Εύχομαι να επανέλθεις 100% και από την τελευταία σου αυτή ώση!!
Εγώ πάλι από τότε που διαγνώστηκα (2007) μέχρι σήμερα ευτυχώς δεν είχα καμία ώση. Παρολαυτά διαγνώστηκα στην 4η ώση μου, γιατί πολύ απλά ήμουν ολίγον φοβιτσιάρα και έπειθα τον εαυτό μου ότι δεν έχω τίποτα!!
Το δικό μου ιστορικό είναι το εξής:
11/2005: Μουδιάζει το χέρι μου, κράτησε 2 μήνες και επανήλθε 100% (πήρα βέβαια και κάτι βιταμίνες, μαγνήσιο που μου συνταγογράφησε ο ορθοπεδικός, ο οποίος μαζί με τη νευρολόγο μου διέγνωσαν σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα).
4/2006: Μουδιάζουν τα πόδια μου και μετά από 10 μέρες σταδιακά επανέρχομαι, δεν πήγα στο γιατρό, φοβόμουν! (

)
3/2007 με διαφορά 1 εβδομάδας: δεν μπορώ να σηκώσω τα πόδια μου και πέφτω συνεχώς, επανέρχομαι σταδιακά μετά από μία εβδομάδα και μετά συνειδητοποιοώ ότι δε βλέπω σχεδόν τίποτα από τον έναν οφθαλμό (τότε είναι που φοβήθηκα και πήγα στο νοσοκομείο

). Μέχρι να επανέλθει πλήρως η όρασή μου, 1 μήνα να με πείσουν να κάνω κορτιζόνη κ.τ.λ πέρασαν 3-4 μήνες. Βέβαια επανήλθα πλήρως, οπότε όλα καλά!!
Αύγουστο του 2007 ξεκίνησα και θεραπεία και όλα καλά, καμία ώση έκτοτε και η ζωή συνεχίζεται...
Αυτά τα ολίγα...

Όταν η ζωή σε κερνά λεμόνια, μην ξεχάσεις να ζητήσεις λίγη τεκίλα και αλάτι!!
Και... άσπρο πάτο!!
