Παραθέτω την προσωπική μου εμπειρία σαν φροντιστής ασθενή με ΠΣ που κάνει και χρήση ινδικής κάνναβης.
Τονίζω ότι εγώ είμαι ο φροντιστής και όχι ο ασθενής χρήστης, γιατί έτσι ο λόγος μου μπορεί να έχει την όποια αντικειμενικότητα, καθώς ο χρήστης της ουσίας, καθότι εξαρτημένος, δεν θα μπορούσε να κρίνει αντικειμενικά.
( Σχετικά με αυτό, την αντικειμενικότητα δηλαδή, να πω πως υπήρξα κι εγώ μακροχρόνιος χρήστης, εκτιμώ αφάνταστα την μαστούρα, την αναπολώ, έχω ευχάριστες αναμνήσεις, έχω ρίξει ζεϊμπεκια στο "χασίσι πήρε κι ο Θεός", έχω γνωρίσει "κόσμο", χαίρομαι που την έβγαλα από μέσα μου, αγαπάω την αληθινή ψυχική - πνευματική γαλήνη - ανάταση. )
Τονίζω επίσης ότι αναφέρομαι σε ασθενή συστηματικό χρήστη και όχι σε ασθενή που έκανε χρήση για μία φορά, οπότε "η εικόνα είναι πλήρης".
Τα λεγόμενά μου φυσικά δεν συνιστούν επιστημονική μελέτη και έρευνα. Απλά παραθέτω την προσωπική μου εμπειρία που αφορά συγκεκριμένο ασθενή.
Ο ασθενής έχει συμπτώματα: μειωμένη όραση (κατάλοιπα διπλωπίας), αστάθεια, κλώνο, σπαστικότητα (περπατάει με μπαστούνι, δεν μιλάει στρωτά, με το ζόρι γράφει το όνομά του), κατάθλιψη (κλαίει μόνος του, όταν βλέπει τηλεόραση, αφού τον "μαλώσεις"), έχει συχνοουρία, προβλήματα μνήμης, συγκέντρωσης. Επίσης, καθότι μακροχρόνιος καπνιστής, έχει ΧΑΠ (χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια). Δεν είναι διαγνωσμένος γιατί απλά δεν τον πήγα σε πνευμονολόγο. Όμως, η κλινική του εικόνα είναι πανομοιότυπη με αυτή του πατέρα μου (80 χρονών), που έχει διαγνωσθεί με ΧΑΠ.
Όταν πίνει χασίς (από το πρώτο τσιγάρο) έχει συμπτώματα: Μειωμένη όραση, αλλά και πρέπει να κλείνει οπωσδήποτε το ένα μάτι για να δει, όπως έκανε όταν πρωτοεμφανίστηκε η διπλωπία και προτού πάρει κορτιζόνη και επανέλθει.
Αστάθεια που τον κάνει να χάνει την ευθυγράμμισή του και κινείται σχεδόν στα τέσσερα στις πιο μικρές αποστάσεις. Όσον αφορά τον κλώνο και τη σπαστικότητα, δεν υπάρχει καμμία διαφορά προς το καλύτερο, αλλά προς το χειρότερο, αν αναλογιστείς μάλιστα πως δεν μπορεί πλέον ούτε να ορθώσει τον κορμό του. (Να σημειώσω πως όταν παίρνει miorel το πρωί διακρίνω βελτίωση στην κίνησή του).
Για την κατάθλιψη τί να πρωτοπώ? Αλλάζει η προσωπικότητά του όταν πίνει χασίς. Η λεκτική βία είναι νούμερο ένα, με συνεχείς απειλές για σωματική βία. Έχει την αίσθηση ότι θέλω το κακό του, ότι προσπαθώ να τον βλάψω, αλλά δεν μπορεί να συνδέσει ούτε το γιατί ούτε το πώς. Παραλογίζεται και με άλλους, όχι μόνο με εμένα. Απλά σε μένα είναι συνεχές, όλο το 24ωρο, πρέπει να του επαναλαμβάνω πως δεν είμαι εχθρός του και δεν θέλω να τον βλάψω. "Γιαλίζει το μάτι του", κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Όσον αφορά τη συχνοουρία, να πω πως αυτή επιδεινώνεται και συμβαίνει (όχι συχνά, πάντως) να χέζεται και πάνω του.
Για τα προβλήματα μνήμης και συγκέντρωσης περιτό να πω, αφού και καλά να είσαι, ως γνωστόν, με το χασίς έχεις προβλήματα μνήμης και συγκέντρωσης τεράστια. Αδιαμφισβήτητο.
Γενικά, θέλω να πω πως η κλινική του εικόνα μετά από χρήση χασίς είναι σαφώς και απολύτως επιβαρυμένη, σε βαθμό να το παραδέχονται και φίλοι του, επίσης χρήστες.
Γι'αυτό και είμαι σε μία αέναη προσπάθεια, απλώς να ΜΗΝ πίνει. Και έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου, να τα καταφέρω να τον "τραβήξω" από αυτή την κατάσταση.
