Γειά σας,
προκαταβολικά σας ευχαριστώ που διαβάζετε το μνμ μου...
πριν 2 χρονια παρουσίασα οπτική νευρίτιδα στο δεξι μου μάτι. Επειδή έχω ενα κόλλημα με το internet είχα αρχισει να ψαχνω τα συμπτωματα και τι αυτά μπορει να σημαινουν πριν τη διαγνωση. οπότε είχα στο μυαλό μου απο τότε πως υπήρχαν πιθανότητες για σκληρυνση. δεν πήρα θεραπεία μιας και όταν πήγα στο νευρολόγο είχε ήδη αρχίσει να επανερχεται η οραση μου.
6 μήνες μετά αρχισα να χάνω την αισθηση της θερμοκρασίας στο αριστερό πόδι. τότε ήμουν σίγουρη... επισκευτηκα ξανα νευρολόγο και αρχισαν οι κορτιζόνες σε ενδοφλέβια μορφη.
το κυριότερο είναι πως ενώ εχω συμφιλιωθει με το γεγονός ... κανενα απο τα μελη της οικογένειας μου, ούτε ο αντρας μου δεν θέλει να μιλήσει μαζί μου για το χειρότερο μέλλον που μπορει να ερχεται... να μοιραστω με κάποιον τους φοβους μου. κάθε φορά που αρχιζα τέτοια κουβέντα με σταματούσαν και μου έλεγαν πως αυτό δε θα συμβει ποτέ... ετσι κι εγω σταμάτησα να μιλάω.
7 ημέρες μετά το δευτερο περιστατικό ανέλαβα μία πολύ υπέυθυνη θέση σε κατασκευαστική εταιρεία... η οποία έχει γίνει πολύυυυυυ πιεστική και αγχωτική. Κατα πόσο η κακή μου ψυχολογία και το αγχος με φερνει πιο κοντα στο επόμενο περιστατικο;
(δεν εχω άλλο συμπτωμα απο τότε)
Ευχαριστώ και πάλι που ειστε εδω...
προκαταβολικά σας ευχαριστώ που διαβάζετε το μνμ μου...
πριν 2 χρονια παρουσίασα οπτική νευρίτιδα στο δεξι μου μάτι. Επειδή έχω ενα κόλλημα με το internet είχα αρχισει να ψαχνω τα συμπτωματα και τι αυτά μπορει να σημαινουν πριν τη διαγνωση. οπότε είχα στο μυαλό μου απο τότε πως υπήρχαν πιθανότητες για σκληρυνση. δεν πήρα θεραπεία μιας και όταν πήγα στο νευρολόγο είχε ήδη αρχίσει να επανερχεται η οραση μου.
6 μήνες μετά αρχισα να χάνω την αισθηση της θερμοκρασίας στο αριστερό πόδι. τότε ήμουν σίγουρη... επισκευτηκα ξανα νευρολόγο και αρχισαν οι κορτιζόνες σε ενδοφλέβια μορφη.
το κυριότερο είναι πως ενώ εχω συμφιλιωθει με το γεγονός ... κανενα απο τα μελη της οικογένειας μου, ούτε ο αντρας μου δεν θέλει να μιλήσει μαζί μου για το χειρότερο μέλλον που μπορει να ερχεται... να μοιραστω με κάποιον τους φοβους μου. κάθε φορά που αρχιζα τέτοια κουβέντα με σταματούσαν και μου έλεγαν πως αυτό δε θα συμβει ποτέ... ετσι κι εγω σταμάτησα να μιλάω.
7 ημέρες μετά το δευτερο περιστατικό ανέλαβα μία πολύ υπέυθυνη θέση σε κατασκευαστική εταιρεία... η οποία έχει γίνει πολύυυυυυ πιεστική και αγχωτική. Κατα πόσο η κακή μου ψυχολογία και το αγχος με φερνει πιο κοντα στο επόμενο περιστατικο;
(δεν εχω άλλο συμπτωμα απο τότε)
Ευχαριστώ και πάλι που ειστε εδω...