Η ΠΑΘΗΣΗ, ΕΜΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

[LL--MM]

Μεγάλη συζήτηση περί συμβάσεων! Χμμμμμ....

Σωστά, Κωνσταντίνα μου, "Θέλω να πω ότι οι σύντροφοι βρίσκονται δίπλα μας όχι έπειδή έκαναν σύμβαση μαζί μας, αλλά επειδή υπάρχει αλληλλοκατανόηση, αγάπη, αναγνώριση, γονεϊκότητα." Όντως, ετσι θα έπρεπε να είναι...

Πραγματικά, ο Βασίλης μας τα λέει εδώ κάπως υπερβολικά άγρια, και μας φοβίζει: Συζητάει όμως το ενδεχόμενο να σταματήσουν να υπάρχουν τα ιδεώδη που αναφέρεις, ενδεχόμενο που, όπως και να το κάνουμε, αναφύεται συχνότερα με τους αρρώστους και ανάπηρους παρά με τους υγιείς:

Με κάθε επιφύλαξη, εδώ βλέπουμε τη σωστή νοοτροπία που είχε αναφέρει μια συμπάσχουσα άλλοτε: "Σ'όποιον αρέσω, για τους άλλους δε θα μπορέσω!" όσων έχουν προβλήματα υγείας. Οι όροι που αναφέρει η Κωνσταντίνα βρίσκονται, όμως, ατυχώς, εκτός "συμβατικού πλαισίου": Παρόλα αυτά είναι ότι κρατάει, τελικά, τη σχέση.

Κι αυτό συμβαίνει διότι ξέρει ο Βασίλης ότι "η MH-εκπλήρωση των υποχρεώσεων των μερών" δε φέρει, στην περίπτωση, την παραμικρή κύρωση , οπότε η οικογένειά του εξαρτάται ακόμα περισσότερο απ'την αντοχή και την αγάπη των γύρω του.

Με ή και δίχως σκπ, η "πρότερη συμφωνία" δεν έσωσε κανένα γάμο/οικογένεια, και αυτό, από το 1983 τουλάχιστον:
viewtopic.php?f=10&t=114&p=4958&hilit=% ... E%BA%CE%AE
Δε φταίω εγώ, δείτε το κείμενο στα ρόζ... και σα δε σας αρέσει, ζητήστε ρεστα στο... Εφετείο Ναυπλίου

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

Υ.Γ.: Εκτός τώρα οποιουδηποτε οικογενειακού/προσωπικού θέματος, είδα κι εγώ ένα σωρό Δρες "κύριους", (όχι, δεν ήταν κι ο Μουσολίνι τέτοιος) αλλά γρύλους δεν έδωσαν, παρ'όλο που τους είχαν υποσχεθεί κι ήμουν κι ευγενέστατη

Αχ, αυτοί οι νευρολόγοι...

[Κωνσταντίνα]

Μεγάλη συζήτηση περί συμβάσεων! Χμμμμμ....

Σωστά, Κωνσταντίνα μου, "Θέλω να πω ότι οι σύντροφοι βρίσκονται δίπλα μας όχι έπειδή έκαναν σύμβαση μαζί μας, αλλά επειδή υπάρχει αλληλλοκατανόηση, αγάπη, αναγνώριση, γονεϊκότητα." Όντως, ετσι θα έπρεπε να είναι...

