα υπογραμμίζω πάντα, απόφαση...ελπίζω να την πήρα, όπως και για σένα το ίδιο ελπίζω.Νομίζω πως όλα σε αυτή την ασθένεια με τα χίλια πρόσωπα, είναι σχετικά άλλωστε. Όπως δεν είναι το ίδιο κακιά ή καλή με τον καθένα, όπως αλλάζει το προσωπείο της σε καθέναν από εμάς, έτσι ίσως δεν δαμάζεται με τον ίδιο τρόπο!Τα φιλιά μου σε όλους!
