Νίκος_76 έγραψε:Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι να φτάσω σε αυτό το σημείο και ας μη ξανακάνω γυμναστική. 30 λεπτά πρόγραμμα έκανα, απο εργοθεραπευτή με το βαρος του σώματος 1km περπατημα 4km/h, 3χ15 15κιλα ποδια δηλαδη προγραμμα παιδιού. Το ίδιο έπαθα με περπατημα 4km μια άλλη μέρα και γενικά βλέπω ότι αυτό συμβαίνει ακόμα και σε δουλειές του σπιτιού και σε τετοιες στιγμές ακόμα και αν δεν εκδηλωθεί το φαινόμαινο, κατά ένα περίεργο τρόπο νοιώθω ότι η σπαστικότητα είναι ένα βήμα πριν βγει στην επιφάνεια. Σταματάω και όλα οκ. Μερικές φορές όμως δε το καταλαβαίνω αυτό το σημειο γιατί είναι τόσο νωρίς που δε προλαβαίνω να κουραστώ.
Μου έχει τσακίσει τη ψυχολογία αυτη η κατάσταση γιατί ακόμα και αν πω ότι συνεχίζω ξέρω ότι θα το πληρώσω μετά. Με τρομάζει και το τι θα συμβεί στο μελλον,αφού νομίζω ότι πρέπει να το θεωρώ ευαίσθητο σημείο του οργανισμού μου σε αυτή τη πάθηση που έχω.(δε ξέρω τι ακριβώς έχω θα μάθω μεσα στην εβδομάδα. Ξέρω ξερω, θα μου πει, δε ξέρουμε τι έχεις αλλα θα το αντιμέτωπίσουμε σαν να έχεις σκπ, σωστά?). Καμιά έξυπνη ατακα για να του απαντήσω έχουμε? πχ. δε ξερω αν είσαι γιατρός αλλα και γω σε αντιμετωπιζω σαν γιατρο ακούγεται καλό ή θα προσβληθεί?
Νίκο οι οδηγίες του Π.Μ79 είναι σαφείς.Πρόσεξέ τις
Δεν ξέρω αν αυτό που περιγράφεις λέγεται σπαστικότητα(ας μας πει ο ειδικός).Περισσότερο μου μοιάζει με αδυναμία από κόπωση των μυών.Σπαστικότητα έχω την εντύπωση ότι είναι κάτι άλλο, ίσως ανεξάρτητο από κόπωση(υπερτονία)
που εσένα δε σε αφορά τώρα
Η υγρασία πχ την αυξάνει, όταν υπάρχει η σπαστικότητα.
Δε σημαίνει ότι η σπαστικότητα συνοδεύει κάθε ασθενή από σκπ
.
Από τη στιγμή που μέσα σε 10 λεπτά έχεις επανέρθει, είναι πολύ καλό.Με τη συστηματική ήπια άσκηση θα δυναμώσεις. Στο υπόσχομαι
Νίκο δεν είναι εύκολο για έναν κλινικά αρτιμελή-"υγιή" άνθρωπο να βάζει περιορισμούς στις δραστηριότητές του, κάνοντας deal με τον εαυτό του.Είναι χαρακτηριστικό όλων μας αυτό
Αυτό γίνεται σιγά σιγά αφού ξεπεράσεις τα όρια τόσες φορές όσες να συνηδειτοποιήσεις ότι σε "χαλάει" η τακτική που συνήθιζες.Το "μέτρο" θα το βρεις μόνος σου, επειδή θα ανακαλύψεις ότι κάποιες φορές θα ξεπερνάς τα όρια και θα νιώθεις περδίκι.Την άλλη μέρα όμως ίσως νιώθεις κούραση.Θα το βρεις.
Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό που έχουμε όλοι μας(υγιείς και μη), είναι ο φόβος για το άγνωστο.
Η σκπ είναι ένα άγνωστο πεδίο, πόσο μάλλον για σένα που δεν έχεις ακόμα διάγνωση.
Είναι όλο δικό σου Νίκο μου αυτό και θα το μοιράζεσαι όσο μπορείς και πάντα εκεί που νιώθεις ασφαλής.Είμαστε εδώ
Μη θυμώνεις με τον doctor "ταλαιπωρίδη" επειδή κι αυτός στο σκοτάδι βρίσκεται
.