Πραγματικά, ο Βασίλης μας τα λέει εδώ κάπως υπερβολικά άγρια, και μας φοβίζει: Συζητάει όμως το ενδεχόμενο να σταματήσουν να υπάρχουν τα ιδεώδη που αναφέρεις, ενδεχόμενο που, όπως και να το κάνουμε, αναφύεται συχνότερα με τους αρρώστους και ανάπηρους παρά με τους υγιείς:

Εδώ Κασσάνδρα μου θέλω να διαφωνήσω, όχι επειδή έχω στατιστικό απολογισμό διαζυγίων, μεταξύ υγιών και αρρώστων, αλλά επειδή δε μ' αρέσει πρώτον η παθολογικοποίηση και δεύτερον για να είμαι δίκαιη, η θυματοποίηση των ασθενών.
Έχουμε την εντύπωση ότι ο Ναυπλιώτης δε θα ξενοκύτταζε(το λέω κόσμια), αν η Ναυπλιώτισσα δεν είχε σκπ;;;;Κι αν η Ναυπλιώτισσα ήταν η ίδια "τρωκτικό" και χωρίς τη σκλήρυνση;;;;
Το δικαστήριο ήταν τραγικό με την ερμηνεία του .

Με κάθε επιφύλαξη, εδώ βλέπουμε τη σωστή νοοτροπία που είχε αναφέρει μια συμπάσχουσα άλλοτε: "Σ'όποιον αρέσω, για τους άλλους δε θα μπορέσω!" όσων έχουν προβλήματα υγείας. Οι όροι που αναφέρει η Κωνσταντίνα βρίσκονται, όμως, ατυχώς, εκτός "συμβατικού πλαισίου": Παρόλα αυτά είναι ότι κρατάει, τελικά, τη σχέση.

Αυτό που κρατάει τελικά μια σχέση είναι σαφώς η αγάπη και όλα τα συνοδευτικά της, αλλά η επικοινωνία μεταξύ των μερών της σχέσης.
Η επικοινωνία είναι σημαντικό κομμάτι, το οποίο δε χρειάζεται εγωισμούς, αλλά κυρίως τελεσίγραφα.

Κι αυτό συμβαίνει διότι ξέρει ο Βασίλης ότι "η MH-εκπλήρωση των υποχρεώσεων των μερών" δε φέρει, στην περίπτωση, την παραμικρή κύρωση , οπότε η οικογένειά του εξαρτάται ακόμα περισσότερο απ'την αντοχή και την αγάπη των γύρω του.

Αναγώριση, αναγνώριση και αναγνώριση, σώζει τις σχέσεις.

Με ή και δίχως σκπ, η "πρότερη συμφωνία" δεν έσωσε κανένα γάμο/οικογένεια, και αυτό, από το 1983 τουλάχιστον:
viewtopic.php?f=10&t=114&p=4958&hilit=% ... E%BA%CE%AE
Δε φταίω εγώ, δείτε το κείμενο στα ρόζ... και σα δε σας αρέσει, ζητήστε ρεστα στο... Εφετείο Ναυπλίου

Άραγε σήμερα τί ισχύει;;;;

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

Υ.Γ.: Εκτός τώρα οποιουδηποτε οικογενειακού/προσωπικού θέματος, είδα κι εγώ ένα σωρό Δρες "κύριους", (όχι, δεν ήταν κι ο Μουσολίνι τέτοιος) αλλά γρύλους δεν έδωσαν, παρ'όλο που τους είχαν υποσχεθεί κι ήμουν κι ευγενέστατη

Αχ, αυτοί οι νευρολόγοι...

[ΧΑΡΙΤΩΝΑΣ_15]

Το 2013, αρχές του 2014, και (μη γελάσετε έτσι είναι) η σκπ είναι για το μεγαλύτερο κομάτι του κόσμου κάτι αντίστοιχο με την λέπρα, την πανούκλα, τη λύσσα, και άλλα πολλά.
Η ΑΓΝΟΙΑ, ελεγε ένα παλιό σποτάκι σκοτώνει.
Ετσι, ολες οι παραπάνω ασθένειες, για τους νεοέλληνες είναι αν όχι το ιδιο με την σκπ, εξίσου επικίνδυνες και μάλιστα, "κολητικές".