Τονίζω ότι εγώ είμαι ο φροντιστής και όχι ο ασθενής χρήστης, γιατί έτσι ο λόγος μου μπορεί να έχει την όποια αντικειμενικότητα, καθώς ο χρήστης της ουσίας, καθότι εξαρτημένος, δεν θα μπορούσε να κρίνει αντικειμενικά.
( Σχετικά με αυτό, την αντικειμενικότητα δηλαδή, να πω πως υπήρξα κι εγώ μακροχρόνιος χρήστης, εκτιμώ αφάνταστα την μαστούρα, την αναπολώ, έχω ευχάριστες αναμνήσεις, έχω ρίξει ζεϊμπεκια στο "χασίσι πήρε κι ο Θεός", έχω γνωρίσει "κόσμο", χαίρομαι που την έβγαλα από μέσα μου, αγαπάω την αληθινή ψυχική - πνευματική γαλήνη - ανάταση. )
Τονίζω επίσης ότι αναφέρομαι σε ασθενή συστηματικό χρήστη και όχι σε ασθενή που έκανε χρήση για μία φορά, οπότε "η εικόνα είναι πλήρης".
Τα λεγόμενά μου φυσικά δεν συνιστούν επιστημονική μελέτη και έρευνα. Απλά παραθέτω την προσωπική μου εμπειρία που αφορά συγκεκριμένο ασθενή.
Ο ασθενής έχει συμπτώματα: μειωμένη όραση (κατάλοιπα διπλωπίας), αστάθεια, κλώνο, σπαστικότητα (περπατάει με μπαστούνι, δεν μιλάει στρωτά, με το ζόρι γράφει το όνομά του), κατάθλιψη (κλαίει μόνος του, όταν βλέπει τηλεόραση, αφού τον "μαλώσεις"), έχει συχνοουρία, προβλήματα μνήμης, συγκέντρωσης. Επίσης, καθότι μακροχρόνιος καπνιστής, έχει ΧΑΠ (χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια). Δεν είναι διαγνωσμένος γιατί απλά δεν τον πήγα σε πνευμονολόγο. Όμως, η κλινική του εικόνα είναι πανομοιότυπη με αυτή του πατέρα μου (80 χρονών), που έχει διαγνωσθεί με ΧΑΠ.
Όταν πίνει χασίς (από το πρώτο τσιγάρο) έχει συμπτώματα: Μειωμένη όραση, αλλά και πρέπει να κλείνει οπωσδήποτε το ένα μάτι για να δει, όπως έκανε όταν πρωτοεμφανίστηκε η διπλωπία και προτού πάρει κορτιζόνη και επανέλθει.
Αστάθεια που τον κάνει να χάνει την ευθυγράμμισή του και κινείται σχεδόν στα τέσσερα στις πιο μικρές αποστάσεις. Όσον αφορά τον κλώνο και τη σπαστικότητα, δεν υπάρχει καμμία διαφορά προς το καλύτερο, αλλά προς το χειρότερο, αν αναλογιστείς μάλιστα πως δεν μπορεί πλέον ούτε να ορθώσει τον κορμό του. (Να σημειώσω πως όταν παίρνει miorel το πρωί διακρίνω βελτίωση στην κίνησή του).
Για την κατάθλιψη τί να πρωτοπώ? Αλλάζει η προσωπικότητά του όταν πίνει χασίς. Η λεκτική βία είναι νούμερο ένα, με συνεχείς απειλές για σωματική βία. Έχει την αίσθηση ότι θέλω το κακό του, ότι προσπαθώ να τον βλάψω, αλλά δεν μπορεί να συνδέσει ούτε το γιατί ούτε το πώς. Παραλογίζεται και με άλλους, όχι μόνο με εμένα. Απλά σε μένα είναι συνεχές, όλο το 24ωρο, πρέπει να του επαναλαμβάνω πως δεν είμαι εχθρός του και δεν θέλω να τον βλάψω. "Γιαλίζει το μάτι του", κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Όσον αφορά τη συχνοουρία, να πω πως αυτή επιδεινώνεται και συμβαίνει (όχι συχνά, πάντως) να χέζεται και πάνω του.
Για τα προβλήματα μνήμης και συγκέντρωσης περιτό να πω, αφού και καλά να είσαι, ως γνωστόν, με το χασίς έχεις προβλήματα μνήμης και συγκέντρωσης τεράστια. Αδιαμφισβήτητο.
Γενικά, θέλω να πω πως η κλινική του εικόνα μετά από χρήση χασίς είναι σαφώς και απολύτως επιβαρυμένη, σε βαθμό να το παραδέχονται και φίλοι του, επίσης χρήστες.
Γι'αυτό και είμαι σε μία αέναη προσπάθεια, απλώς να ΜΗΝ πίνει. Και έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου, να τα καταφέρω να τον "τραβήξω" από αυτή την κατάσταση.