Προσωπικά όταν έμαθα πως ο γιός μου έχει την πάθηση μουρθε ο ουρανός σφοντύλι, ήθελα να πεθάνω κλπ κλπ. Γιατί? Μα επειδή μεγάλωσα με την ανύπαρκτη και κυρίως επιφανειακή γνώση πως η Σκλήρυνση είναι τερατώδης, ολοκληρωτική και καταδικαστική ασθένεια δίχως αύριο και ελπίδα για τον πάσχοντα! Μαύρη μαυρίλα δηλαδή.
Δεν ήξερα, ο πολύς κόσμος δεν ξέρει και ούτε ακόμα και οι γιατροί άλλων ειδικοτήτων ενημερώνονται / ξέρουν περί προόδου στον τομέα της αντιμετώπισης της, πως δεκάδες ερευνητικά κέντρα παγκοσμίως ασχολούνται με αυτήν.
Με αυτά και με αυτά θέλω να πω πως δεν αδικώ αυτούς που δεν γνωρίζουν και αντιδρούν όπως αντιδρούν με εξαίρεση τους πικρόχολους και μ@λ@κες εννοείτε. Δεν έχω έτοιμη λύση να προτείνω, απλά λέω πως δεν βρέθηκε ο τρόπος να ενημερώνεται ο κόσμος για την πάθηση και όταν η τηλεόραση έχει κάτι ενημερωτικό γι αυτήν, αλλάζει κανάλι αφού σαν θέμα έτσι απλά δεν τον ενδιαφέρει..

[LL--MM]

Σωστά, Κωνσταντίνα μου, "Θέλω να πω ότι οι σύντροφοι βρίσκονται δίπλα μας όχι έπειδή έκαναν σύμβαση μαζί μας, αλλά επειδή υπάρχει αλληλλοκατανόηση, αγάπη, αναγνώριση, γονεϊκότητα." Όντως, ετσι θα έπρεπε να είναι...

Πραγματικά, ο Βασίλης μας τα λέει εδώ κάπως υπερβολικά άγρια, και μας φοβίζει: Συζητάει όμως το ενδεχόμενο απλά να μην υπάρχουν τα ιδεώδη που αναφέρεις, κι όπως και να το κάνουμε, αυτό αναφύεται συχνότερα με τους αρρώστους και ανάπηρους παρά με τους υγιείς:
Εδώ Κασσάνδρα μου θέλω να διαφωνήσω, όχι επειδή έχω στατιστικό απολογισμό διαζυγίων, μεταξύ υγιών και αρρώστων, αλλά επειδή δε μ' αρέσει πρώτον η παθολογικοποίηση και δεύτερον για να είμαι δίκαιη, η θυματοποίηση των ασθενών.
Κανένας μας δεν το θέλει, αλλά οι αριθμοί είναι πεισματάρηδες... και στον καρκίνο περισσότερο απο μας...
Κι επι τέλους, η παθολογία είναι που προκαλεί την ασθένεια, και η ασθένεια που προκαλεί, βάσει του περίφημου νόμου 1326/1983, τη δικαστική αποφαση. Κι έκανα λάθος, δεν είναι στο Εφετείο Ναυπλίου, μα στο Μ. Σταθόπουλο, τον "πατέρα" του νόμου αυτού που έπρεπε να ζητήσεις τα ρέστα.

Γεγονός ειναι ότι απο το '83, η έννοια της υπαιτιότητας, (κοινώς το "φταίξιμο") δεν είναι πλέον "νομικό", αλλά μόνο "πραγματικό" στοιχείο. Εδώ αυτος είχε πεί ότι η τετραετία είχε λήξει δικαιούμαι διαζύγιο, το εφετείο τον ξαπόστειλε να "ξαναϋπολογίσει" την ημερομηνία.

Αυτό που κρατάει τελικά μια σχέση είναι σαφώς η αγάπη και όλα τα συνοδευτικά της, αλλά η επικοινωνία μεταξύ των μερών της σχέσης.
Η επικοινωνία είναι σημαντικό κομμάτι, το οποίο δε χρειάζεται εγωισμούς, αλλά κυρίως αποκλείει τα τελεσίγραφα.
Σόρυ, αυτό δεν εννοούσες; Αμα πας πια στο δικαστήριο, ακόμα και για συναινετικό, αυτά είναι μακρινό παρελθόν...

Άραγε σήμερα τί ισχύει;;;;
1. Η χρονική περίοδος της διάστασης περιορίστηκε από τέσσερα σε δύο χρόνια, το 2008.

2. Επίσης, η δικονομία πρβλέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ(!!!) μια σχετική "ενότητα" στη δικη του (συναινετικού, όμως) διαζυγίου, όπου όλα τα αιτήματα (διατροφή, επιμέλειες παιδιών, και ότι άλλο όπως η "περίφημη" συμμετοχή σ'αποκτήματα) τίθενται σ'ενα μόνο δικαστή, αντί να τα τρέχουν οι άνθρωποι ξανά και ξανά... όπως μέχρι πρόσφατα.

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

[Κώστας]

Με απλά λόγια, όταν μιλάμε δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ιδιαιτερότητα της κατάστασης του συμπάσχοντα.Είμαστε τόσο διαφορετικοί

[LL--MM]

Με απλά λόγια, όταν μιλάμε δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ιδιαιτερότητα της κατάστασης του συμπάσχοντα.Είμαστε τόσο διαφορετικοί

Και όμως, ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥ"ΜΕ", ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥ"ΜΕ": ΑΠΛΑ, ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ:

Μύθος 7 – Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι περνάω
Η σκλήρυνση κατά πλάκας προσβάλει περίπου 2.5 εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο. Στη Βόρεια Αμερική περίπου 200 άνθρωποι διαγιγνώσκονται με ΣΚΠ κάθε εβδομάδα. Ακόμα και στη χώρα μας άρχισε να προωθείται η κοινωνική μέριμνα αλλά και εξατομικευμένη υποστήριξη σε ασθενείς με ΣΚΠ.
... όταν κάποιος τιτλούχος της εταιρίας ΣΚΠ ρωτήθηκε από ένα μέλος , γιατί δε δίνονται γενικά οι αναπηρικές άδειες στάθμευσης κάτω από τις οικίες όλων των πασχόντων από ΣΚΠ, βρήκε την ιδέα αυτή εντελώς εξεζητημένη και υπερβολική: Δε μας φτάνουν, δηλαδή, τα προβλήματα ακράτειας ή μεγάλης κόπωσης – που είναι συμπτώματα γνωστά στους περισσότερους από μας – έχουμε και τους «δικούς μας ομοπαθείς εκπροσώπους» να επιδίδονται στον… αυτοπεριορισμό!
Αυτά τα βλέπουμε, δηλαδή, στό κάθε συνέδριο, συστηματικά... Αλλά είναι και οι "άλλες αντιδράσεις:"

... σαν να μην έφτανε αυτό, η ομοπαθής (και συνταξιοδοτιθείσα συνάδελφος) που μου ανέφερε το περιστατικό αυτό, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν οικείο σύλλογο για ΑΜΕΑ, με την πρόφαση ότι "το εν λόγω επάγγελμα δεν μπορούν να το εξασκήσουν σκληρυντικοί"...
(Τι σε κόφτει, κυρά μου , αφού η αφεντιά σου βγήκες στη σύνταξη;) Η αναπηρία σ'όλη της τη μεγαλοσύνη...

Τι να πεί κανείς, όταν εμείς οι ίδιοι δίνουμε έτσι λαβή στο Κράτος να μας βαράει... Μάλλον πρόκειται για μια αντίδραση του τύπου: "Αφού δε μπορώ εγώ, γιατί να μπορέσουν οι αλλοι;" Το βρίσκουμε ακόμα κι ανάμεσά μας.
Οι ελαφρύτερα πάσχοντες
"καλοτυχίζουν" τους "βαρύτερα" για τη υποτιθέμενη ευκολία λήψης κοινωνικών παροχών: Το είδαμε δίπλα: viewtopic.php?f=10&t=4397 κι οι βαρύτερα τους ελαφρύτερα όταν προσπαθούν να καταφέρουν... ακόμα και κάτι "εκτός σκπ" (τι ακριβώς όμως, ΕΚΤΟΣ των παροχών;)...

Όπως είχε πει κι η δασκάλα μου: "Ο νομοθέτης ξέχασε ότι ο άνθρωπος δε γεννήθηκε καλός"

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

Υ.Γ.: viewtopic.php?f=10&t=1047&hilit=%CE%9C% ... 9&start=30

[Κώστας]

Όσο κι΄ αν θέλει κάποιος, όσο καλή διάθεση κι΄ αν έχει δεν μπορεί να καταλάβει τον άλλον όταν πχ του λέει πονάω. Προφανώς αντιλαμβάνεται τι σημαίνει πόνος σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να νοιώσει αυτό που αισθάνεται αυτός που πονά. Πως μπορεί ν΄ αντιληφθεί κάποιος πχ μια γεύση από την περιγραφή της και μόνο αν δεν δοκιμάσει και ο ίδιος. Μόνο μια εντύπωση μπορεί να σχηματίσει η οποία όμως θ΄ απέχει από την πραγματική. Έτσι και στην πάθησή μας ακόμα και μεταξύ μας είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να κατανοήσουμε τα προβλήματα του άλλου αν δεν έχουμε κι΄ εμείς παρόμοια. Δεν αρκεί η περιγραφή και μόνο όταν λείπει η εμπειρία. Γι΄ αυτό κι΄ έχει απόλυτο δίκιο η Κωνσταντίνα σ΄ αυτό που έγραψε. Στην περίπτωση της ασθένειας μας λοιπόν, δεν υπάρχει δεν θέλουμε γιατί ούτε μπορούμε μα ούτε και καταλαβαίνουμε τι πραγματικά νοιώθει ο άλλος εφ΄ όσον δεν το έχουμε βιώσει. Άλλο πράγμα η κατανόηση και η συμπαράσταση και άλλο πράγμα η σαφής αντίληψη μιας κατάστασης.

[LL--MM]

Κώστα δε μιλάω τόσο για τις άμεσα σωματικές δυσκολίες, για τις οποίες είναι δεδομένα τα όσα έχετε πει κι οι δύο, (κι όπου "η τάδε άσκηση που θα σου σύστηνα και η δείνα αλοιφή που θα μου πέρναγες" θα ήταν όοολο όσο μπορούμε να κάνουμε οι μεν για τους δε, αφού ακόμα και οι συστάσεις/αντιδράσεις στο πρόσωπο του ενός ή του άλλου γιατρού δεν έχουν πάντα το ιδεώδες αποτέλεσμα). Εδώ μιλάμε για εκεί όπου ΜΟΛΟΝΟΤΙ η εμπειρία είναι δεδομένη διότι βασίζεται στη "σαφή αντίληψη της κατάστασης", αυτήν τη γνωρίζουμε διότι υποτίθεται ότι τη βιώνουμε οι ίδιοι. ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ, δε "θα έπρεπε να" τ'αναγνωρίζουμε και να αντιδρούμε ωστε να αμβλύνονται οι δυσκολίες κατά το δυνατόν;

Πάει στο καλό για τους άσχετους: εδώ πρόκειται γι'αυτούς που ΞΕΡΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΒΩΣΕΙ. Διότι είμαστε διαφορετικοί μεν, μα οι εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει θα έπρεπε να μας κάνουν να σκεφτούμε καλύτερα. Τώρα αυτό το "θα έπρεπε" είναι μεγάλη κουβέντα...

Η γιαγιά η Κασσάνδρα